دانشگاه بن آلمان روز چهارشنبه ۲۳ مارس (سوم فروردین) گفت، این پژوهش که در مجله “کارنت بایولوجی” منتشر شده است، نشان می‌دهد که پنج تار مو از هشت تار مویی که از مجموعه‌های دولتی و خصوصی در بریتانیا، اروپای قاره‌ای و ایالات متحده آمریکا مورد بررسی قرار گرفته‌اند، “به احتمال بسیار متعلق به او بوده‌اند”.
تیم پژوهشی همچنین ژنوم خویشاوندان زنده بتهوون در بلژیک را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، اما در هیچ یک از آنها نتوانستند مطابقتی با ژنوم آهنگساز مشاهده کنند.
به گفته پژوهشگران، این را می‌توان دست‌کم با یک رابطه خارج از ازدواج در تبار مستقیم پدری بتهوون توضیح داد. این نکته به این دلیل جالب است زیرا پیش از این به دلیل فقدان ثبت غسل تعمید، در مورد نسبت پدری بتهوون با پدرش تردیدهایی ابراز شده بود.
مارتن لارمسو، کارشناس تبارشناس از دانشگاه کاتولیک لوون در بلژیک گفته است: «با ترکیب داده‌های دی‌ان‌ای و اسناد آرشیوی، ما توانستیم تفاوت میان شجره‌نامه‌های قانونی و بیولوژیکی لودویگ فان بتهوون را تشخیص دهیم.»
به گفته دانشگاه بن، در مورد وضعیت سلامتی این موسیقی‌دان موارد ناروشنی وجود دارد. مشخص است که بتهوون در سنین ۲۵ تا ۲۹ سالگی از کم‌شنوایی پیشرونده رنج می‌برده و این آهنگساز در سال ۱۸۱۸ عملاً ناشنوا بوده است. او همچنین از دردهای مزمن گوارشی و بیماری شدید کبدی رنج می‌برده که منجر به مرگ او در سال ۱۸۲۷ در سن ۵۶ سالگی شده است. سیروز کبدی مدت‌هاست که به عنوان محتمل‌ترین علت مرگ شناخته می‌شود.
یوهانس کرائوزه از بخش انسان‌شناسی تکاملی انستیتوی ماکس پلانک گفته است: «نمی‌توانیم با قاطعیت بگوییم که بتهوون در اثر چه عاملی درگذشته است؛ اما دست‌کم امروز می‌توانیم وجود خطر ارثی قابل توجه سیروز کبدی و عفونت با ویروس هپاتیت ب را ثابت کنیم.»
محققان گمان دارند که عفونت هپاتیت بتهوون می‌تواند یکی از علل بیماری شدید کبدی او بوده باشد که در ترکیب با مصرف الکل و پیش‌زمینه‌های ژنتیکی او منجر به نارسایی پیشرونده کبدی شده است.
علاوه بر دانشگاه بن، دانشگاه کمبریج، مرکز بتهوون سن خوزه و انجمن بتهوون آمریکا، دانشگاه کاتولیک لوون، شرکت “تری دی‌ان‌ای”، بیمارستان دانشگاه بن، خانه بتهوون بن و انستیتوی ماکس پلانک برای انسان‌شناسی تکاملی، نیز در این پژوهش مشارکت داشته‌اند.
