به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
بکن‌باوئر در ۱۹ سالگی سه بازی ملی در تیم جوانان را در کارنامه خود ثبت کرده بود. او که به “قیصر” عالم فوتبال شهرت دارد، در پانزدهمین بازی ملی خود در پیراهن تیم ملی بزرگسالان آلمان، در فینال به‌یادماندنی جام جهانی ۱۹۶۶، در ورزشگاه ویمبلی لندن در برابر تیم میزبان، انگلیس به میدان رفت.
“بازی قرن”
فرانتس بکن‌باوئر در جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک در دیدار تاریخی مرحله نیمه‌نهایی برابر ایتالیا نیز حضور داشت؛ پیکاری که به “بازی قرن” شهرت یافت و در نهایت با نتیجه ۴ بر ۳ به سود حریف پایان یافت و سبب شد که آلمان از رسیدن به فینال محروم بماند.
در این دیدار بکن‌باوئر که یکی از مهره‌های کلیدی تیم آلمان محسوب میشد، علیرغم آسیب‌دیدگی شدید استخوان ترقوه‌اش به بازی ادامه داد.
او اما ۴ سال بعد به عنوان کاپیتان ملی‌پوشان آلمان تیمش را در فینال جام جهانی ۱۹۷۴ در وطنش مقابل هلند هدایت کرد و توانست با پیروزی ۲ بر یک بر جام جهانی بوسه زند. این نخستین قهرمانی جهان برای بکن‌باوئر، به‌عنوان بازیکن بود.
این ستاره بزرگ که از دید بسیاری هنوز هم اگر نه بهترین، یکى از بهترین لیبروهاى تاریخ فوتبال محسوب مى‌شود، چه در داخل میدان و چه بیرون از زمین، از نفوذ زیادى برخوردار بود. او حتى در مورد تاکتیک و ترکیب تیم هم نظر خود را به مربیان اعمال می‌کرد.
بکن‌باوئر بزرگترین موفقیت‌هایش در سطح باشگاهى را با بایرن مونیخ جشن گرفت. او در طول ۱۲ سالى که در خدمت این باشگاه بود، چهار بار قهرمان بوندس‌لیگا، چهار بار قهرمان جام حذفى آلمان و سه بار پیاپى قهرمان جام قهرمانان باشگاه‌هاى اروپا شد.
او پس از اینکه چند سالی در خدمت باشگاه کاسموس نیویورک بود و در لیگ حرفه‌ای آمریکا توپ زد، به آلمان بازگشت و در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی در باشگاه هامبورگ به فعالیت‌های حرفه‌ای خود خاتمه داد، اما همچنان به فوتبال وفادار ماند و فصل تازه‌ای را شروع کرد.
بکن‌باوئر در مجموع ۱۰۳ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و ۵۰ بار هم به عنوان کاپیتان، این تیم را هدایت کرد، اگر چه او بدون داشتن بازوبند کاپیتانی هم یکی از راهبران بی‌قید و شرط در میدان محسوب میشد و به همین خاطر به “قیصر” شهرت یافت.
دوران مربیگری
بکن باوئر در سال ۱۹۸۴ بدون داشتن هرگونه مدرکى در عرصه مربیگری، هدایت تیم ملی بحران‌زده آلمان را برعهده گرفت. او همواره در پاسخ به منتقدان خود این پرسش را مطرح می‌کرد: «استادان دانشکده ورزش مثلا مى‌خواهند چه چیزی به من یاد بدهند؟!»
تیم ملى فوتبال آلمان با هدایت بکن‌باوئر دو بار پیاپى به فینال جام جهانى راه پیدا کرد: اولین بار در سال ۱۹۸۶ در مکزیک که شاگردان او ۳ بر ۲ از آرژانتین شکست خوردند و دومین بار در سال ۱۹۹۰ در ایتالیا، باز هم در برابر آرژانتین که این‌بار آلمان پیروز میدان را ترک کرد و براى سومین بار قهرمان جهان شد.
یکی از صحنه‌های به یادماندنی جام جهانی ۱۹۹۰، دقایق پس از به صدا درآمدن سوت پایان فینال و پیروزی آلمان بود. در حالیکه بازیکنان آلمان لحظه‌ای آرام و قرار نداشتند و با شادی بی‌حسابی این پیروزی را جشن می‌گرفتند، بکن‌باوئر با چهره‌ای متفکر به تنهایی بر روی چمن استادیوم المپیک رم مشغول قدم زدن بود.
بکن‌باوئر خود درباره این تصویر خاطره‌انگیز سال ۱۹۹۰ می‌گوید: «من به‌شدت تحت تاثیر قرار گرفته بودم، اما دوست داشتم که در آن لحظه تنها باشم و این فصل از فعالیت‌ام را ببندم. در واقع این آخرین بازی من به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان بود و آن لحظه هم به نوعی، لحظه‌ای بود که می‌توانستم و باید از این مقام خداحافظی می‌کردم.»
او با این موفقیت توانست در کنار ماریو زاگالو، اسطوره‌ی فوتبال برزیل قرار گیرد. این دو تنها چهره‌هایی هستند که توانسته‌اند هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی قهرمان فوتبال جهان شوند.
بکن‌باوئر بعد از این موفقیت بزرگ، فصلی را به عنوان سرمربی باشگاه فرانسوی المپیک مارسی تجربه کرد و در اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی نیز دورانی را به عنوان سرمربی موقت باشگاه پرآوازه بایرن مونیخ گذراند. کسب عنوان قهرمانی بوندس‌لیگا در سال ۱۹۹۴ و کسب عنوان قهرمانی جام یوفا در سال ۱۹۹۶ موفقیت‌های بکن‌باوئر در آن سال‌ها بوده‌اند.
سایه‌روشن‌های جام جهانی ۲۰۰۶
آلمان از جمله با تکیه بر محبوبیت و تلاش‌های بکن‌باوئر توانست میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ را برعهده گیرد و این مسابقات را به بهترین وجه برگزار کند. تیم ملی آلمان هم با کسب مقام سوم توانست تا اندازه‌ی زیادی انتظارات را برآورده سازد.
سال‌ها بعد اما بکن‌باوئر و شماری از چهره‌های مطرح فدراسیون فوتبال آلمان به خاطر فساد مالی در ارتباط با جام جهانی ۲۰۰۶ با اتهامات متعددی روبرو شدند، اتهاماتی که چهره “قیصر” را خدشه‌دار کرد. بکن‌باوئر با توجه به به بحث‌ها و رسوایی‌های مربوط به این ماجرا در سالهای اخیر بیشتر گوشه‌گیر بوده است.
