بر پایه نتایج منتشر شده، نمایندگان زن موفق شدند ۱۲۱ کرسی از مجموع ۶۰۰ کرسی پارلمان را به خود اختصاص دهند. در این میان ۵۰ تن از آنان از حزب حاکم “عدالت و توسعه” می‌آیند، ۳۵ تن از حزب رقیب اردوغان یعنی “حزب جمهوری خلق ترکیه”، ۲۶ تن از حزب چپ‌های سبز، ۶ نماینده زن از حزب خوب (حزبی ملی‌گرا، سکولار و محافظه‌کار)، سه نماینده از حزب جنبش ملی (حزب راست و ملی‌گرای افراطی) و یک نماینده زن از حزب کارگران ترکیه (TIP).
به این ترتیب سهم زنان در پارلمان ترکیه در این انتخابات از ۱۷ درصد به ۲۰ درصد افزایش یافته است.
نکته قابل توجه دیگر این است که از ۳۱ استان از ۸۱ استان ترکیه حتی یک زن هم به پارلمان این کشور راه نیافته است.
در مقابل، دو استان این کشور برای نخستین بار نماینده زن راهی پارلمان کرده‌اند: فلیز قلیچ از حزب راست افراطی “جنبش ملی” در استان نوشهر ترکیه در مرکز این کشور و الوان ایسیک قسمیس از حزب “جمهوری خلق ترکیه” از استان گره‌سون.
از دیگر نکات مهم این انتخابات این است که همزمان چهار نماینده از حزب هدی پار (به کردی) یا “آرمان آزاد” که یک حزب اسلام‌گرای کرد است، موفق به راهیابی به پارلمان این کشور شده‌اند: رئیس حزب، زکریا یاپیچی‌اوغلو، شهزاده دمیر، فاروق دینچ و سرکان رامانلی.
این حزب در ترکیه به عنوان یک حزب زن‌ستیز شناخته شده و مخالف پیمان استانبول است که از زنان در برابر خشونت خانگی محافظت می‌کند. دولت ترکیه به ریاست اردوغان تابستان سال ۱۴۰۰ از این معاهده خارج شد که با اعتراضات گسترده زنانترکیه همراه بود. حالا متحد تازه‌ای برای حزب اردوغان در تحکیم چنین گرایش‌هایی پیدا شده است.
هدف این پیمان اروپایی که در سال ۲۰۱۱ توسط ۱۳ کشور عضو شورای اروپا در استانبول به امضا رسید، مقابله با خشونت علیه زنان، خشونت خانگی، تجاوز در زندگی زناشویی و هر گونه آزار و اذیت و اعمال تبعیض علیه زنان و دختران است.
در حال حاضر ۴۵ کشور عضو این پیمان هستند.
گفته می‌شود که تصمیم اردوغان مبنی بر پایان دادن به عضویت خود در پیمان اروپایی زیر فشار گروه‌های ارتجاعی اسلامی صورت گرفته است، گروه‌هایی که حالا حزب آرمان آزاد به عنوان یکی از معروف‌ترین آنها رسماَ با کمک حزب اردوغان به مجلس وارد شده است.
یاپیچی اوغلو، رهبر حزب آرمان آزاد در یک سخنرانی در جریان مبارزات انتخاباتی در ماه اوت گذشته گفته بود: «ما می‌خواهیم خشونت علیه زنان را متوقف کنیم اما نمی‌خواهیم خانواده را برای انجام آن تخریب کنیم.» به اعتقاد این نماینده راه‌یافته به پارلمان، کنوانسیون استانبول به ضرر زنان است و “در پوشش شعار حفاظت از زنان در واقعیت تلاش می‌کنند خانواده را تخریب کنند.”
چهارنماینده راه یافته از این حزب به پارلمان در نتیجه توافقی با طیب اردوغان موفق به این پیروزی شده‌اند. آنها از اردوغان به عنوان کاندید ریاست جمهوری حمایت کردند و به همین دلیل در فهرست حزب عدالت و توسعه چهار کرسی مطمئن به دست آورند و با این توافق حد نصاب ۷ درصدی برای ورود احزاب به پارلمان را دور زدند.
دویچه وله را در اینستاگرام دنبال کنید
در جریان تصویب قانون جدید انتخابات در بهار سال گذشته، شرط ده درصدی به ۷ درصد کاهش یافته بود.
سخنگوی انجمن زنان حزب “آرمان آزاد” هم نظری مشابه با رئیس حزب دارد و وظیفه اصلی زنان را مادر بودن می‌داند. زهرا سیفتجه با برابری زن و مرد هم مخالف است. حزب “دادخواهی آزاد” همچنین طرفدار ممنوعیت رابطه خارج از چارچوب ازدواج است. به اعتقاد سخنگوی این حزب یک خانواده نمی‌تواند برپایه روابط غیرعادی بنا نهاده شود و وظیفه دولت حفاظت از نهاد خانواده است. به اعتقاد او “فرزندان نامشروع برای جامعه فاجعه‌اند”. او روابط خارج از ازدواج را نتیجه سبک زندگی غربی می‌داند که با فرهنگ و باورها و ارزش‌های ترکیه در تضادند و رفتارهایی هستند که امنیت نسل‌ها را تهدید می‌کنند و به همین دلیل باید جلوی این روابط گرفته شود.
دویچه وله را در تلگرام دنبال کنید
نتایج انتخابات پارلمانی ترکیه به تفکیک احزاب این گونه است:
حزب عدالت و توسعه توانست ۲۶۶ کرسی را به خود اختصاص دهد، حزب جمهوری‌خواه خلق ۱۶۸ کرسی، حزب سبز و آینده چپ ۶۲ کرسی را از آن خود کردند و حزب جنبش ملی‌گرا ۵۱ کرسی به دست آورد. دیگر کرسی‌ها اینگونه میان احزاب تقسیم شد: حزب خوب ۴۴ کرسی را برد و حزب رفاه نو ۵ کرسی را صاحب شد و حزب کارگران ترکیه توانست ۴ نماینده راهی پارلمان کند.
