کنشگران مدنی محبوس در این زندان از سرازیر شدن فاضلاب به سه بند در روزهای گذشته خبر داده‌اند. هرانا، ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران به نقل از یک منبع مطلع می‌نویسد: «زندانیان همچنان از ابتدایی ترین حقوق خود از جمله برخورداری از آب آشامیدنی سالم و خوراک مکفی محروم‌هستند، طی روزهای اخیر با سرازیر شدن فاضلاب در کف سالن‌ها مواجه شدند. این امر در کنار گرمای هوا و نبود سیستم تهویه، موجب هجوم حشرات و ایجاد مشکلات تنفسی برای زندانیان محبوس در این بندها شده است.»
هر سالن زندان قرچک با حضور میانگین ۱۵۰ زندانی، حداکثر سه یا چهار دستشویی دارد که وضعیت‌شان از نظر بهداشتی اسفناک است. تعداد کل زندانیان قرچک بین هزار و پانصد تا دو هزار نفر عنوان می‌شود.
نرگس محمدی و عالیه مطلب‌زاده، کنشگران محبوس در قرچک نیز شهادت داده‌اند که فاضلاب‌های سه سالن از بندهای این زندان از سه روز قبل پر شده و در کف سالن‌ها جاری است. تقی رحمانی همسر نرگس محمدی به نقل از او توییت کرده است: «با هجوم حشرات در بندها و آلودگی گاز امونیاک زندانیان مشکل تنفسی پیدا کرده‌اند. این وضعیت اذیت و شکنجه زندانی است.»
فعالان زندانی گفته‌اند که به دلیل «هوای سمی و آلوده» در قرچک همه زندانیان در معرض خطر ابتلا به انواع بیماری‌ها قرار دارند و وضعیت تنفسی و جسمی بعضی از آنها به دلیل سابقه بیماری نگران‌کننده شده است.
این زندان در منطقه بیابانی و فاقد آب آشامیدنی واقع شده است. غیرقابل شرب بودن آب زندان و وجود انواع حشرات در آن، نبودن سرویس بهداشتی و دستشویی برای ملاقات کنندگان علیرغم فاصله دور از شهر، محروم کردن زندانیان از درمان و انتقال آنها به مراکز درمانی خارج از زندان از دیگر مشکلات “ندامتگاه شهر ری” هستند.
قرچک از نظر امنیت جانی زندانیان سیاسی نیز محل مناسبی نیست. برخی از کنشگران مدنی و سیاسی محبوس در این زندان گفته‌اند که از سوی هم‌بندی‌های خود مورد تهدید و آزار قرار گرفته‌اند و این رفتارها که زیر چشم زندانبان‌ها انجام گرفته، بدون هر اقدام و ممانعتی ادامه یافته است. شکیلا منفرد، یکی از فعالان محبوس در قرچک چند ماه قبل اعلام کرد که از سوی چند نفر ”تهدید به قتل” شده و این موضوع را به مسئولان زندان هم اطلاع داده اما آنها هیچ اقدامی در این خصوص انجام ندادند.
