به نوشته نشریه پزشکی هلث‌لاین، مطالعه جدید محققان دانشگاه کالیفرنیا که ۲۰ نوامبر در Scientific Reports منتشر شد، این ارتباط احتمالی را نشان داده است. هرچند محققان اعلام کردند که هنوز مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
شراب قرمز با احتمال بیشتری نسبت به شراب سفید یا شامپاین و تقریباً ۳ برابر بیشتر از آبجو، باعث ایجاد سردرد می‌شود.
سردرد شراب قرمز معمولاً در عرض ۳۰ دقیقه پس از مصرف یک لیوان شراب رخ می‌دهد. از نظر تاریخی، مصرف شراب با عوارض جانبی دیگری مانند برافروختگی پوست و احتقان بینی نیز مرتبط بوده است. این واکنش‌ها معمولاً به آلرژی یا حساسیت به اجزایی مانند سولفیت‌ها، هیستامین‌ها، تانن‌ها و تیرامین موجود در شراب قرمز نسبت داده شده است.
بیشتر بخوانید: آیا شراب قرمز باکتری‌های خوب روده را افزایش می‌دهد؟
برای کمک به پاسخ به این سوال که چرا شراب قرمز می‌تواند باعث سردرد شود، محققان به آزمایشگاه رفتند تا چگونگی نقش آنتی‌اکسیدانی معروف به “کوئرستین ” را بررسی کنند.
فلاوانول کوئرستین که در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات مختلف از جمله انگور و شراب قرمز یافت می‌شود، می‌تواند مشکلاتی را در طول فرآیند متابولیسم با الکل موجود در شراب قرمز ایجاد کند. جالب توجه است که کورستین یک آنتی‌اکسیدان سالم بوده و حتی به شکل مکمل نیز قابل خرید است، اما محققان دریافتند که وقتی با الکل متابولیزه می‌شود، می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
اختلال در متابولیسم الکل می‌تواند “سطوح سمی استالدهید ” را افزایش دهد. استالدهید (اتانال) مایعی است بی‌رنگ و قابل اشتعال با بویی تند که به صورت طبیعی در گیاهان مختلف، میوه‌های رسیده، سبزیجات، دود سیگار و دود ناشی از سوختن بنزین و گازوئیل وجود دارد. استالدهید یک ترکیب سمی، تحریک‌کننده و التهابی شناخته شده است و سطوح بالای آن می‌تواند باعث گرگرفتگی صورت، سردرد و حالت تهوع شود.
اما شما می‌توانید برای به‌حداقل‌رساندن خطر سردرد ناشی از شراب قرمز، انواعی را انتخاب کنید که عناصر تحریک‌کننده کمتری دارند. مثلا شراب‌هایی با حداقل میزان سولفیت یا بدون سولفیت و با محتوای تانن و الکل کمتر.
نوشیدن آب زیاد و مصرف یک وعده غذایی غنی از پروتئین و فیبر نیز می‌تواند نقش مهمی در به‌حداقل‌رساندن احتمال سردرد ناشی از شراب قرمز داشته باشد.
تاثیر نانوپلاستیک‌ها بر مغز؛ خطر ابتلا به پارکینسون و زوال عقل
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه دوک دریافته‌اند که نانوپلاستیک‌ها یا همان ذرات بسیار کوچک پلاستیک، با تاثیر بر پروتئین خاصی در مغز، باعث افزایش خطر ابتلا به پارکینسون و سایر انواع زوال عقل می‌شوند.
به نوشته نشریه پزشکی مدیکال‌نیوز تودی، بیماری پارکینسون به‌طور معمول ارثی نیست و برخی از خطرات این بیماری به‌دلیل قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها و سموم در محیط است.
به گفته محققان این مطالعه، برخی از انواع نانوذرات تاثیر فوق‌العاده‌ای بر تجمع پروتئینی به‌نام “آلفا سینوکلئن ” دارند که با بیماری‌های مغزی مرتبط است.
دانشمندان با مطالعه بر روی موش‌ها دریافتند که “نانوذرات پلی‌استایرن ” که برای ساخت بسته‌بندی برخی از انواع آجیل، کارتن تخم‌مرغ و لیوان‌ها و دیگر ظروف یکبار مصرف استفاده می‌شود، باعث تجمع پروتئین آلفا سینوکلئین در بدن می‌شود.
