به‌نوشته هافینگتون‌پست؛ متخصصان برخی از علائم هشداردهنده اولیه حمله قلبی و آنچه را که در صورت تجربه آنها باید انجام دهید را به اشتراک می‌گذارند:
درد یا احساس فشار در قفسه‌سینه
آنژین که درد متناوب قفسه سینه است؛ در اثر تجمع تدریجی پلاک در داخل رگ‌ها ایجاد میشود و می‌تواند یک علامت هشداردهنده باشد. اگر متوجه هر نوع ناراحتی در قفسه سینه شدید (آنژین می‌تواند به اشکال دیگری غیر از درد نیز ظاهر شود)، مهم است که با پزشک خود تماس بگیرید.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
درد گردن، شانه یا فک
معمولاً ما حملات قلبی را با درد فوری در دست چپ مرتبط می‌دانیم. با‌این‌حال، علائم اولیه درد ممکن است چندان واضح نباشد. گاهی اوقات حمله قلبی مترادف با درد قفسه سینه است، اما گاهی اوقات، به‌ویژه در افراد مسن، ممکن است علائم مرتبط دیگری مانند درد یا بی‌حسی که از گردن، شانه یا بازو منتشر میشود، وجود داشته باشد.
حالت تهوع یا سایر مشکلات معده
درد شکم، حالت تهوع و خستگی نیز از علائم هشداردهنده حمله قلبی هستند. اما این علامت مخصوص همه بیماران نیست. برخی از بیماران ممکن است علائم خفیف گوارشی داشته یا اصلاً هیچ علامت گوارشی نداشته باشند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
سرگیجه، سبکی سر یا ضعف
اگر ناگهان دچار عدم تعادل می‌شوید، اتاق شروع به چرخیدن می‌کند یا بینایی شما کاهش می‌یابد، بدن شما ممکن است در مورد حمله قلبی قریب‌‌الوقوع هشدار دهد. اگر این علائم را تجربه کردید، فوراً به اطرافیان خود اطلاع دهید.
تنگی نفس
تنگی نفس می‌تواند در اثر فعالیت بدنی، دمای بالا یا ارتفاع زیاد ایجاد شود. همچنین می‌تواند یک علامت رایج برای بسیاری از مشکلات پزشکی دیگر باشد. با این حال، فشار در قفسه سینه، مشکل در تنفس یا تنگی نفس با یا بدون ناراحتی قفسه سینه می‌تواند گاهی اوقات یک علامت هشدار برای حمله قلبی باشد.
عرق سرد
تعریق زیاد در حالت استراحت و یا تجربه عرق سرد می‌تواند از علائم هشداردهنده حمله قلبی باشد.
بازه زمانی بین علائم و حمله قلبی، از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت به نظر می‌رسد. اما تقریباً دو سوم از بیماران می‌توانند یک ماه قبل از حمله قلبی به زمانی اشاره کنند که درد قفسه سینه را تجربه کرده‌اند. برخی از افراد نیز ممکن است در روزهای منتهی به حمله قلبی متوجه علائم شوند.
در حالی که بسیاری از عوامل خطر خارج از کنترل شما هستند، بسیاری از آنها قابل پیشگیری‌اند. اقدامات ساده مانند پیاده‌روی روزانه یا انتخاب غذاهای سالم می‌تواند همراه با دانستن اعداد فشار خون، کلسترول و قند خون و آگاهی از علائم هشداردهنده حمله قلبی، به کاهش احتمال بروز این عارضه کمک کند.
فراموش نکنید اگر سن شما ۴۵ سال به بالا است، همین امروز با پزشک عمومی خود یک چک‌آپ سلامت قلب رزرو کنید. انجام منظم این کار کمک می‌کند تا خطر حمله قلبی یا سکته مغزی را در پنج سال آینده بهتر بشناسید.
شکر؛ عامل خطر ابتلا به سنگ کلیه
تحقیقات نشان می‌دهد که قند ناسالم در رژیم غذایی ممکن است به ایجاد سنگ کلیه کمک کند.
به‌نوشته مدیکال‌نیوز تودی و بر اساس مطالعه جدیدی که در Frontiers in Nutrition منتشر و توسط محققان دانشگاه پزشکی سیچوان چین انجام شده است، قند و شکر موجود در نوشیدنی‌های شیرین، کلوچه‌ها، کیک‌ها و آب‌نبات‌ها، می‌تواند یکی دیگر از عوامل خطرزای ابتلا به سنگ کلیه باشد.
محققان داده‌های ۲۸ هزار و ۳۰۰ زن و مرد بالغ را بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۸ تجزیه‌و‌تحلیل کردند.
