پرایس از جمله با اشاره به وعده کامیلا هریس، معاون ریاست جمهوری آمریکا در رابطه با اخراج ایران از کمیسیون یادشده، از ادامه تلاشهای واشنگتن برای هماهنگی و همکاری با متحدان آمریکا جهت اجراییکردن این خواست خبر داد.
پرایس افزود: «تلاشهای ما نشان میدهد که ما حامی زنان ایران و جهان و همه گروههای مختلف مربوط به جامعه مدنی هستیم، گروههایی که از خواست اخراج ایران از کمیسیون مقام زن حمایت میکنند، چرا که جمهوری اسلامی را دارای روش و رویکردی خشونتبار نسبت به زنان و دختران میدانند.»
به گفته سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، قطعنامه مربوط به این اخراج روز ۱۴ دسامبر (۲۳ آذر) ارائه خواهد شد و آمریکا میکوشد با متحدانش حمایت و همبستگی شمار بیشتری از کشورها از این خواست را به دست آورد.
کمیسیون مقام زن ملل متحد (Commission on the Status of Women) یا به طور ا ختصاری UNCSW، نهادی وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد است که از سال ۱۹۴۶ میلادی با هدف برابری جنسیتی و کمک به پیشرفت زنان تشکیل شدهاست. این کمیسیون هر سال نشستی ۱۰ روزه را در مقر اصلی سازمان ملل در نیویورک برای بررسی پیشرفت در برابری جنسیتی، تعیین چالشها، وضع استانداردهای جهانی و فرمولبندی سیاستهایی برای ترویج برابری جنسیتی و پیشرفت زنان در سطح جهان برگزار میکنند.
این کمیسیون گرچه تصمیماتش ضمانت اجرایی ندارد، ولی اغلب به عنوان بالاترین نهاد نظارتی در حوزه زنان در سازمان ملل به شمار میآید.
کمیسیون مقام زن ملل متحد از نمایندگان ۴۵ عضو سازمان ملل متحد تشکیل میشود. این نمایندگان بر اساس تقسیمبندی جغرافیایی؛ آفریقا ۱۳ عضو، آسیا ۱۱ عضو، آمریکای لاتین و کارائیب ۹ عضو، اروپای شرقی ۴ عضو و اروپای غربی و دیگر کشورها ۸ عضو، برای یک دوره چهار ساله انتخاب میشوند.
“اقدامات تحریکآمیز هستهای ایران کسی را مرعوب نمیکند”
پرایس با اشاره به مواجهه خشونتبار و ارعابآمیز نیروهای انتظامی و قضایی جمهوری اسلامی با معترضان که “جز حقوق اساسی خود چیز بیشتری را طلب نمیکنند”، گفت که این رویکردها نشان میدهد که رهبری ایران از مردم ایران و از واقعیتها میترسد. او افزود که “جهان ناظر اقدامات خشونتبار جمهوری اسلامی ایران است و کمیسیون ویژهای که با مصوبه شورای حقوق بشر ایجاد شده این نظارت و تحقیق در باره اقدامات سرکوبگرانه جمهوری اسلامی را دنبال میکند.”
شورای حقوق بشر سازمان ملل در جلسه ویژهای روز پنجشنبه ۳ آذر (۲۴نوامبر) که به پیشنهاد آلمان و ایسلند تشکیل شد،قطعنامهای را تصویب کرد که به موجب آن یک کمیسیون مستقل حقیقتیاب به منظور رسیدگی به موارد نقض حقوق بشر توسط حکومت ایران در جریان اعتراضات سراسری اخیر، تشکیل دهد.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در ادامه گفتوگوی با خبرنگاران گفت که کشورش مصمم است که از مردم ایران حمایت کند و مسئولان سرکوب آنها را با هزینههای اقدام خودشان روبرو سازد. پرایس در این رابطه به مواردی از تحریمها اشاره کرد که به خاطر نقض حقوق بشر علیه جمهوری اسلامی اعمال شدهاند.
او در بخشی دیگر از سخنان خود با اشاره به اظهارت تازه آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، مبنی بر این که زمان گریز هستهای ایران، یعنی مدت لازم برای دستیابی ایران به مقدار کافی اورانیوم غنیشده جهت ساخت بمب اتمی، به چند هفته کاهش یافته است، گفت که «ما میدانیم که ایران در حال حاضر مقدار زیادی اورانیوم غنیشده در اختیار دارد که هیچ استفاده صلحآمیزی برای آنها متصور نیست و تهران اگر تصمیم بگیرد این امکان را دارد که آنها را به غنای بیشتری جهت تولید بمب هستهای برساند. ولی ما کاملا روشن کردهایم که این تصور ایران که با اقداماتی تحریکآمیز مانند شروع غنیسازی ۶۰ درصدی در تاسیسات فردو میتواند آژانس و کشورهای عضو آن را زیر فشار بگذارد و از اجرای تعهدات و پاسخ به سوالهای این نهاد فرار کند، خودفریبی است.»
