پس از توافق دو کشور همسایه ایران و کویت برای توسعه مشترک یک میدان گازی در سال گذشته، کویت تأکید داشته است که به همراه عربستان سعودی “حقوق انحصاری” در این حوزه دریایی را در اختیار دارد.
میدان گازی “آرش” که کویتی‌ها آن را “الدره” می‌نامند، میدانی مشترک میان ایران، کویت و عربستان است که بخش‌هایی از آن در محدوده آب‌های تعیین حدودنشده میان ایران و کویت قرار دارد. این میدان موضوع مناقشه چندین دهه دو کشور است و تهران در مورد آن ادعا دارد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، در بیانیه وزارت خارجه کویت آمده است: «کشور کویت و پادشاهی عربستان سعودی… به تنهایی دارای حقوق انحصاری بر ثروت طبیعی در میدان الدره هستند».
این بیانیه می‌افزاید: «دولت کویت دعوت خود از طرف ایرانی را برای آغاز مذاکرات در مورد تعیین مرزهای دریایی تجدید می‌کند.»
بیشتر بخوانید: قرارداد ۱۱میلیاردی آرامکو و توتال؛ غیبت ایران درمیادین مشترک
کویت و عربستان سعودی سال گذشته توافقنامه‌ای برای توسعه این میدان امضا کردند که تهران آن را “غیرقانونی” دانست.
محسن خجسته مهر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران هفته گذشته گفته بود که “آمادگی کامل برای آغاز حفاری در میدان مشترک نفتی آرش وجود دارد”.
او تصریح کرد که برای اجرای طرح توسعه این میدان منابع قابل توجهی در اختیار هیات مدیره شرکت ملی نفت ایران قرار گرفته است.
این اظهارات در حالی بیان شد که ریاض و تهران پس از تصمیمی غیرمنتظره برای ازسرگیری روابط که در ماه مارس اعلام شد، به خصومت‌های هفت ساله میان این دو کشور حاشیه خلیج فارس پایان دادند و همکاری‌ها را تقویت کردند.
بیشتر بخوانید: میادین مشترک ایران؛ نفت و گازی که همسایه‌ها می‌بلعند
اختلاف بر سر میدان آرش یا الدوره به دهه ۱۹۶۰ باز می‌گردد، زمانی که ایران و کویت هر کدام امتیاز حفاری دریایی را، یکی به شرکت نفت انگلیس و ایران با مقاطعه‌کاری بریتیش پترولیوم و دیگری به رویال داچ شل اعطا کرد.
این دو امتیاز در بخش شمالی میدان که ذخایر قابل بازیافت آن حدود ۲۲۰ میلیارد متر مکعب (هفت تریلیون فوت مکعب) تخمین زده می‌شود، همپوشانی داشتند.
ایران و کویت سال‌هاست درباره منطقه مرزی مورد مناقشه خود که سرشار از گاز طبیعی است، مذاکرات ناموفقی داشته‌اند.
عربستان سعودی نیز بخشی از مناقشه است زیرا در این منطقه با کویت منابع گاز و نفت دریایی مشترک دارد.
حفاری ایران در این میدان در سال ۲۰۰۱، کویت و عربستان سعودی را ترغیب کرد تا بر سر یک قرارداد مرزی دریایی به توافق برسند که در این توافق، توسعه مشترک این منطقه فراساحلی پیش‌بینی شده است.