این داده‌ها شامل سابقه سنگ کلیه شرکت‌کنندگان و مصرف روزانه قندهای افزوده‌شده توسط شرکت‌کنندگان بود. محققان دریافتند شرکت‌کنندگانی که بیش از ۲۵ درصد از کل انرژی خود را از قندهای افزوده دریافت کرده بودند، ۸۸ درصد بیشتر از افرادی که کمتر از ۵ درصد از کالری روزانه خود را از قندهای اضافه شده دریافت می‌کردند، در معرض ابتلا به سنگ کلیه بودند.
به گفته دانشمندان، قند اضافه‌شده می‌تواند منجر به مشکلات مختلفی مانند فشار خون بالا، مقاومت به انسولین و چاقی شود که همگی باعث افزایش خطر تشکیل سنگ کلیه می‌شوند. شکر همچنین می‌تواند باعث افزایش وزن شود که با فشار خون بالا، مقاومت به انسولین، سندرم متابولیک و دیابت مرتبط است. همه اینها از عوامل خطر سنگ کلیه محسوب می‌شوند. همچنین، این قندها از علل کاهش حجم ادرار و افزایش کلسیم ادرار هستند که هر دو به ایجاد سنگ کلیه کمک می‌کنند.
اما چطور میزان قند در رژیم غذایی خود را کاهش دهیم؟ کارشناسان می‌گویند برچسب‌های تغذیه‌ای را قبل از انتخاب مواد غذایی بررسی کنید و از نام‌های مختلف قندهای افزوده مانند ساکارز، شربت ذرت با فروکتوز بالا، دکستروز و مالتوز آگاه باشید.
برای کاهش قرار‌گرفتن در معرض قندهای افزوده، روی غذاهای کامل به‌‌عنوان میان‌وعده تمرکز کنید. افزایش مصرف غذاهای طبیعی شیرین مانند میوه‌ها می‌تواند به کاهش مصرف کلی قند افزوده کمک کند.
مصرف نوشیدنی‌های شیرین مانند نوشابه، آب میوه‌ها و چای‌های شیرین را کاهش دهید.
اگر آبمیوه دوست دارید، سعی کنید آن را با آب رقیق کنید تا غلظت قندش کاهش یابد.
چرا بعد از غذا دوست داریم بخوابیم؟
دلایل متعددی وجود دارد که چرا خوردن یک وعده می‌تواند به‌جای افزایش سطح انرژی در شما، باعث شود احساس خستگی و میل به خواب داشته باشید. اولین دلیل، دشواری در هضم یک ماده غذایی است.
به‌نوشته نشریه پزشکی Prevention؛ احساس خستگی کوتاه‌مدت بعد از مصرف غذا تا حد زیادی طبیعی است. اما اگر این وضعیت طولانی شده و شما را به خوابیدن بلافاصله بعد از وعده غذایی محتاج می‌کند، باید دلایل آن را در این گزارش بخوانید:
مصرف الکل همراه با غذا
یک لیوان شراب می‌تواند باعث خواب‌آلودگی شما بعد از غذا شود. به‌گفته متخصصان دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد، الکل سیستم عصبی مرکزی ما را سرکوب می‌کند و باعث میشود احساس خواب‌آلودگی کنیم. اگر زن هستید، فقط یک نوشیدنی در روز و اگر مرد هستید حداکثر دو نوشیدنی در روز بنوشید یا اگر متوجه شدید که الکل بر سطح انرژی شما تأثیر می‌گذارد، آن را کاملاً حذف کنید.
افزایش مصرف کربوهیدارت و چربی
فست‌فودها قطعا خوشمزه هستند، اما اگر سرشار از چربی و کربوهیدرات باشند، اغلب باعث می‌شوند که احساس تنبلی کنید. هورمون کوله‌سیستوکینین (CCK) که از روده کوچک ترشح میشود، اغلب در اینجا مقصر است. این هورمون در دستگاه گوارش تولید و آزاد میشود و به هضم پروتئین و چربی کمک می‌کند. برخی تحقیقات نشان داده است که بین افزایش تولید CCK پس از خوردن یک وعده غذایی پرچرب و احساس خواب‌آلودگی چند ساعت بعد رابطه وجود دارد.
در ضمن وقتی غذاهایی مانند گوشت قرمز یا شیرینی می‌خورید که التهاب را افزایش می‌دهند، بدن شما می‌تواند سیتوکین‌ها (عواملی که به سلول‌های ایمنی شما در برقراری ارتباط با یکدیگر کمک می‌کنند) مانند اینترلوکین-1 (IL-1) آزاد کند. تحقیقات نشان داده است که سطوح بالاتر IL-1 بعد از غذا با خواب‌آلودگی بعد از غذا مرتبط است.
افزایش تولید برخی هورمون‌ها
وقتی غذاهای غنی از تریپتوفان، به مقدار زیاد آن‌هم همراه با کربوهیدرات در وعده غذایی مصرف می‌کنید، چند ساعت پس از خوردن غذا احساس خستگی می‌کنید. تریپتوفان اغلب در بوقلمون، مرغ، شیر، نان، شکلات، کنسرو ماهی تن، پنیر چدار، بادام‌زمینی، جو دوسر و غیره یافت میشود. تریپتوفان، این اسید آمینه ضروری به بدن شما کمک می‌کند تا هورمون‌های آرامش‌بخش سروتونین و ملاتونین تولید کند. به همین دلیل، این اسید آمینه حتی به عنوان درمانی برای اختلالات خواب، مورد تحقیق قرار گرفته است.
