کودکان جنگل، چهار خواهر و برادری هستند کە پس از جان سالم بە در بردن از یک سانحە هوایی، بە مدت چهل روز در جنگل‌های استوایی کلمبیا سرگردان بودند. پیدا شدن این کودکان توسط گروه‌های جست‌وجو، موجی از امید و شادی را بە مردم کلمبیا بخشید و این آنها را به نماد امید تبدیل کرد.
بر ا‌ساس گزارش ال‌تایمپو این مرد پدر بیولوژیکی دو فرزند کوچکتر از چهار فرزند و ناپدری دو فرزند بزرگتر است. دادگاه تا کنون بە طور رسمی در مورد علت بازداشت او اظهار نظری نکردە است. اما رسانه‌ها می‌گویند کە او با اتهامات مختلفی از جملە سوءاستفادە جنسی روبرو است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
گفتە می‌شود کە اداره رفاه و خانواده کلمبیا (ICBF) از دو هفته پیش دسترسی این مرد به کودکان را قطع کردە بود.
رئیس اداره رفاه و خانواده کلمبیا، در واکنش بە خبر بازداشت پدرکودکان جنگل، بە روزنامه‌نگاران گفتە کە از این موضوع مطلع است و خواستار “احترام و حمایت” برای این کودکان شدە است.
40 روز تنهایی در جنگل
در اول ماه مه و در پی سقوط یک هواپیمای ملخدار در جنگل‌های آمازون، یک نوزاد و سه کودک متعلق به بومیان “هویتوتو” در جنگل‌های بارانی و انبوه آمازون سرگردان شدند. مادر این کودکان به همراه دو سرنشین دیگر در اثر این سانحه جان دادند.
پس از پیدا شدن لاشە هواپیما و مفقود اعلام شدن کودکان، مقامات کلمبیا بیش از ۱۰۰ سرباز و سگ‌های ردیاب را برای جستجوی این چهار کودک ۴، ۹ و ۱۳ ساله و ۱۱ ماهه اعزام کردند.
درختان عظیمی که می‌توانند تا ۴۰ متر ارتفاع داشته باشند، حیوانات وحشی و باران‌های شدید جستجوی موسوم به “عملیات امید” را دشوار کرده بود. سه هلیکوپتر در عملیات به کار گرفته شد. یکی از آنها از بلندگو پیامی را پخش می‌کرد که مادربزرگ کودکان به زبان هویتوتو به کودکان پیام می‌داد و از آنها می‌خواست که حرکت خود را متوقف کنند زیرا در جستجوی آنها هستند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
تیم‌های جست‌وجو سرانجام پس از چهل روز موفق شدند کە این کودکان را زنده پیدا کنند. آنها فورا به بیمارستان منتقل شدند و تا کنون تحت پوشش و مراقبت ویژه دولت به سر می‌برند.
مردم بومی هویتوتو به خاطر زندگی هماهنگ با جنگل‌های بکر و مهارت‌هایشان در شکار، ماهیگیری و جمع‌آوری میوه‌های وحشی شهرت دارند. این ویژگی می‌تواند به کودکان کمک کرده باشد که بیش از دو هفته در تنهایی زنده بمانند.
در این منطقه جنگلی راه‌های زمینی کمی وجود دارد و دسترسی از طریق رودخانه‌ها نیز بسیار دشوار است. به همین دلیل بومیان ترجیح می‌دهند برای نقل و انتقال از هواپیما استفاده کنند.
