بزرگمهر حسینپور، کارتونیست، طرحی از او کشیده و نوشته است: «تصویر تو رمز میشود».
علی کریمی، بازیکن سابق تیم ملی فوتبال در استوری اینستاگرامی گفت: «تصاویری مشابه جنایت آشویتس نازیها. اینجا اردوگاه مرگ جمهوری اسلامی است.»
رضا پهلوی در توییتی نوشت: «جسم نزار فرهاد میثمی نماد دیگری از ظلم بیکران رژیم اسلامی است. او باید بماند و ایران آزاد فردا را با پوست و گوشت خود تجربه کند؛ ایرانی که در آن هیچکس به دلیل باور و اظهارنظر زندانی و مجبور به اعتصاب غذا نشود. ایمان دارم این روزگار تلختر از زهر خواهد گذشت.»
رابرت مالی، نماینده ویژه دولت بایدن در امور ایران تصاویر میثمی را “تکاندهنده” خواند. هانا نویمن، نماینده آلمانی پارلمان اروپا نیز نوشت: «ما باید برای کسانی چون فرهاد میثمی راه نجات پیدا کنیم، نه برای تروریستهای سپاه و نظام کنونی».
یکی از شاگردان فرهاد میثمی نوشت: «کاش یادمون مونده بود که از ۹۷ برای حجاب اجباری توی زندانه. فقط چون طرفدار تحریم مردم نبود، چون دنبال مبارزه بدون خشونت بود، چون باند توییتری نداشت، خیلی از رسانهها انکارش کردن».
فرهاد میثمی، پزشک و فعال مدنی در حالی به اعتصاب غذا ادامه میدهد که حکماش کمتر از چهار ماه دیگر پایان میگیرد. محور خواستههای او که در پنج سال گذشته یک روز هم مرخصی نداشته، توقف اعدام معترضان، آزادی ۶ زندانی سیاسی و پایان سرکوب مخالفان حجاب اجباری است.
یک ماه و نیم قبل، محمد مقیمی، وکیل فرهاد میثمی، نسبت به شرایط وخیم جسمی او با اعتصاب غذای طولانی و ضرب و جرح موکلش از سوی زندانیان خطرناک هشدار داده بود. موج توجه عمومی اما تنها پس از همرسانی تصاویر میثمی به راه افتاد.
سالگرد انقلاب و فریادهای بلند مردم
چند محله تهران و مناطقی در اصفهان، رشت، مشهد، کردستان و بندرعباس، صحنه آتش زدن بنرهای تبلیغاتی حکومت، تخریب مجسمهها و شعارهایی چون مرگ بر خامنهای، لعنت بر خمینی” بودند.
شامگاه ۱۳ بهمن، ساکنان تهرانپارس، نازیآباد، جمالزاده، شریعتی، اکباتان و شهرک باقری با شعارهای ضد دیکتاتوری به استقبال جشنهای حکومتی سالگرد انقلاب اسلامی رفتند.
در شهرهایی چون مشهد، بنرهای تبلیغاتی “دهه فجر” به آتش کشیده شد. در اکباتان معترضان شعار “مرگ بر خامنهای ضحاک” سر دادند.
در مجتمعهای مسکونی شهرک باقری در غرب تهران، مردم از بالکنها شعار دادند: “قسم به خون یاران، ایستادهایم تا پایان”.
نام خمینی از شهرک نوفللوشاتو حذف شد
شهرداری نوفللوشاتو، واقع در جنوب غربی پاریس اعلام کرد یادبودی که در حیاط اقامتگاه خمینی به همراه عکس او نصب شده بود، دیگر در خاک فرانسه “قابل تحمل” نیست و به جای آن اثری هنری در دفاع از شعار “زن، زندگی، آزادی” قرار داده میشود.
دو هفته قبل هم این یادمان مورد حمله قرار گرفته و تخریب شده بود.
روزنامه لیبراسیون با اعلام این خبر، از قول یکی از ساکنان نوفل لوشاتو نوشت: «دیگر نمیخواهیم اسم اینجا با نام خمینی مترادف باشد. خمینی تصادفا اینجا آمد و میخواهیم گذشته را برای همیشه فراموش کنیم».
بنیانگذار جمهوری اسلامی، پیش از بازگشت به ایران در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، چهارماه در نوفل لوشاتو اقامت داشت.