بیستمین کنفرانس بین‌المللی امنیتی “هرتسلیا” در روزهای ۲۲ و ۲۳ مه (اول و دوم خرداد) در دانشگاه رایشمن با عنوان “چشم‌اندازها و راهبردها در عصر ناامنی” برگزار شد.
به گزارش “آل‌اسرائیل نیوز”، اِیال زمیر، سرلشکر پیشین ارتش اسرائیل در این کنفرانس گفت: «کسانی هستند که هوش مصنوعی را انقلاب بعدی می‌دانند که چهره جنگاوری را در میدان نبرد تغییر خواهد داد.»
بیشتر بخوانید: نامزد فرماندهی سنتکام: باید با هوش مصنوعی به مقابله با ایران رفت
مدیرکل وزارت دفاع اسرائیل افزود: «ماموریت ما این است که کشور اسرائیل را به یک ابرقدرت هوش مصنوعی تبدیل کنیم و در راس تعداد بسیار محدودی از قدرت‌های جهانی باشیم که به این کلوب تعلق دارند.»
هوش مصنوعی که اخیر از سوی افراد غیرنظامی توسعه یافته است، به طور بالقوه می‌تواند کاربردهای مهمی در زمینه فناوری نظامی داشته باشد.
به گفته ایال زمیر، این قابلیت‌ها عبارتند از “توانایی پلاتفرم‌ها برای ضربه زدن به صورت جمعی، یا سامانه‌های رزمی برای عملکرد مستقل، تلفیق داده‌ها و کمک به تصمیم‌گیری سریع، در مقیاسی بیش از آنچه تاکنون شاهد بوده‌ایم”.
اسرائیل که در سطح بین‌المللی به عنوان ملت “استارت-اَپ” شناخته می‌شود، به عنوان یکی از پیشتازان جهانی در زمینه جنگاوری سایبری ظاهر شده است.
بیشتر بخوانید: ایران ساخت تأسیسات زیرزمینی اتمی در نزدیکی نطنز را رد کرد
ایال زمیر موفقیت تاکنونی کشورش در جنگ سایبری علیه تاسیسات هسته‌ای ایران را ستود و گفت که این “یک تفکیک هوشمند و به‌هنگام ابعاد دفاعی، اقتصادی، ملی و بین‌المللی” بوده است.
فریدون عباسی، رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی ایران در فروردین ۱۴۰۰ (آوریل ۲۰۲۱)، هرچند با اکراه، توانایی‌های دولت اسرائیل در جنگ سایبری را تحسین کرد؛ زمانی که نیروهای نظامی اسرائیل بنا به گزارش‌ها، به تأسیسات هسته‌ای کلیدی ایران در نطنز حمله کردند.
عباسی گفته بود: «طراحی دشمن خیلی قشنگ بوده…آنها فکر کردند و متخصصان خود را به کار گرفتند و به گونه‌ای انفجار صورت گرفته است که هم آن سیستم توزیع برق آسیب ببیند و هم کابلی که از سوی باطری‌ها می‌آید.»
بیشتر بخوانید: اسرائیل: تأسیسات جدید هسته‌ای ایران از حمله مصون نیست
این رئیس کمیسیون انرژی مجلس ایران گفت، تمرکز این “طراحی‌های خرابکارانه” بر شبکه برق است، چون “آسیب‌پذیری ماشین‌های سانتریفیوژ در صورت قطع برق بالاست”.
در آن زمان، ایران این حمله را یک “اقدام تروریسم هسته‌ای” خواند و انتظار می‌رفت که توانایی ایران برای غنی‌سازی اورانیوم را تا ۹ ماه به عقب بیندازد.
