نرگس محمدی از داخل زندان پیامی به این مناسبت فرستاده و نوشته زمانی از خبر دریافت این جایزه مطلع شده که برای “پرونده‌ای جدید با اتهاماتی کثیر” به دادسرای اوین احضار شده اما همانند سه دادگاه پیشین اعلام کرده که در هیچ دادگاهی شرکت نخواهد کرد. او درباره دلیل این تصمیم خود نوشت که “حکومت جمهوری اسلامی را به رسمیت نمی‌شناسم”.
این فعال مدنی، جمهوری اسلامی را “حکومتی استبدادی، دینی و زن‌ستیز” دانسته و تاکید کرده که برای “گذار از این حکومت تلاش کرده و خواهم کرد”.
نرگس محمدی در بخش دیگری از پیامش به سند ۲۰۳۰ یونسکو اشاره کرده و آن را “یکی از مترقی‌ترین اسناد مثبت در راستای تحقق توسعه پایدار، صلح و حقوق بشر” دانسته که “رهبر نظام جمهوری اسلامی راسا و شخصا مانع پیوستن کشور ایران” به آن شده است.
بیشتر بخوانید: نرگس محمدی: مبارزه با حجاب اجباری عریان کردن شکست حکومت است
سند آموزشی یونسکو با عنوان “دگرگون‌ساختن جهان ما: دستور کار ۲۰۳۰ برای توسعه پایدار” در سپتامبر ۲۰۱۵ به تصویب اعضای یونسکو رسید. کشورهای امضاکننده سند متعهد شده‌اند که تا ۲۰۳۰ موارد ۱۷ گانه این سند را با هدف رسیدن به “توسعه پایدار” اجرا کنند.
مهمترین اهداف این سند در چند بند آغازین آن اعلام شده که عبارتند از: «پایان دادن به فقر در همۀ اشکال آن و در همه جا، پایان دادن به گرسنگی، تحقق امنیت غذایی و تغذیه بهتر و توسعه کشاورزی پایدار، تضمین دارا بودن زندگی توأم با سلامت و ترویج رفاه برای همه و در تمامی سنین و تضمین آموزش با کیفیت، برابر و فراگیر و ترویج فرصت‌های یادگیری مادام‌العمر برای همه.»
بیشتر بخوانید: رئیسی: مصوبه “لغو سند آموزشی ۲۰۳۰ یونسکو” اجرا شود
این سند همچنین بر رفع هر گونه تبعیض در آموزش کودکان، فارغ از جنسیت و قومیت و تعلقات مذهبی تاکید دارد.
جمهوری اسلامی این سند را با “حق تحفظ” امضا کرده اما در زمانی که دولت روحانی بر سرکار بود، جناح تندرو و شخص خامنه‌ای مانع تصویب آن در مجلس شورای اسلامی شدند.
نرگس محمدی با اشاره به مسموم‌سازی دختران دانش‌آموز نوشته است: «حکومت به دنبال تدارک و پشتیبانی از سیاستی است که با ایجاد رعب و وحشت، مانع رفتن دختران به مدرسه گردد. حکومت جمهوری اسلامی چون طالبان افغانستان به دنبال محرومیت دختران از “حق تحصیل” است؛ با این تفاوت که طالبان از بلندگوهای وزارت‌خانه‌ها اعلام می‌کند اما جمهوری اسلامی با سیاستی فریب‌کارانه این هدف را دنبال می‌کند.»
بیشتر بخوانید: نام نرگس محمدی و مسیح علی‌نژاد در میان نامزدهای پیشنهادی نوبل صلح
او همچنین به منع جوانان بهایی از تحصیل و نیز باز ماندن بسیاری از کودکان و جوانان از تحصیل به دلیل “فقر، گرانی، بیکاری و ناامیدی” اشاره کرده است.
نرگس محمدی در بخش دیگری از پیامش درباره آزادی بیان، نوشته آزادی بیان در ایران از چند جهت در خطر است: «سرکوب خشونت‌بار روزنامه‌نگاران، اهل مطبوعات، مدافعان حقوق بشر و دانشگاه‌ها و از سوی دیگر سرکوب جامعه مدنی و نهادهای آن به عنوان بستر سازان و عاملان ایجاد گفت‌وگو، تبادل نظر، تفاهم و درک یکدیگر.»
نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر در پایان پیامش خطاب به سازمان ملل و یونسکو نوشته است: «از شما می‌خواهم ما را تنها نگذارید. در اتخاذ سیاست‌های خود، حمایت از “جامعه مدنی”، “مردم” به پا خاسته در خیابان‌ها، “زندانیان” سیاسی- عقیدتی، زندانیان در معرض “اعدام” را مد نظر قرار دهید و برای حمایت از مردم معترض و فعالان مدنی و سیاسی و برای پیشبرد اهداف صلح طلبانه و خشونت پرهیز مردم ایران، توان سرکوب حکومت و قدرت عوامل سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام را تضعیف کنید.»
بیشتر بخوانید: روایت نرگس محمدی از کابوس ابدی “شکنجه سفید”
نرگس محمدی روز ۲۵ آبان ۱۴۰۰ در مراسم یادبود ابراهیم کتابدار، از جان‌باختگان اعتراض‌های آبان ۱۳۹۸ در کرج بازداشت شد و پس از دو ماه حبس انفرادی در اوین روز ۲۹ دی‌ماه به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
در بهمن‌ماه همان سال اعلام شد که این فعال حقوق بشر، به ۸ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق، ۲ سال تبعید و سایر محرومیت‌های اجتماعی محکوم شده است.
نرگس محمدی اوایل اسفند سال ۱۴۰۰ برای پی‌گیری‌های درمانی به صورت موقت از زندان آزاد شد اما روز ۲۳ فروردین سال گذشته با هجوم نیروهای امنیتی به منزل شخصی خود بازداشت و به زندان قرچک ورامین بازگردانده شد.
این فعال مدنی سال گذشته بابت پرونده دیگری که برای او گشوده شده، به اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه (بیانیه مبارزه با اعدام)، تحصن در دفتر زندان، تمرد از دستورات ریاست و مقامات زندان (برای پایان دادن به تحصن اعتراضی)، تخریب شیشه‌ها، افترا و ایراد ضرب و جرح” به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شد.
نسرین ستوده: راهی جز رفراندوم باقی نمانده
نسرین ستوده، وکیل حقوق بشری که در مرخصی درمانی از زندان به سر می‌برد، در پیامی برای کنگره عفو بین‌الملل در نروژ، با اشاره به مسموم‌سازی دختران دانش‌آموز بر مسئولیت مقامات جمهوری اسلامی در این واقعه تاکید کرده و از نهادهای حقوق بشری خواسته تا “برای کاهش هزینه‌ها و جلوگیری از ادامه مسمومیت دانش‌آموزان، سیاست‌های موثری اتخاذ کنند”.
بیشتر بخوانید: نسرین ستوده یکی از ۱۰ برنده جایزه مدافعان حقوق بشر آمریکا
این فعال حقوق زنان در بخش دیگری از پیامش به مبارزات اخیر زنان ایران در مقابله با حجاب اجباری اشاره کرده و نوشته است: «ما به نقطه شروع جدال تاریخی‌مان با حکومت ایران بازگشته‌ایم. اکنون تاریخ را به عقب بر می‌گردانیم. به همان سال ۱۳۵۷ که حکومت اسلامی دستور داد زنان باید با حجاب در محل کار خویش حاضر شوند، والا از کار اخراج می‌شوند.»
خانم ستوده ادامه “کنترل حکومتی” را دلیلی بر این دانسته که “جایی برای گفت‌وگو باقی نمانده و اکنون ملت ایران راهی جز رفراندوم برای استقرار جمهوری سکولار پیش روی خود نمی‌بیند. سیستم حکومتی که به نام مذهب، بدن زنان را میدان تاخت و تاز خویش قرار ندهد”.
نسرین ستوده پیشتر نیز در مصاحبه با شبکه سی‌ان‌ان بر لزوم انجام رفراندوم تاکید کرده و آن را خواست مردم ایران دانسته بود.
نسرین ستوده در خرداد ۱۳۹۷ برای چندمین بار بازداشت شد. علت این بازداشت، اجرای حکم پنج سال زندان در پرونده قبلی او اعلام شد، اما پس از بازداشت اتهامات دیگری نیز علیه او مطرح و پرونده‌های جدیدی برایش گشوده شد.
او در نهایت مجموعا به ۳۳ سال زندان و ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شد که ۱۲ سال آن اجرا خواهد شد. نسرین ستوده در حال حاضر در مرخصی استعلاجی به سر می‌برد.