خوردن وعده‌های سنگین
گاهی اوقات، احساس خستگی بعد از غذا‌خوردن بیشتر به مقدار خوردن شما بستگی دارد. دلیل آن ساده است: هرچه وعده غذایی بزرگ‌تر باشد، انرژی بیشتری برای تجزیه آن از بدن لازم است. صرف تمام این انرژی می‌تواند منجر به خستگی شود، بنابراین سعی کنید حجم وعده‌های خود را کاهش دهید و اگر در بین وعده‌های غذایی گرسنه شدید، به سراغ یک میان‌وعده با پروتئین بالا بروید.
عدم تحمل غذایی
عدم تحمل غذایی، یا حتی آلرژی غذایی، اغلب با مشکلات گوارشی همراه است. اما خستگی را نیز باید به لیست علائم آن اضافه کرد. به عنوان مثال، چه حساسیت به گلوتن داشته باشید یا چه بیماری سلیاک، ممکن است پس از خوردن غذاهای حاوی گلوتن احساس خستگی کنید، زیرا می‌تواند باعث واکنش آلرژیک شود.
وجود بیماریهای زمینه‌ای
اگر همه گزینه‌های دیگر را رد کرده‌اید و بعد از خوردن غذا همچنان خسته هستید، وقت آن است که با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا یک بیماری زمینه‌ای می‌تواند پشت علائم شما باشد یا خیر. برخی بیماری‌ها می توانند در جذب مواد مغذی از غذا اختلال ایجاد کنند، مانند کم‌خونی. در این صورت ممکن است احساس خستگی کنید. علاوه بر این، عدم تعادل هورمونی، حساسیت به انسولین یا سندرم پس از غذای ایدیوپاتیک (IPS) می‌تواند ارزش بررسی را داشته باشد.
استرس دوران کودکی و ضعف سلامت در سالمندی
برای اولین‌بار، محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو تجربیات نامطلوب در اوایل زندگی را با مشکلات پزشکی مادام‌العمر مرتبط دانسته‌اند.
به‌نوشته مدیکال‌اکسپرس؛ تجارب نامطلوب دوران کودکی تا اعماق دوران پیری، به‌ویژه برای کسانی که خشونت را تجربه کرده‌اند، تأثیر می‌گذارد و شامل آسیب‌های جسمی و روانی است.
محققان دریافتند بزرگسالانی که سابقه تجربه‌های استرس‌زا یا آسیب‌زا در دوران کودکی داشتند، احتمال بیشتری دارد که در سالهای پایانی زندگی خود، هم اختلالات جسمی و هم اختلالات روانی و شناختی را تجربه کنند. تجارب استرس‌زا در دوران کودکی می‌تواند شامل آزار روانی، جسمی یا جنسی، خشونت در جامعه یا مدرسه، تجربه خشونت خانگی، از دست‌دادن ناگهانی یکی از اعضای خانواده، تجربه پناهندگی یا جنگ، بیماری شدید، استرس مالی خانواده یا طلاق والدین باشد.
این مطالعه که ۲ اوت ۲۰۲۳ در ژورنال General Internal Medicine منتشر شد، نشان داد کسانی که در دوران کودکی خشونت را تجربه کرده‌اند، در سنین ۶۰، ۷۰، ۸۰ یا بالاتر، ۴۰ درصد بیشتر در معرض اختلالات حرکتی قرار دارند و ۸۰ درصد بیشتر احتمال دارد که در فعالیت‌های روزانه دچار مشکلات جدی شوند.
این افراد، ۴۰ درصد بیشتر احتمال داشت که در نهایت دچار اختلال شناختی مانند زوال عقل شوند. مطالعه جدید نزدیک به ۳ هزار و ۴۰۰ شرکت‌کننده را مورد بررسی قرار داد که بیشتر از نیمی از آنها زن بودند و بالای ۵۰ سال سن داشتند. تقریباً ۴۴ درصد از شرکت‌کنندگان حداقل یک تروما را در سنین ۶ تا ۱۶ تجربه کرده بودند.
به‌گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا، احساس ناامنی در دوران کودکی با مشکلات مزمن سلامت جسمی و روانی، از جمله بیماریهای قلبی‌عروقی، دیابت، بیماریهای خودایمنی و افسردگی مرتبط است.
به‌گفته محققان، پرداختن به ترومای دوران کودکی در مراحل اولیه ممکن است کیفیت زندگی افراد مسن را بهبود بخشد و بار مشکلات سلامتی را در سالهای بعد کاهش دهد.
