به‌نوشته نورو ساینس و بر‌اساس مطالعه‌ای که ۱۳ سپتامبر در مجله PLOS ONE منتشر شد، تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیا اعلام کردند: افرادی‌که از هر دو ماده حشیش و سیگار استفاده میکنند، نسبت به افرادی‌که فقط از دخانیات استفاده میکنند یا افرادی‌که هیچ ماده‌ای استفاده نمی‌کنند، بیشتر احتمال دارد دچار اضطراب و افسردگی شوند.
تنباکو و حشیش یکی از پرمصرف‌ترین مواد در جهان هستند و از زمان گسترش قانونی‌شدن حشیش در برخی کشورها، استفاده از آن بسیار بیشتر شده است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
این تیم تحقیقاتی، داده‌های مربوط به سلامت روان و مصرف مواد را در ۵۳ هزار و ۸۰۰ بزرگسال ساکن ایالات متحده تجزیهوتحلیل کردند. بر‌اساس نتایج، احتمال ابتلا به این اختلالات سلامت روان برای مصرف‌کنندگان تنباکو و حشیش تقریباً ۲ برابر بیشتر از افراد دیگر است.
البته محققان خاطرنشان کردند که بسیاری از داده‌ها در طول همه‌گیری کووید ۱۹ جمع‌آوری شده است که استرس‌های دیگری را به‌همراه داشت و می‌توانست هم اضطراب و افسردگی و هم مصرف مواد را تشدید کند.
به‌گفته دانشمندان، اگرچه مصرف همزمان برخی از مواد مخدر با افسردگی و اضطراب ارتباط دارد، ولی علت آن روشن نیست. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است بیشتر از تنباکو یا ماری‌جوانا برای خوددرمانی خلق‌و‌خوی افسرده خود استفاده کنند.
در‌‌عین‌حال، به‌نظر می‌رسد خلق‌و‌خوی فرد پس از فروکش‌کردن اثرات مواد، بیشتر کاهش می‌یابد و میل به مصرف بیشتر را افزایش می‌دهد. اثرات لذت‌بخش سیگار نیز در ابتدا می‌تواند آرامش‌بخش باشد. اما هر‌چه فردی طولانی‌تر سیگار می‌کشد، نیاز او به این ماده بیشتر می‌شود و احتمال مشکلات روانی را افزایش می‌دهد.
به‌گفته محققان، مصرف همزمان تنباکو و حشیش می‌تواند نوعی خودآزاری باشد که طی آن افراد بدون قصد مستقیم خودکشی، به خود آسیب وارد میکنند.
از‌این‌رو بسیار مهم است که افراد وابسته به این مخدرها، مکانیسم‌های مقابله سالم با اضطراب و افسردگی را بیاموزند، به منابع مناسب کمک‌رسانی برای ترک این مواد دسترسی داشته باشند و از حمایت متخصص روانشناس یا روانپزشک برخوردار شوند.
استرس چگونه بر هضم غذا تأثیر می‌گذارد؟
استرس می‌تواند باعث ایجاد طیفی از مشکلات گوارشی از جمله گرفتگی عضلات شکم، نفخ و از‌دست‌دادن اشتها شود.
به‌نوشته نشریه پزشکی Everyday Health؛ هنگامی‌که با یک موقعیت تهدیدآمیز مواجه می‌شوید، سیستم عصبی سمپاتیک – بخشی از سیستم عصبی مرکزی بدن که عملکردهایی مانند ضربان قلب، تنفس و فشار خون را تنظیم می‌کند – باعث تحریک واکنش «جنگ یا گریز» می‌شود. هورمون استرس یا همان کورتیزول نیز بدن را هوشیار و آماده مقابله با تهدید می‌کند.
استرس باعث تغییرات فیزیولوژیکی مانند افزایش سطح هوشیاری، تنفس و ضربان قلب سریع‌تر، فشار خون بالا، افزایش کلسترول خون و افزایش تنش عضلانی می‌شود.
وقتی استرس پاسخ جنگ یا گریز را در سیستم عصبی مرکزی فعال می‌کند، می‌تواند بر سیستم گوارش تأثیر بگذارد:
اسپاسم مری
افزایش اسید معده و سوء‌هاضمه
ایجاد حالت تهوع
اسهال یا یبوست
در موارد جدی‌تر، استرس ممکن است باعث کاهش جریان خون و اکسیژن به معده شده و منجر به گرفتگی، التهاب یا عدم تعادل باکتری‌های روده شود. همچنین می‌تواند اختلالات گوارشی جدی را تشدید کند، از جمله:
سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)
بیماری التهابی روده (IBD)
زخم معده
بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)
برای کاهش سطح استرس و در نتیجه کاهش علائم گوارشی ناشی از آن می‌توانید:
به‌طور‌منظم ورزش کنید
فعالیت بدنی تنش را از بین می‌برد و ترشح مواد شیمیایی به‌نام اندورفین را در مغز تحریک می‌کند. اندورفین خواب را بهبود می‌بخشد و به کاهش استرس کمک می‌کند. حتی فعالیت بدنی با شدت کم، مزایای بیشتری نسبت به بی‌تحرکی، برای کاهش اضطراب دارد.
