کلان‌شهر فرانکفورت با ۷،۰۷ امتیاز و مونیخ با ۶،۹۰ امتیاز در رتبه‌های بعدی قرار دارند. در انتهای جدول رضایت از زندگی، کلان‌شهرهای برمن با ۶،۵۰ امتیاز، درسدن با ۶،۴۹ امتیاز و لایپزیگ با ۶،۴۴ امتیاز قرار گرفتند.
بر اساس این نظرسنجی، شاخص خوشبختی شهروندان بیشتر تحت تأثیر رضایت آنها از میزان درآمد و ارزیابی شهر به عنوان یک مکان تجاری است. سرانه تولید ناخالص داخلی در هامبورگ ۶۴هزار یورو است، در حالی که لایپزیگ با تنها ۳۸هزار یورو در پایین‌ترین سطح در میان این ۱۲ کلان‌شهر است.
این نظرسنجی که به مأموریت از سوی ” زوددویچه کلاسن‌لاتاری ” صورت گرفته است، در مجموع نظر ۳۰۰۱ نفر در سنین ۱۶ تا ۷۴ سال در شهرهای برلین، هامبورگ، مونیخ، کلن، فرانکفورت، اشتوتگارت، دوسلدورف، لایپزیگ، درسدن، هانوفر، برمن و اسن را از ۳۰ مارس تا آوریل سال جاری جویا شده است. پرسش‌شوندگان می‌توانسته‌اند به هر پرسش میان صفر تا ده امتیاز بدهند. امتیاز بالاتر به معنای رضایت بیشتر بوده است.
چرا نتایج لایپزیگ و درسدن چشمگیر است؟
شهروندان هامبورگ، فرانکفورت و مونیخ از شاخص‌های خوشبختی بالاتر از حد متوسط و سطح بالایی از رضایت، به عنوان مثال از محل کسب‌وکار یا ادارات دولتی، برخوردار بوده‌اند.
برلین با ۶،۸۸ امتیاز در رتبه‌بندی رضایت در جایگاه چهارم قرار گرفته که تا حدودی برای خود پرسش‌کنندگان “غافلگیرکننده” بوده است. بر اساس پاسخ‌ها، شهروندان برلینی از زندگی، درآمد و زندگی کاری خود بسیار راضی هستند، اما آنها در مورد امکانات شهر و به‌ویژه خدماتی که شهرداری ارائه می‌دهد، رضایت ندارند.
هانوفر با ۶،۷۵ امتیاز، دوسلدورف با ۶،۶۹ امتیاز، کلن با ۶،۶۵ امتیاز و اسن با ۶،۶۳ امتیاز در رده‌های میانی قرار دارند. اشتوتگارت با رتبه نهم نسبتا ضعیف و ۶،۵۴ امتیاز جلب توجه می‌کند.
دو کلان‌شهر آخر، درسدن و لایپزیگ، جمعیت نسبتا مسن‌تری دارند و ارقام اقتصادی در مقایسه با دیگر شهرها نسبتا ضعیف است. اما برخلاف برلین، مردم درسدن با اینکه از زندگی شخصی رضایت ندارند، اما به زیبایی و امکانات شهر خود می‌بالند.
