به گزارش خبرگزاری رویترز، وانگیی روز دوشنبه ۲۱ اوت (۳۰ مرداد) در بیانیهای همچنین گفت از “تصمیمات درست طرف ایرانی” تقدیر میکند و اضافه کرد که چین به حمایت از کشورهای خاورمیانه برای “توسعه مطابق با شرایط ملی خودشان” کمک میکند.
بیشتر بخوانید:سفر امیرعبدالهیان؛ ایران و عربستان از “مذاکرات سازنده” خبر دادند
وانگ همچنین گفت که تنها با بازگرداندن یکپارچه و اجرای موثر برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) میتوان موضوع هستهای ایران را به طور اساسی حل کرد.
این سخن در حالی بیان شده که به گفته بسیاری از دیپلماتهای غربی “از برجام جز پوستهای باقی نمانده است”. آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا نیز اخیرا گفت که مقامات این کشور “دیگر درباره توافق برجام با ایران گفتوگو نمیکنند”.
مکالمه تلفنی وانگ و امیرعبدالهیان
به گزارش خبرگزاری چینی شینهووا، وزیر خارجه این کشور روز یکشنبه ۲۰ اوت با همتای ایرانیاش حسین امیرعبداللهیان تلفنی گفتوگو کرد. این مکالمه تلفنی پس از سفر امیر عبداللهیان به ریاض انجام شده است.
وانگ در این گفتوگو به امیرعبداللهیان گفته پکن از گامهای اخیر ایران برای توسعه روابط با عربستان سعودی و نیز دیدار اخیر او با محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی در جده قدردانی میکند.
بیشتر بخوانید: وزیر خارجه عربستان بعد از ۷ سال قطع رابطه وارد تهران شد
امیر عبدالهیان نیز در جریان این مکالمه “از نقش سازنده چین در پیشبرد عادیسازی روابط ایران و عربستان سعودی صمیمانه تشکر کرد”.
برای نخستین بار پس از آغاز دوباره روابط ایران و عربستان که با میانجیگری چین انجام شد، امیرعبدالهیان روز پنجشنبه ۲۶ مرداد به ریاض رفت. او در این سفر با همتای سعودی خود دیدار کرد و سپس برای دیدار با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی راهی جده شد. امیرعبدالهیان پس از این دیدار در توییترش نوشت که ملاقات او با بن سلمان ۹۰ دقیقه طول کشیده است و او این ملاقت را “سازنده” خواند.
از سرگیری روابط میان تهران و ریاض اما با چالشهایی همراه شده است.
یکی از مهمترین آنها تلاش آمریکا برای عادیسازی مناسبات عربستان و اسرائیل است و این در حالی است که احتمال موفقیت این تلاشها در آینده نزدیک زیاد ارزیابی میشود.
در همین خصوص، رحمان قهرمانپور، کارشناس امور بینالملل میگوید که “مسئله عادیسازی روابط اسرائيل با عربستان یک آزمون سخت در برابر روابط ایران و عربستان است. ”
او میافزاید این که تهران و ریاض با وجود دو سال مذاکره نتوانستند بدون طرف سوم روابط خود را عادی کنند و ایران “منتدار چین” شد از نظر برخی اشکال دارد و “به هر حال حضور چین در این رابطه تا حدی استقلال عمل را از ایران میگیرد”.