خبرگزاری آلمان به نقل از چندین دیپلمات گزارش داد، این اسناد روز دوشنبه ۱۰ ژوئیه (۱۹ تیرماه)، یک روز پیش از آغاز نشست سران ناتو در لیتوانی، در یک رویه کتبی پذیرفته شدند. این تصمیم قرار است روز سهشنبه بار دیگر توسط سران کشورها و دولتهای ناتو تایید و سپس به طور رسمی اعلام شود.
بر اساس اطلاعات خبرگزاری آلمان طرحهای دفاعی که در مجموع بیش از ۴هزار صفحه را دربرمیگیرد، به تفصیل توضیح میدهند که چگونه مکانهای حیاتی در منطقه این پیمان نظامی باید با بازدارندگی محافظت شوند و در مواقع اضطراری از آنها دفاع شود. برای این منظور نیز مشخص شده که کدام قابلیتهای نظامی لازم است. علاوه بر نیروهای زمینی، هوایی و دریایی، قابلیتهای سایبری و فضایی نیز در این طرحها گنجانده شدهاند.
نقش آلمان در طرحهای جدید ناتو
بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان اخیراً در بروکسل درباره کار روی طرحهای جدید گفت: «این پیامد مستقیم حمله پوتین به اوکراین است. پس از دههها برای اولین بار طرحهای جدیدی روی میز است.»
به گفته پیستوریوس، این طرحها وظیفهای مضاعف به آلمان محول میکند. او توضیح داد که آلمان از یک طرف، مانند دوران جنگ سرد به دلیل موقعیت جغرافیایی، گرانیگاه لجستیکی برای انتقال نیروها و تجهیزات خواهد بود. از سوی دیگر مسئولیت جبهه شرقی به آلمان واگذار شده تا توان بازدارندگی و دفاعی بیشتری در آنجا فراهم کند.
بیشتر بخوانید: نخستین سند “استراتژی امنیت ملی آلمان” رونمایی شد
پیستوریوس گفت، درست همانند وضعیت جمهوری فدرال آلمان پیش از فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ در جناح شرقی، امروز کشورهای بالتیک در چنین موقعیتی قرار دارند؛ و مهم این است که آنها این اطمینان را داشته باشند که همپیمانان در یک وضعیت اضطراری از آزادی و امنیت آنها دفاع خواهند کرد.
علاوه بر حملات احتمالی روسیه، تهدید گروههای تروریستی نیز در این طرحها مد نظر قرار گرفته است.
این واقعیت که اکنون ناتو مجبور شده تا دست تغییرات زیادی بزند، عمدتاً به این دلیل است که پس از پایان جنگ سرد، تمرکز ناتو از دفاع به مدیریت بحران تغییر کرده بود.
بیشتر بخوانید: افشای سند محرمانه کرملین برای تبدیل مولداوی به یک دولت اقماری
هدف اصلی آمادگی مطلوب برای عملیات در بالکان یا خاورمیانه بوده است. حال این طرحها قرار است از جمله به کمک ایجاد ساختاری جدید از نیروهای مسلح اجرایی شوند.
در نشست سال گذشته سران ناتو ینس استولتنبرگ، دبیرکل این پیمان اعلام کرده بود که ۳۰۰هزار سرباز باید برای استقرار احتمالی ناتو در حالت آمادهباش نگه داشته شوند. تا کنون، نیروی ضربت ویژه در درجه اول برای عملیات بحران سریع در ناتو در نظر گرفته شده است. کشورهای عضو در حال حاضر حدود ۴۰هزار سرباز در اختیار گذاردهاند.
سال گذشته، آلمان موافقت کرده بود که یک گردان، یعنی حدود ۱۵هزار سرباز در اختیار ساختار جدید نیروهای ناتو بگذارد. علاوه بر این، از سوی آلمان حدود ۶۵ فروند هواپیما و ۲۰ کشتی و همچنین نیروهای پشتیبانی و سایر واحدهای ویژه وعده داده شد.
بیشتر بخوانید: برنامه محرمانه ناتو برای واکنش به حمله اتمی احتمالی روسیه
طرحهای دفاعی جدید پیشبینی میکنند که یگانها عموماً در کشورهای خود مستقر میمانند، اما برای کشورها و سرزمینهای معینی، به عنوان مثال در جناح شرقی ناتو، در نظر گرفته خواهند شد. در صورت لزوم، نیروها به مناطق مربوطه منتقل میشوند تا حفاظت از آنها را تضمین کنند. در مناطقی که به ویژه در معرض خطر هستند، بازدارندگی بسیار بیشتری از طریق حضور دائمی برنامهریزی شده است. به همین دلیل است که آلمان قصد دارد، حدود ۴هزار سرباز را به طور دائم در لیتوانی مستقر کند.
مناطق جغرافیایی ناتو طبق برنامهریزی جدید
از نظر جغرافیایی، قلمرو ناتو برای این برنامهریزی به سه منطقه تقسیم شده است:
– منطقه اول: امتداد خطوط از ایالات متحده آمریکا در سراسر اقیانوس اطلس تا ایسلند، بریتانیا و نروژ است،
– منطقه دوم: شامل اروپای شمال کوههای آلپ، از جمله آلمان، لهستان، اروپای شرقی مرکزی و کشورهای بالتیک،
– منطقه سوم: در سراسر مدیترانه و بالکان تا مناطق دریای سیاه با کشورهایی مانند رومانی و بلغارستان.
گفته میشود که برنامهریزی ناتو در وهله نخست دفاع در برابر حملهای در مقیاسی مانند اوکراین است. در این رابطه حوزههایی شناسایی شدهاند که اروپا در حال حاضر نیاز به کارهای زیادی در آن دارد. بنابر ارزیابی نظامیان، به نیروهای سنگین بیشتری که قادر به مقاومت در برابر نبرد شدید باشند، به سامانههای پدافند هوایی بیشتر و توپخانه و سامانههای موشکی دوربرد بیشتری نیاز است. سرمایه گذاری در سیستمهای مدیریت اطلاعات و دادهها و همچنین در لجستیک نیز ضروری است.
یک مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا به خبرگزاری آلمان گفته است: «ما دریافتهایم که واقعاً میتوانیم دوباره با وضعیتی مواجه شویم که در آن بخشی از خاک ناتو مستقیما مورد حمله قرار گیرد.»
بنا بر اظهارات او جنگ اوکراین نشان داد که ممکن است، حملهای در مقیاسی گسترده با هدف به دست آوردن کنترل بخشی از خاک ناتو رخ دهد.