بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، حدود ۲۹ میلیون از ۴۳ میلیون شهروند افغانستان به کمک محتاج هستند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
در این زمینه نیز سازمان‌های کمک‌رسانی کاهش توجه بین‌المللی به رنج مردم در افعانستان را محکوم کرده‌اند.
سمیرا سید رحمان، سخنگوی “کمیته بین‌المللی نجات” در این زمینه در گفت‌و‌گو با رسانه “epd” می‌گوید: «افغانستان در بسیاری از موارد از رادار ناپدید شده است. با وجود گسترش بحران در کشور پس از بازگشت طالبان، برنامه‌های کمک‌رسانی به شدت با کمبود بودجه، مواجه هستند.»
بیشتر بخوانید: مسمومیت دانش‌آموزان افغانستان؛ انتقال ۷۷ دختر به بیمارستان
سید رحمان ضمن اشاره به “افزایش میزان فقر به خصوص در شهرهای کشور در طول دو سال اخیر” تصریح کرد: «به عنوان مثال، در پایتخت کشور، کابل، هرگز به این اندازه ندیده بودم که مردم در مقابل نانوایی‌ها گدایی کنند.»
سخنگوی “کمیته بین‌المللی نجات” به گفته خودش چندین سال است که در کابل زندگی می‌کند.
افزایش شدید میزان بیکاری و تبعیض زنان در افغانستان
سید رحمان اضافه کرد: «بحران اقتصادی یکی از عوامل اصلی وضعیت اضطراری است. این باعث شده است که ۹۰۰ هزار نفر بیکار شوند. هر فردی که هنوز فعالیت شغلی دارد، باید به طور همزمان چندین خانواده را تامین کند. مردم پولشان را باید یا برای خرید مواد غذایی یا برای گرم‌کردن خانه، خرج کنند.»
بیشتر بخوانید: آمریکا خواستار اقدام شورای امنیت علیه محدودیت زنان افغان شد
از سوی دیگر طالبان به ویژه حقوق زنان و دختران را نیز به شدت محدود کرده‌اند و از مشارکت زنان در بسیاری از بخش‌های زندگی نیز جلوگیری می‌کنند.
سیبیله فزر، رئیس سازمان امدادرسانی “media mondiale” نیز به رسانه epd گفت: «پناهگاه‌ها‌ی مخصوص رسیدگی به امور زنان بسته شده‌اند و به دلیل وضعیت فاجعه‌بار انسانی ازدواج اجباری کودکان نیز در حال افزایش است.»
مبارزه با محدودیت‌ها
فیزر در عین حال تاکید کرد که “با وجود همه محدودیت‌ها در کشور، خلاقیت‌های زیادی برای مبارزه با آن وجود دارد.”
او در این زمینه اشاره کرد: «حتی در مدارس اسلامی و علاوه بر قرآن، مطالب دیگری نیز تدریس می‌شود. در کلینیک های زنان، پزشکان و ماماها بیماران را به طور پنهانی از امکان استفاده از خدمات مشاوره آنلاین، آگاه می‌کنند.»
بیشتر بخوانید: عفو بین‌الملل: در افغانستان جنگ علیه زنان در جریان است
سازمان عفو بین‌الملل نیز اقدام بستن سالن‌های زیبایی توسط طالبان را مورد انتقاد قرار داده است.
ترزا برگمان، کارشناس این نهاد در امور آسیایی گفت که “این سیاست باعث می‌شود که حدود ۶۰ هزار زن شغل خود را از دست بدهند و در عین حال یکی از مکان‌های باقی‌مانده معدود برای حضور زنان در جامعه افغانستان نیز از بین برود.”
طالبان پیش از بازگشت به قدرت در افغانستان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱، بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ هم، در این کشور حکومت می‌کردند و در آن دوران نیز تبعیض‌های فراوانی علیه زنان اعمال می‌کردند.