روان‌درمانی را در نظر بگیرید
درمان شناختی‌رفتاری (CBT) تکنیکی است که با کمک به شما برای جایگزینی افکار منفی و تحریف‌شده با افکار مثبت، به کاهش اضطراب و استرس کمک می‌کند. مطالعه‌ای که در سال 2017 در مجله روانشناسی بالینی آمریکا منتشر شد، نشان داد که CBT منجر به بهبود علائم سندرم روده تحریک‌پذیر می‌شود.
یوگا کنید
این تمرین ذهن و بدن، حالت‌های فیزیکی را با تکنیک‌های تنفس و مدیتیشن ترکیب می‌کند. طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ در مجله بین‌المللی پزشکی پیشگیرانه منتشر شد، زنانی‌که سه‌بار در هفته و به‌مدت ۱۲ جلسه در کلاس‌های یک ساعته یوگا شرکت کردند، شاهد کاهش قابل‌توجه استرس، اضطراب و افسردگی بودند. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که یوگا می‌تواند فشار خون و ضربان قلب را کاهش دهد.
رژیم غذایی سالم داشته باشید
برای کاهش استرس، به‌دنبال کربوهیدرات‌های پیچیده، پروتئین‌های بدون چربی و اسیدهای چرب موجود در ماهی، تخم‌مرغ و آجیل باشید. آنتی‌اکسیدان‌ها نیز از سلول‌های شما در برابر آسیب‌هایی که استرس مزمن می‌تواند ایجاد کند، محافظت میکنند. شما می‌توانید آنها را در غذاهای متنوعی مانند لوبیا، میوه‌‌ها، انواع توت‌ها، سبزیجات و ادویه‌هایی مانند زنجبیل پیدا کنید. دانشمندان برخی از مواد مغذی را مشخص کرده‌اند که به‌نظر می‌رسد به کاهش اثرات استرس بر بدن و ذهن کمک میکنند. حتماً به‌عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل، به‌اندازه‌کافی از این مواد مصرف کنید: ویتامین سی، منیزیم، اسیدهای چرب امگا ۳.
علائمی که خبر از بیماری مثانه می‌دهند
اکثر مردم ۶ تا ۸ بار در روز ادرار میکنند و هرگونه اختلال در این عمل منظم می‌تواند چیزهای زیادی در مورد سلامت مثانه شما آشکار کند.
به‌نوشته پایگاه خبری مایو‌کلینیک؛ توضیح برخی علایم آسان است. به‌عنوان‌مثال، اگر مقدار زیادی آب بدن را از دست بدهید، احتمالاً شاهد کاهش میزان نیاز به دفع ادرار خواهید بود. برخی از داروها، مانند دیورتیک‌ها یا داروهای ضد‌احتقان نیز می‌توانند نیاز شما به ادرار را افزایش دهند.
با‌این‌حال، برخی از علائم نشانه مشکلات جدی‌تری مانند عفونت‌های دستگاه ادراری، سنگ‌های مثانه، بزرگ شدن پروستات یا حتی سرطان مثانه هستند. اگر شاهد مشکلات زیر در بدن خود و در ناحیه مثانه شدید، حتما با پزشک خود تماس بگیرید:
تکرر ادرار
به‌طور متوسط، اکثر افراد در ۲۴ ساعت، شش تا هشت‌بار ادرار میکنند. این میزان بر‌اساس حجم مایعی که می‌نوشید، باردار بودن یا مصرف داروهایی که باعث افزایش ادرار می‌شوند، متفاوت است. افزایش ناگهانی دفعات دفع ادرار، به‌خصوص در شب، می‌تواند نشانه‌ای از مشکل مثانه یا دیابت باشد.
فوریت تخلیه ادرار
بیشتر اوقات، بزرگسالان می‌توانند ادرار خود را تا رسیدن به دستشویی نگه دارند. یک میل ناگهانی و شدید برای ادرار‌کردن که کنترل آن دشوار است، می‌تواند نشان‌دهنده عفونت دستگاه ادراری، بی‌اختیاری ادرار یا سایر مشکلات مثانه باشد.
بی‌اختیاری ادرار
نشت غیرارادی ادرار یک بیماری شایع مثانه است. دو نوع بی‌اختیاری وجود دارد. بی‌اختیاری استرسی زمانی رخ می‌دهد که فرد سرفه، خنده یا عطسه می‌کند. همچنین می‌تواند در طول فعالیت‌های بدنی رخ دهد. بی‌اختیاری اضطراری پس از یک میل ناگهانی و شدید برای دفع ادرار اتفاق می‌افتد. هر دو نوع نیاز به بررسی توسط پزشک دارند.
ادرار دردناک
ادرار‌کردن نباید دردناک باشد. احساس سوزش هنگام ادرار‌کردن می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات مثانه مانند عفونت دستگاه ادراری یا سنگ مثانه باشد.
