ابتهاج که مقیم شهر کلن آلمان بود، تیرماه به دلیل نارسایی کلیوی در بیمارستانی در این شهر بستری شد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
امیرهوشنگ ابتهاج در ششم اسفندماه ۱۳۰۶ در شهر رشت متولد شد. کودکی‌اش را در این شهر به سر برد و برای دبیرستان پا به تهران گذاشت.
او که نام سایه را برای تخلص شعری خود برگزیده بود از جوانی سراییدن شعر را آغازید و با موسیقی آشنا شد.
اشعار ابتهاج در دو سبک کلاسیک و شعر نو سروده شده است. اولین دفتر شعر او به نامه “نخستین نغمه‌ها” که سبکی کلاسیک دارد در سال ۱۳۲۵ چاپ شد.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
مجموعه شعر “سراب” که با مضامین شعر جدید سروده شده نیز در سال ۱۳۳۰ بیرون آمد . مجموعه شعر بعدی که “سیاه‌مشق” نام دارد با وجود این که بعد از “سراب” منتشر شد حاوی اشعار سایه بین سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۹ بود.
بیشتر بخوانید: گردشی در “باغ دلگشای شعر” سایه
در این مجموعه که حاوی تعدادی غزل است چیره‌دستی این هنرمند نمایان می‌شود، تا جایی که برخی از منتقدان ادبی پاره‌ای غزل‌های آن را از بهترین غزل‌های دوران معاصر می‌دانند.
از مهم‌ترین آثار ابتهاج می‌توان به “حافظ به سعی سایه” اشاره کرد که تصحیح غزل‌های حافظ است و نخستین بار در سال ۱۳۷۲ به چاپ رسید. سایه این کتاب که حاصل سا‌ل‌ها تلاش بی‌وقفه‌اش در پژوهش و حافظ‌‌شناسی است را در مقدمه‌اش به همسرش پیشکش کرده است.
“بانگ نی”، “تاسیان”، “آینه در آینه”، “پیر پیرنیان‌اندیش”، “یادگار خون سرو” و “راهی و آهی” از دیگر آثار این شاعر تردست است.
بیشتر بخوانید: سایه: هر کجا فریاد آزادی، منم!
منزل شخصی ابتهاج در سال ۱۳۸۷ با نام “خانه ارغوان” به ثبت سازمان میراث فرهنگی رسید. دلیل این نامگذاری درخت ارغوانی بود که در حیاط خانه سر برکشیده بود و مایه الهام شاعر شد تا شعر معروفش به نام ارغوان تجلی یابد.
دخترش یلدا در پست اینستاگرامی خود با بیان این که “سایه با هفت‌هزارسالگان سربه‌سر شد” نوشت: «بگردید، بگردید، درین خانه بگردید، درین خانه غریبید، غریبانه بگردید.»
