سال ۲۰۳۵ برای پایان خودروهای سوختی “خیلی دیر است”

بر پایه مصوبه اتحادیه اروپا، از سال ۲۰۳۵ به بعد خودروی سوختی جدیدی مجوز نخواهد گرفت. گِرو روتر، خبرنگار دویچه‌وله می‌گوید این زمان برای رسیدن به هدف کاهش ۱.۵ درجه‌ای گرمایش زمین “بیش از حد” طولانی است.این تصمیم پارلمان اتحادیه اروپا با یک اکثریت قاطع، نقطه عطفی تاریخی محسوب می‌شود: از سال ۲۰۳۵ در سطح اتحادیه اروپا هیچ خودروی شخصی و یا خودروهای سبک دارای موتور سوخت فسیلی جدید مجوز دریافت نخواهد کرد.

گِرو روتر، عضو هیأت تحریریه محیط زیست دویچه وله در این زمینه می‌نویسد، بدین گونه عملا مهر پایانی بر موتورهای سوختی زده می‌شود و این در مورد خودروهای بزرگ‌تر نیز صدق می‌کند. پس از ۱۵۰ سال، خودروهای دارای موتور سوخت فسیلی به تاریخ فناوری می‌پیوندد و همانند قطارهای بخار در موزه‌ها قرار می‌گیرند.

به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید

برای علاقمندان به فنون، این پایان با احساسی دردناک توأم است: بوی بنزین، لرزش و زوزه‌هایی که از موتور بلند می‌شود، همه به زودی به گذشته می‌پیوندند.

از سوی دیگر ما انسان‌ها گزینه دیگری نداریم جز آن‌که در حد امکان هر چه زودتر به مصرف بنزین و گازوئیل پایان دهیم. تنها بدین گونه است که قادر خواهیم بود به مصوبه مرز ۱.۵درجه سانتی‌گراد افزایش دمای زمین تحقق ببخشیم و امیدوار باشیم که ابعاد بحران اقلیمی جهان در مقیاس قابل تحملی محدود گردد.

مسئولیت اصلی این امر را باید پیش از همه عاملان اصلی بحران اقلیمی، یعنی کشورهای صنعتی و شهروندان‌شان برعهده گیرند؛ مسئولیت این‌که، حیات برای درازمدت در بسیاری نقاط از جهان امکان‌پذیر بماند.

در این رابطه، پایان موتورهای سوختی در ۲۰۳۵ در سطح اروپا ارسال یک سیگنال مهم محسوب می‌شود. این اقدام، حمایتی است از دوره انتقال به استفاده از خودروهای برقی که به وضوح نه صدای زیادی دارند و نه در شهرها گاز خروجی مضر سلامتی از خود برجای می‌گذارند.

تسریع در روند جایگزینی موتور خودرو

در وضعیت فعلی در بسیاری کشورها روند گذار به خودروهای برقی به کندی پیش می‌رود. قیمت خرید این خودروهای باطری‌دار هنوز به طور قابل توجهی بالاتر از خودروهای سوخت فسیلی است. علاوه بر این، هنوز شمار خودروهای دست دوم برقی در بازار نازل است و لیست انتظار تحویل خودروی برقی نو طولانی است.

در حوزه زیرساخت نیز کمبودهایی وجود دارد؛ هنوز به صدهاهزار ایستگاه شارژ نیاز است و سیستم پرداخت اغلب پیچیده است. در اینجا حوزه سیاست باید به کمک بشتابد تا زیرساخت‌ها را هرچه زودتر گسترش دهد. حوزه صنعت باید بر ظرفیت تولید خود بیفزاید و همه باید دست به دست هم دهند تا خروج از موتورهای سوختی در همه جا هر چه زودتر امکان‌پذیر گردد.

کاربرد ماده سوختی گیاهی کمک اساسی نخواهد کرد، زیرا این امر مستلزم گسترش هر چه بیشتر اراضی زیر کشت است و به جنگل‌زدایی می‌انجامد که حاصل آن جز گرمایش اقلیمی نیست. از سوی دیگر، سوخت مصنوعی با کمک برق حاصل از انرژی‌های تجدیدپذیر شش برابر به انرژی بیشتری برای شارژ باطری نیاز دارد.

خبر خوش اما این‌که، خودروی برقی طی چند سال آینده ارزان‌تر می‌شود. بنا به ارزیابی کارشناسان، خودروهای برقی حتی از سال ۲۰۲۶ ارزان‌تر از خودروهای سوختی عرضه خواهند شد. به علاوه، از همین حالا می‌توان گفت که خودروهای برقی به طور چشمگیری نیاز کمتری به تعمیرات پیدا می‌کنند.

بزرگترین مزایای قیمت اما در رانندگی با برق نهفته است. هزینه انرژی در شبکه اروپایی در مقایسه با خودروی بنزینی حتی نصف نیز نخواهد شد و کسانی که از برق خود و یا دستگاه انرژی خورشیدی همسایه استفاده کنند، ممکن است تا ۸۰درصد صرفه‌جویی کنند.

حفاظت آب‌وهوایی به تاریخ پایان ۲۰۲۵ نیاز دارد

متأسفانه سرعت بحران اقلیمی از آنچه که ما آرزو می‌کنیم سبقت گرفته است. باید هر چه سریع‌تر جلوی انتشار بیش از حد گاز دی‌اکسید کربن در در فضا را گرفت. یک معیار صداقت در این زمینه این است که کشورهای صنعتی که در گذشته در تولید و انتقال دی‌اکسید کربن به اتمسفر نقش داشتند و به همین دلیل می‌بایستی تا ۲۰۳۵ خود را با وضعیت اقلیمی انطباق دهند. آنها باید ۱۰ تا ۲۰ سال زودتر از کشورهای فقیر خود را به کاهش گازهای گلخانه‌ای متعهد سازند.

به همین دلیل، اگرچه تعیین تاریخ ۲۰۳۵ برای پایان موتورهای سوختی جدید در اتحادیه اروپا از اهمیت برخوردار است، اما کاملا واضح است که این زمان “بسیار دیر است.” ممنوعیت فروش خودروهای سوختی نو در سطح اروپا باید از سال ۲۰۲۵ صورت بگیرد، زیرا هر خودرو دست‌کم ۱۰ سال باید کار کند.

به کانال اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید

از این رو، خریداران خودرو و حوزه‌های صنعت و سیاست باید از هم‌اکنون خود را برای مهلت نهایی سال ۲۰۲۵ آماده کنند، هر چند هم که امروز این خواست برای بسیاری غیرواقعی به نظر برسد. حافظت اقلیمی ما را در این زمینه به تأمل صادقانه‌تر و کنش‌های پیگیر مجبور خواهد ساخت. زیرا همه انسان‌های این جهان خاکی در سرزمین‌های خود، از حق حیات و چشم‌اندازی برای بقا برخوردارند.