مارتین کوپر، مهندس موتورولا در ابتدا قرار بود که این اختراع را در یک برنامه تلویزیونی صبحگاهی معرفی کند. اما از قرار معلوم، برنامه‌ساز تلویزیونی، این اختراع را چندان قابل بحث و مهم نمی‌دانست و این دعوت را لغو کرد.
بلافاصله برنامه‌ای رادیویی پیدا شد که می‌خواست این اختراع را به عموم مردم معرفی کند و برای این منظور از کوپر برای مصاحبه دعوت کرد. کوپر دعوت را پذیرفت اما اعلام کرد که این مصاحبه را در خیابان انجام می‌دهد چون از این طریق می‌تواند به مردم نشان دهد که تماس تلفنی با یک گوشی بدون سیم، تا چه حد به انسان آزادی عمل می‌دهد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
گوشی تلفن همراهی که کوپر در مقابل هتل هیلتون، واقع در خیابان ششم نیوریوک معرفی کرد البته شباهت زیادی به گوشیهای امروزی نداشت. این گوشی تلفن همراه، در واقع دستگاهی بزرگ به ابعاد ۲۵ سانتی‌متر و با یک آنتن در قسمت بالا بود.
وزن این تلفن بیش از یک کیلوگرم بود و باتری آن تنها می‌توانست برای ۲۵ دقیقه مکالمه دوام بیاورد. البته این مساله چندان مهم نبود چون کمتر کسی قادر بود یک تلفن یک کیلوگرمی را به مدت ۲۵ دقیقه در دستانش نگاه دارد.
مارتین کوپر امروز ۹۴ ساله است و نخستین تماس تلفنی را که با استفاده از این گوشی برقرار کرد به خوبی به خاطر می‌آورد. او می‌گوید، دفترچه تلفنم را از جیبم بیرون آوردم و شماره جوئل انگل، همکارم در آزمایشگاه رقیب یعنی بل که روی این فناوری کار می کرد را پیدا کردم.
در کمال تعجب در آن روز خود جوئل جواب تلفن را داد و نه منشی‌اش. کوپر می‌گوید: «من گفتم: سلام، جوئل! این مارتین کوپر است. من از یک تلفن همراه با شما تماس می‌گیرم، یک تلفن همراه واقعی – یک تلفن قابل حمل شخصی.»
شرکت بل در آن زمان، بیشتر بر روی توسعه تلفن‌های تعبیه شده در خودرو تکیه می‌کرد، تلفن‌هایی که در آن زمان اختراع شده بودند و شبکه‌های تلفن همراه برای آن در برخی از شهرهای بزرگ ایالات متحده نیز وجود داشت. دستگاه موتورولا اما نخستین دستگاه تلفن همراهی محسوب می‌شد که امکان حمل آن وجود داشت.
کوپر می‌گوید مردم نیویورک در آن روز با تعجب به دستگاه تلفن عجیبی که سیم و کابل نداشت نگاه می‌کردند و به شدت تحت تاثیر قرار گرفته بودند.
با وجود این ، تا زمانی که این فناوری در عمل وارد بازار شود حدود ۱۰ سال طول کشید. در سپتامبر سال ۱۹۸۳، نخستین سیستم و زیرساخت مربوط به گوشیهای تلفن همراه در شیکاگو آماده شد و پس از آن، واشنگتن‌دی‌سی دومین شهری بود که برای استفاده از تلفن همراه مناسب بود. از این پس بود که خرید تلفن همراه ممکن شد. اما نخستین تلفن‌های همراه تنها امکان استفاده محدود در شبکه یک شهر را داشتند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
نخستین گوشی تلفن همراه در بازار
شاید باورش سخت باشد اما نخستین گوشی تلفن همراه یعنی DynaTAC 8000X که از نظر ظاهری شبیه به همان طرح اولیه گوشی تلفن همراه ۱۰ سال پیش کوپر بود، ۴۰۰۰ دلار قیمت داشت. در تبلیغات تجاری آن روزها بر این نکته تاکید می‌شد که به زودی بازرگانان از گوشی تلفن همراه استفاده خواهند کرد و در آینده‌ای نزدیک، استفاده از موبایل به همان اندازه عادی می‌شود که ساعت دیجیتالی یا ماشین حساب جیبی یا رایانه عادی شده است.
امروزه گوشیهای تلفن همراه، همزمان نقش رایانه و ماشین‌حساب و ساعت و خیلی چیزهای دیگر را بازی می‌کنند. تلفن‌های همراه به ندرت فقط برای تماس تلفنی مورد استفاده قرار می‌گیرند. امروزه مردم در سراسر دنیا با کمک گوشیهای تلفن همراه، اینترنت‌گردی می‌کنند، از اپلیکیشن‌ها استفاده می‌کنند، پیامک می‌فرستند و برای یکدیگر عکس و فیلم ارسال می‌کنند.
کوپر ۹۴ ساله می‌گوید داستان تلفن همراه به همین‌جا ختم نمی‌شود. به باور او، بزرگترین دستاورد شبکه تلفن همراه، افزایش کارایی انسان است: «اگر همه تلفن همراه داشته باشند، فقر از میان خواهد رفت و دیگر بهانه‌ای برای گرسنه‌ماندن هیچکسی در جهان وجود نخواهد داشت.»
