مذاکره کنندگان کشورهای عضو در واقع پیش از پایان اکتبر ۲۰۲۲ در باره این پروژهبه توافق رسیده بودند. تنها دولت آلمان در رویه‌ای غیرمعمول، خواهان این بود برخی خودروهای موتور احتراقی با استفاده از انرژی الکتریکی، کماکان پس از موعد تعیین شده، امکان فروش داشته باشند. این مطالبه که حمایت صنایع خودروسازی آلمان را داشت، موضوع ماه‌ها بحث و چانه‌زنی شد.
یک روز پیش از اعلام تصمیم نهایی اروپا، فولکر ویسینگ، وزیر حمل و نقل آلمان از توافق با سایر اعضا خبر داد و گفت خودروهایی که موتور احتراق داخلی دارند، پس از سال ۲۰۳۵ هم به شرط سازگاری با آب و هوا و سوخت پاک، می‌توانند در خط تولید باقی بمانند.
وزیران انرژی کشورهای عضو از چشم‌انداز زیست محیطی حذف خودروهایی با سوخت فسیلی ابراز خرسندی کرده‌اند. با این همه روشن نیست که استثناهای مورد نظر آلمان، تا چه اندازه با قوانین و مقررات اتحادیه اروپا منطبق خواهند بود. پارلمان اروپا و یکایک کشورهای عضو می‌توانند تا دو ماه اعتراض یا نظرات تکمیلی خود را مطرح کنند.
نمایندگان احزاب سبز پارلمان اروپا گفته‌اند که جوانب مصالحه با آلمان را به دقت بررسی و موشکافی خواهند کرد.
سوخت‌های الکترونیکی را می توان با استفاده از برق تجدیدپذیر از آب و دی اکسید کربن استخراج شده از هوا تولید کرد. بر خلاف بنزین یا گازوئیل، آنها هیچ آلاینده‌ای آزاد نمی‌کنند. منتقدان البته شکایت می‌کنند که صنعت کشتیرانی و هوانوردی به این نوع سوخت نیاز فوری‌تری دارد.
پیشینه این تصمیم به طرح “کربن صفر” باز می‌گردد که سال ۲۰۲۱ در کمیسیون اروپا با هدف ممانعت از انتشار دی‌اکسید کربن حاصل از سوخت‌های فسیلی خودروها تصویب شد.
بخش‌هایی از لابی صنعت خودروسازی و نمایندگان محافظه‌کار اما برای حفظ جایگاه موتورهای احتراقی مقاومت کردند و حتی حدنصاب ۹۰درصدی تولید دی‌اکسید کربن را به جای ۱۰۰درصد پیشنهاد دادند.
صنایع خودروسازی، زیرمجموعه‌ها و مشاغل مربوطه به خصوص نگران آسیب‌های ناشی از حذف خودروهای بنزینی و دیزلی هستند. تغییر خط تولید قطعه‌سازان، لزوم دوره‌های آموزشی جدید برای مکانیک‌ها، نحوه جبران خسارت دارندگان خودروهای موتور احتراقی فاقد قالبیت الکتریکی شدن، از جمله پرسش‌هایی است که برای سازندگان و مالکان خودروهای دیزلی و بنزینی وجود دارد اما دست‌اندرکاران پروژه می‌گویند مهلت ۱۲ ساله تا سال ۲۰۳۵ برای حل چنین چالش‌هایی کافی است.
