خروش و خشم ایرانیان با هدف « نان، کار، آزادی »، جهانگیر شد.
حقوق پایمال شده و یا نادیده انگاشته شده ملت ایران به گوش جهان رسید اما مسئولان بازهم نشنیدند.
ما بار دیگر همراه و همصدا با ملت آگاه کشورمان، اساسی ترین حقوق طبیعی خود را که سالیان درازی است از آن محروم بوده ایم، مطالبه می کنیم:
لغو صدور و اجرای هر نوع حکم اعدام با هر دلیل و بهانه ای، حذف هرگونه شکنجه، حق آزادی بیان و امنیت پس از بیان، تنفس در محیط زیستی سالم، مجازات مسببین و مدیران رانت- رشوه و اختلاص های میلیاردی، عدم تبعیض در کل جامعه، حق اشتغال و رفع بیکاری، تحصیل رایگان برای همه، برخورداری ازیک زندگی آبرومندانه –خوراک – مسکن – مراقبتهای پزشکی- بیمه درمان و بازنشستگی و خدمات اجتماعی، آزادی انتخاب باور و عقیده ای دیگر همراه با آزادی در انجام امور مربوطه، تشکیل حزب و سندیکا، حق تجمع و اعتراض های مسالمت آمیز، برخورداری از رسانه های آزاد، لغو هرگونه سانسور، حق مشارکت در اداره امور کشور، بهره مندی از انتخاباتی آزاد و بدون هرگونه تقلب یا فرمایشی، برخورداری از کلیه حقوق شهروندی برای همۀ اقشار جامعه بدون هرگونه تبیعیض از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقیدهٔ سیاسی، ملیت، وضعیت اجتماعی، ثروت، ولادت یا هر موقعیت دیگر، رعایت و حفظ شخصیت حقوقی افراد در همه‌جا بعنوان یک انسان شهروند در مقابل قانون، برخورداری از حمایت های دولتی و قانونی، بهره مندی از منابع کشور و درآمد های آن، ممانعت و پیشگیری از توقیف های خودسرانه، حبس یا تبعید، و در نهایت:
برقراری و اجرای کلیه مواد و کنوانسیون های اعلامیه جهانی حقوق بشر.
یاد آوری مهم: کلیه موارد یاد شده تنها جزئی از مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر است که دولت ایران در سال ۱۳۲۷ امضاء و بدان رأی مثبت داده است.
941
