به ایسنتاگرام دویچه‌وله فارسی بپیوندید
هشت مارس در ایران در عین حال در روزهای هولناکی رسیده است. روزهایی که جمهوری اسلامی از دختران و زنان انتقام می‌گیرد و مدارس دخترانه را به شیوه طالبان و داعش هدف حمله قرار می‌دهد. در روز زن که نماد امنیت جامعه است، جان کودکان در ایران بیش از هر زمان به خطر افتاده.
در چنین شرایطی نرگس محمدی، فعال حقوق بشر از زندان پیام می‌دهد که “خیابان‌ها را با نمادهای زنانه تسخیر کنید”. او در اکانت اینستاگرام خود نوشت: «این پیام را از مکانی می‌نویسم که در طول سالها مبارزه، هزاران زن آرمانخواه، باور داشته و دارند که ” بعضی چیزها ارزش رنج کشیدن دارند.”»
این “چیزها” به گفته نرگس محمدی “تحقق آزادی و برابری” است که “ارزش دارد که رنج و محرومیت بکشیم”.
او که سالهای طولانی زندگی خود را در زندان و زیر فشارهای سنگین بسر برده می‌گوید: «شعار فمنیست‌ها که “امر شخصی، سیاسی است” در امروز ایران تبلور یافته و به بار نشسته است.»
محمدی به رنج و شرایط زیست زنان ایران در خانه، اتاق خواب، محل کار، محل تحصیل و حضور در خیابان اشاره کرده و می‌گوید این همه «در دایره کم شعاع و با مرکزیت یک فرد باز نماند و محرک ما برای فرا رفتن از خود و برای خود شد. در تداوم چنین نگرش و فرایندی است که جنبش “زن، زندگی، آزادی” جهان را تحت الشعاع قرار داده است.»
بیشتر بخوانید:روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
این فعال حقوق بشر می‌گوید که زنان ایران امروز قدرت سیاسی عظیمی را رقم زده‌اند که «ساختارهای قدرت استبدادی را سست و بی‌رمق کرده و شکل پیشرو و رادیکال و تعیین کننده‌ای را در سیاست‌های ستیز و جنبش‌های اعتراضی و اجتماعی خلق کرده است.»
زنان ایران در صف نخست برای آزادی
شهبانو فرح پهلوی در پیام خود نوشته هشت مارس در حالی فرا رسیده است که «زنان سرزمین‌مان، در صف نخست مبارزه برای به‌‌دست آوردن آزادی و حقوق از دست رفته خود هستند.» او گفته این روز را “با یاد زنان جان‌باخته” و هم‌درد با “زنان دربند” “مادران سوگوار” و همه زنان آزادی‌خواه ایران گرامی می‌دارد.
فرح پهلوی در پیامش می‌گوید درد و رنج زنان ایران “در سایه شوم استیلای یک رژیم ضد زن توصیف ناپذیر است” و شجاعت و آگاهی آنان “چشمان همگان را در جهان به خود خیره کرده است.”
گردآفریدهای زمانه
شاهزاده رضا پهلوی در پیام خود به این اشاره کرد که این نخستین روز جهانی زن “پس از خیزش انقلابی ایرانیان در پاسخ به قتل مهسا است.”
رضا پهلوی از زنان ایران به عنوان “بزرگ‌ترین بازندگان” انقلاب ۵۷ یاد کرد و نوشت: «خمینی که ۱۵ سال پیش از آن بهمن شوم، مخالفت آشکارش با حقوق زنان را اعلام کرده بود، در فردای به قدرت رسیدن، فرخ‌رو پارساها را به دار کشید و به گلوله بست؛ تبعیض علیه زنان را قانونی، حجاب را اجباری، و زنان را به شهروندان درجه دو بدل کرد.»
او در عین حال زنان ایرانی را “گردآفریدهای زمانه،” می‌داند که «برای آزادی و آبادی ایران، برای احقاق حقوق از دست‌رفته، و دستیابی به حقوق برابر بپاخاسته‌اند”. رضا پهلوی نوید ایران آزاد فردا را به زنان داد که در آن «به همه آنچه شایسته آن هستند دست خواهند یافت.»
او سخنی هم با مردان دارد؛ «تقاضای من از تک‌تک شما مردان سرزمینم این است که تا آن زمان که برابری حقوقی میان زنان و مردان را در قانون اساسی و قوانین جزایی و مدنی ایران بگنجانیم، بکوشید که برابری و احترام میان زن و مرد را در لحظه لحظه زندگی خود جاری سازید: از خانه و خانواده تا خیابان و محل کار.»
“راهی برای برگشتن وجود ندارد”
مسیح علینژاد، فعال سیاسی و فعال حقوق زنان می‌گوید که روز جهانی زن امسال رنگ و بوی دیگری دارد “چرا که شجاعت دختران و زنان ایران مرزها را درنوردیده و باعث تحسین جهانیان شده است.”
به باور او از روزی که جنبش ژینا شروع شد، دیگر هیچ چیز مثل سابق نیست و “راهی برای برگشتن وجود ندارد.”
این فعال حقوق زنان می‌گوید “زنان ایران کرامت، آزادی و زندگی به یغما رفته‌شان را می‌خواهند” و از روزی که روسری‌های خود را آتش زدند، “نفس‌های حکومت کودک‌کش به شماره افتاد.”
مسیح علینژاد بر این نکته تاکید کرده که زنان ایران تا روزی که جمهوری اسلامی و قوانین تبعیض‌آمیزش را بشکنند و به جای آن “سرزمینی بر پایه ارزش‌های انسانی” بسازند، کوتاه نخواهند آمد.