هماچوری
دیدن خون در ادرار می‌تواند ترسناک باشد. این عارضه هماچوری نیز نامیده می‌شود. وجود خون در ادرار می‌تواند نشانه یک بیماری جدی مانند سنگ کلیه یا مثانه، عفونت یا سرطان مثانه یا کلیه باشد. گاهی اوقات خون، صورتی، قرمز یا قهوه‌ای به‌نظر می‌رسد. در هرصورت، مهم است که دلیل خونریزی را بفهمید.
مشکل در تخلیه مثانه
اکثر افراد با تخلیه مثانه احساس آرامش میکنند. اما اگر نمی‌توانید مثانه خود را به‌طور‌کامل تخلیه کنید، می‌تواند نشانه‌ای از اختلال عملکرد مثانه باشد.
عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری
عفونت‌های مکرر می‌تواند نشانه‌ای از مشکل زمینه‌ای مثانه باشد. اگر دو یا چند عفونت مثانه در طول شش‌ماه یا بیشتر از سه‌بار عفونت در یک‌سال داشته باشید، ممکن است عفونت مثانه مزمن داشته باشید.
شب‌ادراری
بیدار‌شدن بیش‌از یک‌بار در شب برای دفع ادرار شب‌ادراری نامیده می‌شود. این عارضه می‌تواند الگوی خواب شما را مختل کند و نشانه‌ای از مشکلات مختلف مثانه یا مشکلات زمینه‌ای سلامتی مانند آپنه انسدادی خواب یا گلوکوزوری باشد که نشان‌دهنده گلوکز در ادرار است.
نشستن بیش از ۱۰ ساعت در روز و خطر ابتلا به زوال عقل
یک مطالعه نشان می‌دهد که بیش از ۱۰ ساعت بی‌تحرکی در روز، خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می‌دهد.
به‌نوشته نشریه بریتانیایی دیلی‌میل؛ تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و دانشگاه آریزونا داده‌های بیش از ۵۰ هزار بزرگسال بریتانیایی میانسال را به‌مدت شش‌سال تجزیهوتحلیل کردند.
بنا‌بر نتایج این مطالعه، افرادی‌که ۱۰ ساعت در روز را بی‌تحرک می‌گذراندند، ۸ درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند. در‌همین‌حال، افرادی‌که ۱۲ ساعت در روز را در حالت نشسته سپری میکنند، ۶۳ درصد بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
به‌گفته دانشمندان، نشستن طولانی‌مدت می‌تواند منجر به بیماری‌هایی مانند چاقی، فشار خون بالا و دیابت شود که همگی از عوامل خطر شناخته‌شده برای زوال عقل هستند.
علاوه‌بر‌این، عدم تحرک فیزیکی ممکن است سلامت عروق را مختل کند، جریان خون را به مغز کاهش و احتمال بیماری عروق مغزی را افزایش دهد.
اما آیا می‌توان از زوال عقل با تحرک پیشگیری کرد؟
محققان نشان داده‌اند که هورمونی به‌نام آیریزین که در طول تمرین ورزشی و تحرک بدنی ترشح می‌شود، پلاک‌های مرتبط با اختلال حافظه و آلزایمر را در مغز پاک می‌کند.
با‌این‌حال، فعالیت بیشتر لزوماً نباید از یک برنامه ورزشی مشخص ناشی شود. به‌طور‌کلی، توصیه می‌شود که افراد حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش با شدت متوسط داشته باشند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
شما باید فرصت‌هایی برای حرکت در طول زندگی روزمره خود پیدا کنید. برای مثال، اگر پشت میز کار می‌کنید، می‌توانید استراحت‌های کوتاهی برای ایستادن، حرکات کششی یا راه‌رفتن داشته باشید. همچنین می‌توانید به‌جای آسانسور از پله‌ها استفاده کنید. سعی کنید یک برنامه ورزشی منظم داشته باشید و آن را بخشی از برنامه روزانه یا هفتگی خود قرار دهید.
همانطور‌که شروع به حرکت بیشتر می‌کنید، باید برای گوش‌دادن به بدن خود نیز وقت بگذارید. اگر احساس درد، ناراحتی یا هر چیز غیرعادی دارید، صبر کنید و در‌صورت‌لزوم با پزشک خود صحبت کنید.
هدف این است که فعالیت بدنی لذت‌بخش و پایدار باشد.
تغییرات تدریجی و تلاش‌های کوچک و مداوم می‌تواند منجر به بهبود سلامت کلی بدن و کاهش احتمالی خطر ابتلا به زوال عقل شود.
بنا‌به‌گفته کارشناسان انجمن آلزایمر آمریکا، زوال عقل به مجموعه‌ای از علائمی اطلاق می‌شود که ناشی از تغییرات غیرطبیعی در مغز است. این علائم می‌تواند شامل کاهش توانایی فرد برای فکر‌کردن و به‌خاطر‌سپردن چیزها باشد و در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند. بیماری آلزایمر شایع‌ترین شکل زوال عقل است که ۶۰ تا ۸۰ درصد از کل موارد زوال عقل را تشکیل می‌دهد.
این مطالعه در ژورنال Jama Network منتشر شده است.
