به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
اینکه آیا جمعیت جهان واقعاً مرز هشت میلیارد را در روز سه شنبه ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲ خواهد شکست، جای پرسش دارد. از آنجایی که ردیابی صدها هزار تولد و مرگ در روز غیرممکن است، سازمان ملل اواسط ماه را برای نقطه عطف جمعیت بشر برگزیده است.
تعداد انسان‌های روی زمین احتمالاً در ابتدا به رشد خود، البته با سرعتی کمتر، همچنان ادامه خواهد داد. سازمان ملل تخمین می‌زند که تا سال ۲۰۳۷ جمعیت جهان به ۹ میلیارد نفر برسد. طبق پیش‌بینی‌ها، رشد بشر تنها از دهه ۲۰۸۰ متوقف می‌شود، زمانی که بر روی کره خاکی ۱۰،۴ میلیارد نفر زندگی کنند.
با یک محاسبه ریاضی، هر ۰،۴۸ ثانیه یک فرزند زمینی اضافه می‌شود و این در حالی است افرادی که به تازگی فوت کرده‌اند از پیش محاسبه شده‌اند.
“رشد جمعیت کره زمین کمتر از پیش‌بینی سازمان ملل خواهد بود”
فرانک سویاتسنی از موسسه فدرال برای تحقیقات جمعیتی آلمان با نگاه به گرم شدن کره زمین می‌گوید: «انسان‌های بیشتر لزوماً به معنای ردپای اکولوژیکی بزرگتر نیست.» تقریباً نیمی از انتشار دی‌اکسیدکربن جهانی از سوی ده درصد جمعیت جهان با بالاترین درآمد ناشی می‌شود، در حالی که سهم فقیرترین نیمه جهان ناچیز است.
به ویژه توجهات به روند توسعه در کشورهای آسیایی با جمعیت بسیار زیاد است. چین به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کشور روی زمین با چالش‌های بزرگی روبرو است، زیرا نرخ زاد و ولد در این کشور با یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت، پس از سیاست تک فرزندی پایین است. هند با بیش از یک میلیارد ۳۰۰ میلیون نفر جمعیت، نرخ تولد بالاتری دارد و احتمالاً در سال آینده از چین پیشی خواهد گرفت. اما نرخ رشد در هند نیز رو به کندی است.
جمعیت جهان به مرز هشت میلیارد نفر نزدیک می‌شود
در آینده قابل پیش‌بینی در هیچ بخش دیگری از جهان، جمعیت به اندازه مناطقی از قاره آفریقا افزایش نخواهد یافت.
سویاتسنی می‌گوید: «بر اساس پیش‌بینی‌های کنونی، مناطق جنوب صحرای آفریقا به رشد قابل توجه خود ادامه خواهند داد. در آینده بخش بزرگی از رشد جمعیت جهان در این منطقه و در برخی از کشورهای آسیایی اتفاق خواهد افتاد.»
به اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
از سوی دیگر، کشورهای پردرآمد مانند ژاپن در حال حاضر با نرخ نزولی جمعیت روبرو هستند. بنابراین، برای نرخ رشد پایدار، کشورهایی مانند آلمان باید به مهاجرپذیری اتکا کنند.
سازمان ملل در گزارشی توصیه می‌کند: «همه کشورها، صرف‌نظر از اینکه جریان ورود و یا خروج مهاجران را تجربه می‌کنند، باید دست به اقداماتی در راستای تسهیل مهاجرت ایمن، منظم و مسئولانه بزنند.»
