آندری شیپلیوک که مدیر آزمایشگاه مافوق صوت در مؤسسه مکانیک نظری و کاربردی نووسیبریسک بوده، در سالهای اخیر تحقیقاتی را برای پشتیبانی از توسعه سامانه‌های موشکی مافوق صوت هماهنگی می‌کرده است. این اطلاعات در وبگاه این انستیتو منتشر شده است.
به اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
خبرگزاری تاس به نقل از یکی از همکاران شیپلیوک گفت که تحقیقاتی در این موسسه صورت گرفته است.
ماه گذشته دیمیتری کولکر، یکی دیگر از فیزیکدانان نووسیبریسک، اندکی پس از دستگیری به ظن “خیانت”، بر اثر سرطان پانکراس درگذشت.
درباره موشک‌های مافوق صوت چه می‌دانیم
سرعت موشک‌های مافوق صوت پنج تا ده بار سریع‌تر از سرعت صوت است. به عبارت دیگر سرعت آن‌ها ۵ تا ۱۰ ماخ است.
این نوع موشک که توسط روسیه در ماه فروردین ۱۴۰۱برای ویران کردن مخزن سلاح دیلیاتین مورد استفاده قرار گرفت، از نوع “کینژال” یا “خنجر” است و ۸ متر طول دارد.
به گفته برخی از منابع، این نوع موشک با سرعت ۶ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند که برابر است با حدود ۵ ماخ. برخی از منابع دیگر سرعت این نوع موشک‌ها را ۹ تا ۱۰ ماخ ارزیابی می‌کنند.
به هر حال این موشک آن قدر سریع است که به گفته کارشناسان سلاح در وب سایت آمریکایی military.com، فشار هوا در مقابل موشک در حال حرکت یک ابر پلاسما ایجاد می‌کند که امواج رادیویی را جذب می‌کند.
این ویژگی باعث می‌شود که رهگیری کینژال و سلاح‌های مافوق صوت دیگر توسط سیستم‌های رادار بسیار دشوار شود. اما دشواری رهگیری این موشک‌ها دلایل دیگری نیز دارد.
به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
موشک‌های مافوق صوت در مقایسه با راکت‌های متعارف بالیستیک در سطح پایین‌تری پرواز می‌کنند. آن‌ها مسیر موسوم به جوی بالستیکی را تعقیب می‌کنند.
یعنی وقتی که یک سامانه پدافند موشکی مبتنی بر رادار آن‌ها را پیدا می کند، این موشک‌ها در بسیاری موارد آن‌قدر به هدف نزدیک شده‌اند که امکان دفع کردنشان دیگر وجود ندارد. افزون بر این موشک‌های مافوق صوت می‌توانند مسیرشان را نیز در وسط پرواز تغییر دهند.
