ساری- ایرنا- پهنه بندی خشکسالی هواشناسی در دوره ۱۲۰ ماهه منتهی به اردیبهشت سال جاری که ناظر بر تنش آب های زیرزمینی است، نشان می دهد که بیشتر سطح مازندران تحت تاثیر انواع درجه خشکسالی قرار گرفته اما در مناطق شرقی، ساحل و ارتفاعات مرکز و ارتفاعات غرب استان، این پدیده بسیار شدید است.
به گزارش روز شنبه خبرنگار ایرنا، کاهش بارندگی و تغییر الگوی بارش، کم شدن دبی آب رودخانه ها، پایین رفتن ایستایی آبهای زیر زمینی و پیشروی جبهه آب شور به جبهه آب شیرین در سواحل نشانه های پیشروی خشکسالی طی یک دهه گذشته در استان مازندران است.
آمارهای هواشناسی و شرکت آب منطقه ای از کاهش بارندگی در ارتفاعات و دشت ها و تغییر الگوی بارندگی از نم نم باران به بارش های سیل آسا و در اصطلاع علمی باران های غیر موثر در مازندران نشان می دهد که خشکسالی در استان به صورت خزنده رخنه کرده است.
پیشروی غول خشکسالی تا قلب ذخیره گاه های آبی مازندران اعم از سد، آب بندان و سفره های زیزمینی، تهدیدی که کم ترین پیامد آن نابودی مهم ترین دارایی اقتصادی این استان یعنی کشاورزی و بویژه کشت برنج است.
طبق گزارش مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی کشور، پهنه بندی خشکسالی هواشناسی در سطح مازندران بر اساس شاخص SPEI ۱، دوره ۱۲۰ ماهه منتهی به اردیبهشت ۱۴۰۲ که ناظر بر تنش آب های زیر زمینی است نشان می دهد که غالب سطح استان تحت تأثیر انواع درجه خشکسالی است، اما در مناطق شرقی، ساحل و ارتفاعات مرکز و ارتفاعات غرب خشکسالی بسیار شدید، استان را تحت تأثیر قرارداد و تنها در قسمت کوچکی از ساحل شهرستان های رامسر و تنکابن ترسالی ضعیف مشاهده می شود.
طی این مدت درصد مساحت تحت تاثیر انواع خشکسالی ها، ۹۲.۵ درصد بوده که از این مقدار، ۶۳.۴ درصد مساحت استان تحت تأثیر خشکسالی بسیار شدید و بسیار شدید بوده که انباشت خشکسالی ها طی ۱۰ سال تا کنون این رقم زده است.
خشکسالی پدیده پیچیده‌ای است که می‌تواند سال‌ها ادامه داشته باشد و پیامدهای گسترده‌ای برای جمعیت‌های انسانی و اقتصاد کشورهای مختلف به همراه دارد و اکنون این پدیده ناخوشایند روز به روز در مازندران باپیوست تهدید امنیت غذایی در حال گسترش است.
امروز ۱۷ ژوئن روز جهانی مبارزه با بیابان زایی و خشکسالی است، هدف از نامگذاری این روز علاوه یافتن پاسخ های قابل اجرا برای مشکل بیابانزایی، افزایش آگاهی از وجود بیابان زایی و خشکسالی، برجسته کردن روش‌های جلوگیری از بیابان زایی و بهبودی از خشکسالی است. همچنین بازسازی زمین های تخریب شده ناشی از خشکسالی برای تضمین امنیت غذایی مردم ضروری است.