متفاوتشدن اولویتها
پرایس تأکید کرد، چنین اقدامات تحریکآمیزی ابزارهای فشار بیشتری را برای ایران جهت گریز از تعامل با آژانس و شفافسازی برنامه هستهایاش ایجاد نمیکند، بلکه میتواند زمینهساز هزینهها و عواقب تازهای برای این کشور شود.
پرایس در واکنش به اظهارات یک خبرنگار دیگر که با اشاره به برخی نقلقولها مبنی بر حرکت ایران به سوی برنامه هستهای غیرصلحآمیز و نیز اشاره به بن بست مذاکرات احیای برجام از راهبرد مشخص آمریکا در برابر برنامه هستهای ایران پرسید، گفت که جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا روشن کرده است که ایران هیچگاه امکان دسترسی به سلاح هستهای را نخواهد یافت. او افزود که ایالات متحده از طریق همکاری تنگاتنگ با متحدان خود در منطقه و فراتر از آن، مصم به ممانعت از تحقق چنین وضعیتی است.
جان کربی، هماهنگکننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی کاخ سفید، اوایل سپتامبر امسال از عزم دولت بایدن برای بررسی گزینههای دیگری برای مقابله با برنامه اتمی ایران خبر داد.
پرایس در ادامه اظهارات خود با تاکید مجدد بر این که واشنیگتن کماکان دیپلماسی را موثرترین ابزار در راه بازداشتن ایران از دسترسی به سلاح هستهای میداند، دوباره از تغییر تمرکز واشنگتن بر حوزههای دیگر مسائل مربوط به ایران خبر داد.
او گفت که “اعتراضات جاریمردم شجاع و به خصوص زنان و دختران ایران” فعلا وضعیت جدیدی را ایجاد کرده و مذاکرات احیای برجام را از دستور کار خارج ساخته و به این ترتیب حالا حوزه تمرکز ایالات متحده چگونگی حمایت از شرکتکنندگان در اعتراضها و تظاهرات در ایران است که بتوانند حقوق عموم بشری خود را تحقق بخشند و مقامهای مسئول ایران به خاطر اعمالشان در سرکوب و اعمال خشونت علیه معترضان و قطع ارتباط مردم با جهان خارج به حسابرسی کشیده شوند.”
پرایس در ادامه با بیان این که آمریکا از کشتهشدن جوانان ایرانی در تظاهرات باخبر است و نسبت به ارسال سلاح و پهپاد از سوی جمهوری اسلامی به روسیه اشراف دارد، آنها را دلایلی دانست که “باید جمهوری اسلامی را در حال حاضر به خاطر آنها زیر فشار برد و در عین حال در مسیر قول بایدن مبنی بر ممانعت از دسترسی ایران به سلاح اتمی هم اقدام کرد.”
“تغییر رژیم کار مسئله خود مردم ایران است”
پرایس در پاسخ به سوال دیگری در مورد این که آیا ایالات متحده از تغییر رژیم در ایران حمایت میکند، تصریح کرد که واشینگتن حامی مردم ایران در احقاق حقوق اساسی خود و مطالبه این حقوق است و مسئله تغییر رژیم سوالی است که به خود این مردم برمیگردد و خودشان در این باره تصمیم میگیرند. او افزود که این مسئله به ما مربوط نمیشود و اتفاقا جمهوری اسلامی هم مایل است که آن را به ما مرتبط کند. پرایس با بیان این که آنچه که باعث ترس جمهوری اسلامی است خود مردم و اعتراضات آنهاست، گفت، آمریکا هم وظیفه خود میداند که از حق آنها و تظاهرات مسالمتآمیزشان در دسترسی به حقوق جهانشمول خود دفاع کند، چنان که در مورد سایر نقاط جهان نیز چنین میکند.
بخش پایانی اظهارات پرایس در گفتوگو با خبرنگاران به خبرهای ضدونقیض از ایران در باره انحلال گشت ارشاد برمیگشت. او گفت که ظرف ۴۸ ساعت گذشته حرف و حدیثهای متفاوتی از مقامهای جمهوری اسلامی به گوش رسیده است، “ولی متاسفانه هیچ نشانهای در دست نیست که رهبری ایران رویکرد خود نسبت به زنان و دختران ایران را بهبود بخشیده یا اعمال خشونت علیه معترضان را متوقف کرده باشد.”
پرایس گفت که “موضع جامعه جهانی کاملا روشن است و آن این است که زنان ایران باید آزاد و رها از اجبارات مربوط به پوشش باشند و به خاطر زندگی و اراده آزاد خود مورد اهانت و خشونت قرار نگیرند. شهروندان ایران باید بتوانند آنچه را که فکر میکنند آزادنه بیان کنند و برای این اعمال این حق در معرض خشونت و ارعاب حکومت قرار نگیرند.”