حسین زمان، خواننده معترض و ممنوعالکار درگذشت
حسین زمان خواننده سبک پاپ که به مدت ۱۷ سال ممنوعالکار بود، در سن ۶۴ سالگی در اثر سرطان درگذشت. او ترانه “خیابان” را در حمایت از جنبش زن، زندگی، آزادی خوانده بود.حسین زمان خوانندهای که همیشه معترض بود، پیش از رسیدن به سن ۶۴ سالگی درگذشت. او رابطه نزدیکی با جبهه مشارکت ایران اسلامی داشت و در مراسم این حزب شرکت میکرد و ترانه میخواند. با این حال در سال ۱۳۸۱ و زمانی که دولت اصلاحات به ریاست محمد خاتمی بر سر کار بود، ممنوعالکار شد.
در دولت حسن روحانی تلاش کرد که ممنوعیت فعالیتش رفع شود. او در سال ۱۳۹۶ در گفتوگو با خبرگزاری ایلنا گفت: «گفته بودند در این دولت هم تدبیر هست و هم امیدواری. از این رو چندین بار به وزارت ارشاد و دفتر موسیقی و معاونت امور هنری ارشاد مراجعه کردم که آنها همان پاسخ دوره احمدینژاد را به من دادند.»
این خواننده سبک پاپ بالاخره در سال ۹۸ پس از ۱۷ سال ممنوعالکاری توانست در برج میلاد با ارکستری ۳۰ نفره به روی صحنه برود.
با آغاز جنبش زن، زندگی، آزادی، روح معترض حسین زمان بار دیگر او را به سوی خواندن ترانه اعتراضی “خیابان” سوق داد.
در جریان این جنبش دختر او زینب زمان نیز برای مدت کوتاهی بازداشت شد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
حسین زمان که فارغالتصیل رشته مهندسی الکترونیک از دانشگاه صنعتی شریف بود و ۲۸ سال سابقه تدریس داشت، سال ۱۳۹۲ در حالی که معاون طرح و برنامه و عضو هیأت علمی پردیس بینالملل این دانشگاه بود، از تدریس منع شد.
او پس از ماهها نبرد با سرطان کبد، در روز ۲۱ ادیبهشت درگذشت.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»