پتر چنچر، شهردار هامبورگ و اشتفان هاربارت، رئیس دادگاه عالی قانون اساسی آلمان از جمله سخنرانان در این مراسم بودند.
هاربارت در نطق خود تآکید کرد که “دموکراسی تنها از طریق تداوم گفت‌وگو به حیات خود ادامه می‌دهد”. او افزود: «هیچکس بدون سازش نمی‌تواند کار خود را پیش ببرد. قانون اساسی آلمان که ۷۵ سال پیش تدوین شد، فانوسی دریایی است که آزادی و دموکراسی را نشان می‌دهد.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
روسای سه قوه در آلمان به طور ادواری یکی از سخنرانان در مراسم سالگرد وحدت دو آلمان هستند. برای نمونه آنگلا مرکل، صدراعظم پیشین آلمان دو سال پیش وظیفه سخنرانی را در مقام نماینده قوه مجریه برعهده داشت.
فرانک والتر اشتاین‌مایر به مناسبت ۳۳مین سالگرد وحدت دو آلمان تصریح کرد، شهروندان غرب آلمان در طول فرایند وحدت ضرورت دگرگونی را در خود حس نکرده‌اند و این به باور او “بخشی از معضل” است.
رئیس جمهوری آلمان خواهان نگرش و رویکری انتقدادی به این روند شد و تصریح کرد، «موضوع تنها بر سر مسائل مادی نیست، بلکه بر سر این احساس که شهروندان شرق و غرب باید همطراز باشند”.
اولاف شولتس، صدراعظم آلمان نیز با انتشار توییتی روز وحدت دو آلمان را “شانس بزرگ ما” و یک “اطمینان خاطر” نامید؛ اطمینان خاطری که “باعث غلبه بر شکاف‌ها شد”.
به گفته او “هر جا که افق تازه‌ای نمایان می‌شود، فرصت‌ها و موقعیت‌هایی نیز پدید می‌آیند.» شولتس در پیام خود تصریح کرد: «ما خیلی چیزها را مدیون شجاعت شهروندان شرق آلمان هستیم: آنان به کشور ما وحدتی را ارزانی کردند که توأم با صلح و آزادی بود. در این دوران پرچالش هم مسئله بر سر آن است که افق‌های تازه‌ای بگشاییم.»
شولتس افزود: «۳۳ سال پیش امیدواری اتحاد آلمان را ممکن ساخت. امروز هم بار دیگر با دگرگونی‌های اساسی و چالش‌ها روبرو هستیم. چه نیک که در کشوری متحد می‌توانیم به مصاف این [چالش‌ها] برویم.»
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
جشن مردمی در هامبورگ
مراسم گرامیداشت سالگرد وحدت دو آلمان دیروز دوشنبه ۲ اکتبر (۱۱ مهر ماه) با جشنی مردمی در مرکز شهر هامبورگ آغاز شد که در آن بیش از ۳۰۰ هزار شهروند شرکت کردند.
شامگاه دوشنبه در بسیاری از نقاط شهر کنسرت‌های زنده، برنامه‌های رقص و همچنین نمایشگاه‌های گوناگون تحت عنوان “شب وحدت” برگزار شد.
وحدت دو آلمان که ۳۳ سال پیش محقق شد، با توجه به سایه سنگین جنگ سرد و همچنین “پرده آهنین” که دیوار برلین نماد آن بود، ناممکن به نظر می‌رسید. رویدادهای گوناگون سیاسی و همچنین دگرگونی رویکرد سیاستمداران شرق و غرب سبب شد که رویای وحدت سرانجام تحقق یابد.
وزرای خارجه قدرت‌های پیروز در جنگ جهانی دوم به همراه فرماندهان برلین غربی از کلیه امتیازات خود در ارتباط با آلمان چشم‌پوشی کردند.
مجلس نمایندگان جمهوری دمکراتیک آلمان برای آخرین‌بار تشکیل جلسه داده و به عضویت این کشور در پیمان ورشو پایان داد. راس نیمه‌شب سوم اکتبر ۱۹۹۰ پرچم آلمان واحد بر سر در مجلس نمایندگان در برلین به اهتزاز درآمد. دو میلیون نفر در این مراسم شرکت کردند.
