از جمله آنها، سازمان حقوق بشری “ههنگاو” روز جمعه ۳۱ شهریور (۲۲ سپتامبر) با فرارسیدن سال نو تحصیلی گزارش مفصلی از شمار معلمان و دانشآموزان بازداشتشده ارائه کرد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
بر اساس این گزارش، از ابتدای سال جاری میلادی یعنی در مدت کمتر از ۹ ماه، دستکم ۱۱۰ کودک و دانشآموز و همچنین ۴۳ معلم در شهرهای مختلف ایران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و ۱۷ معلم و ۵ دانشآموز نیز به حبس و شلاق محکوم شدهاند.
این نهاد حقوق بشری اطلاع داده است که هویت بازداشتشدگان محرز شده و این افراد توسط نیروهای اداره اطلاعات و اطلاعات سپاه در شهرهای مختلف ایران بازداشت شدهاند.
بیشتر بخوانید: بیانیه مشترک فعالان صنفی ۱۲ دانشگاه کشور: ما بازمیگردیم
طبق این گزارش از مجموع ۱۱۰ کودک و نوجوانی که بازداشت شدهاند ۴۷ مورد شهروندان کُرد و ۴۷ مورد نیز شهروندان بلوچ بودهاند که بیش از ۸۵٪ بازداشتیهای مربوط به کودکان و نوجوانان را در سطح ایران تشکیل میدهد.
بر اساس این آمار ۱۶ کودک و نوجوان هم در دیگر نقاط ایران بازداشت شدهاند و کرج با ۶ بازداشتی بیشترین تعداد دستگیریها را دارد.
در میان بازداشتیها ۱۶ نفر دختر و ۹۴ نفر پسر بوده که همگی آنان زیر ۱٨ سال و کودک محسوب میشوند. همچنین ۱۲ نفر از بازداشتیهای از اعضای خانوادههای دادخواه بودهاند که دستکم یکی از این افراد خانواده خود را در جریان خیزش سراسری “زن، زندگی، آزادی” از دست دادهاند.
۴۷ معلم در ظرف ۹ ماه گذشته بازداشت شدند
بر اساس این تحقیق دستکم ۴۷ آموزگار و دبیر و آموزش و پرورش در اعتراضات شهرهای مختلف بازداشت شدهاند که ۲۶ نفر از آنها معادل ۵۵ درصد معلمان کُرد شاغل در مدارس شهرهای مختلف کُردستان بودهاند.
از مجموع ۴۷ معلم بازداشتی۶ نفر زن و ۴۱ نفر نیز مرد بودهاند. با استناد به آمار ههنگاو، در این بازه زمانی دستکم ۱۷ معلم توسط دستگاه قضایی جمعا به ۶۱ سال و ۱۱ ماه و ۱۷ روز حبس و همچنین دو نفر از آنها علاوه بر حبس به ۷۴ و ۷۰ ضربه شلاق محکوم شدهاند.
معلمان: انگیزهای جهت تبریک سال نوی تحصیلی نداریم
کانون صنفی معلمان استان بوشهر روز شنبه اول مهر (۲۳ سپتامبر) در بیانیهای به مناسبت آغاز سال تحصیلی نوشته است که کشور “در سال ۱۴۰۱ شرایطی طوفانی” داشته و معلمان با صدای بلند خطر طوفان را به مسئولین اعلام کردند اما گوشی برای شنیدن نبوده و “در بر همان پاشنه همیشگی چرخید”.
در این بیانیه ضمن اشاره به سرکوب و فشار بر معلمان گفته میشود که اخراج و زندانی کردن محمود ملاکی یکی از معلمان در استان بوشهر، بازداشت و پروندهسازی برای فعالین صنفی عضو کانون صنفی معلمان استان بوشهر و بیش از ۱۰۰ مورد تشکیل پرونده و صدور حکم در هیات رسیدگی به تخلفات اداری، نمونهای کوچک از این فشارهای امنیتی بوده است.
در بیانیه معلمان ضمن اشاره به مسمومیتهای سریالی دانشآموزان بویژه دختران در مدارس مختلف کشور گفته میشود که کودکان ایرانی در مدارس احساس امنیت نمیکنند.
بیشتر بخوانید: در سال تحصیلی گذشته در ایران نزدیک به یک میلیون نفر از تحصیل بازماندند
در بخش دیگری از بیانیه معلمان با برشمردن مشکلات زیاد و لاینحل مدارس گفته شده است که معلمان “هیچ انگیزهای جهت تبریک سال نو تحصیلی ندارند.”
بازگشایی مدارس با طعم فقر و گرانی
در رسانههای داخل کشور نیز گزارشهای متعددی درباره مشکلات و کمبودها در مدارس بویژه تاثیر تورم در ناتوانی خانوادهها برای تامین لوازم و امکانات ضروری مربوط به بازگشایی مدارس منتشر شده است.
روزنامه “جهانصنعت” در گزارشی تحت عنوان “مدرسه با چاشنی فقر” تبعات گرانی هزینههای دانشآموزان را همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید بررسی کرده است.
در این گزارش به این موضوع اشاره شده است که دیگر بازگشایی مدارس مثل گذشته برای دانشآموزان همراه با “شادی زایدالوصف” نیست.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
در بخشی از گزارش آمده که چند سالی است که این شادی از خاطر بسیاری از کودکان پر کشیده است. هر چه خانوارها به زیر خط فقر و نداری سقوط میکنند، تجربه طعم خوش مدرسه رفتن به عذابی جانکاه بدل میشود که کودکان را اغلب مجبور به دستفروشی و کار کردن برای اداره هزینههای تحصیلی میکند.
“جهان صنعت” تاکید کرده که امسال نیز در آستانه بازگشایی مدارس خانوادههای بسیاری زانوی غم بغل گرفتهاند و نمیدانند با هزینههای گزاف تحصیل فرزندان خود چه کنند.
گفتنی است در یکی از جدیدترین آمارهای دولتی در خصوص کودکان بازمانده از تحصیل در ایران، اواخر مردادماه گذشته معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی شمار بازماندگان از تحصیل در مقطع ابتدایی را ۱۶۰ هزار دانشآموز اعلام کرد.
بر اساس آمارها، بازماندگان از تحصیل در مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵، ۱۶۱ هزار و ۸۶۷ نفر بودند اما این رقم در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به ۲۱۰ هزار و ۲۲۱ نفر افزایش پیدا کرد.
اینهمه در حالی است که بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران مستقل، آمارهای واقعی مربوط به کمبودها و آسیبهای اجتماعی در ایران را بسیار فراتر از آمارهای دولتی میدانند.
طبق گزارش مرکز پژوهشهای مجلس ۷۰ درصد کسانی که مجبور به ترک تحصیل شدهاند مربوط به دهکهای درآمدی یک تا پنج، یعنی پایینترین دهکها هستند.
آنگونه که رسانهها در ایران گزارش دادهاند، استانهای “سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، تهران، خوزستان و آذربایجانغربی “دارای بیشترین فراوانی مطلق بازماندگان از تحصیلاند”.