علینژاد جایزه خود را به زنان ایران تقدیم کرد و گفت: «این جایزه در حقیقت نه برای من بلکه برای زنان شجاع ایرانی است که در خیابانهای ایران و در مقابل ماموران تا دندان مسلح جمهوری اسلامی به رژیم آپارتاید جنسیتی و خامنهای و دستگاه کشتارش نه میگویند.»
او همچنین از زنانی نام برد که در سالهای اخیر تنها به دلیل نه گفتن به حجاب اجباری همچنان در زندان هستند: صبا کرد افشاری، یاسمن آریانی، مژگان کشاورز و زنان دیگر.
مسیح علینژاد همچنین با انتقاد از سیاستمداران زن غربی گفت: «هیچ یک از آنها جرات نکردند به حجاب اجباری نه بگویند. آنها ما را رها کردند. برای نه گفتن به حجاب اجباری واقعا لازم بود که مهسا امینی، نیکا شاکرمی، سارینا اسماعیلزاده، سیاوش محمودی و بسیاری دیگر از نوجوانان ایرانی، نوجوانانِ نسل تیکتاک کشته شوند؟»
ولودیمیر زلنسکی نیز که به صورت مجازی در این مراسم شرکت کرد، گفت مسیح علینژاد برای حقوق همه مردم ایران میجنگد. او همچنین مبارزه مردم ایران علیه رژیم خامنهای را به رسمیت شناخت و گفت: «اتحاد ما علیه دیکتاتورها باید قویتر از همیشه باشد.»
زلنسکی در ادامه افزود: «من و مسیح علینژاد هدف خشونتهای نظام حاکم در ایران هستیم و با شجاعت با نفرت و پهپادهای تخریبگر نبرد میکنیم. هیچوقت شجاعت را رها نکرده و مطمئن باشید متجاوزها و پایمالکنندگان حق مجازات خواهند شد.»
بیشتر بخوانید: توطئه ربودن مسیح علینژاد؛ طرح دو سناتور آمریکایی برای تحریم ایران
اشاره او به پهپادهایی است که زلنسکی میگوید، ایران به روسیه میفروشد و روسیه با آنها مناطق مسکونی و زیرساختهای انرژی در اوکراین را تخریب میکند.
هر دوی این کشورها تا کنون چنین معاملهای را رد کردهاند.
“اوشی” به زبان یونانی به معنای “نه” و یادآور مبارزه یونان علیه فاشیستها در جریان جنگ جهانی دوم است. “اوشی” واژهای بود که رییس جمهور وقت یونان زمانی که اشغالگران نازی وارد دفترش شده و از او خواستند تسلیم شود، ادا کرد.
این جایزه همه ساله به یک زن و یک مرد اهدا میشود که “شجاعت نه گفتن” را نمایان کردهاند.