وقتی پلاستیک در محیط تجزیه می‌شود، ابتدا به ذرات کوچکی به‌نام میکروپلاستیک تبدیل می‌شود. اما میکروپلاستیک‌ها به تخریب ادامه می‌دهند و نانوپلاستیک‌ها را تشکیل می‌دهند.
مطالعه‌ای که در مارس ۲۰۲۲ منتشر شد نیز نشان داد که افراد به‌طور متوسط در هفته حدود ۵ گرم میکروپلاستیک و نانوپلاستیک در دستگاه گوارش خود دارند.
تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که هم میکروپلاستیک‌ها و هم نانوپلاستیک‌ها می‌توانند برای سلامت مضر باشند.
بیشتر بخوانید: یک پژوهش: قطب شمال پر از زباله پلاستیکی است
به عنوان مثال، نانوپلاستیک‌ها همچنین می‌توانند فرآیندهای منظم سلول‌های ریه و کبد را مختل کنند و ممکن است با انواع خاصی از سرطان مرتبط باشند.
این اولین مطالعه‌ای نیست که ارتباط بین نانوپلاستیک‌ها و سلامت مغز را بررسی می‌کند. تحقیقات منتشر شده در ژوئن ۲۰۲۰ نیز نشان داد که قرار گرفتن در معرض میکرو و نانوپلاستیک‌ها می‌تواند منجر به کاهش قدرت شناخت و حافظه کوتاه‌مدت در موش‌ها شود.
“بیماری پارکینسون “به‌عنوان سریع‌ترین اختلال عصبی درحال رشد در جهان شناخته شده است. محققان تخمین می‌زنند که بیش از ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان با این عارضه زندگی می‌کنند.
در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد. ژنتیک، تاثیرات سبک زندگی و عوامل محیطی از عوامل عمده ابتلا به این بیماری هستند.
این مطالعه اخیرا در مجله Science Advances منتشر شده است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
پیروی از چک‌لیست سلامت قلب برای کند کردن پیری بیولوژیکی
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد سبک زندگی مانند اتخاذ یک رژیم غذایی سالم برای قلب، ورزش منظم و خواب کافی نه‌تنها به کاهش خطر حملات قلبی و سکته مغزی کمک می‌کند، بلکه ممکن است فرایند “پیری بیولوژیکی ” را نیز به تعویق بیندازد.
به نوشته Everyday Health، بر خلاف “سن تقویمی ” که بر اساس تاریخ تولد تعیین می‌شود، سن بیولوژیکی بر اساس معیارهای مختلف می‌تواند بیشتر یا کمتر از سن تقویمی باشد. مطالعه اخیر به بررسی این موضوع پرداخت که آیا هشت تغییر در سبک زندگی که به نفع سلامت قلب و عروق هستند، می‌توانند پیری بیولوژیکی را نیز کند کنند؟ این هشت تغییر عبارتند از: رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، عدم مصرف محصولات حاوی تنباکو، حفظ وزن، کلسترول، فشار خون و قند خون در محدوده سالم و خواب با کیفیت.
بر اساس یافته‌های اولیه ارائه‌شده در انجمن قلب آمریکا (AHA) در میان بیش از ۶ هزار و ۵۰۰ شرکت‌کننده در این مطالعه، میانگین سن بیولوژیکی افرادی‌که بهترین عملکرد را در مدیریت این هشت فاکتور داشتند، حدود ۶ سال کمتر از سن تقویمی بود.
دکتر نور ماکارم، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشکده بهداشت عمومی میلمن در مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیای نیویورک، می‌گوید: «کند شدن فرایند پیری بیولوژیکی با خطر کمتر مرگ و میر و بیماری همراه است و تعداد سال‌هایی که فرد می‌تواند سالم زندگی کند را افزایش می‌دهد.»
در مقابل، افرادی‌که در این مطالعه ضعیف‌ترین وضعیت سلامت قلبی‌عروقی را داشتند، از نظر بیولوژیکی حدود پنج‌سال بزرگ‌تر از سن تقویمی خود بودند.
بیشتر بخوانید: خنده؛ بهترین دارو برای جلوگیری از بیماری قلبی
طبق توصیه AHA شما باید اقدامات فهرست‌شده زیر را برای سلامت قلب و کاهش سن بیولوژیکی خود انجام دهید:
رژیم غذایی: از الگوی غذایی “مدیترانه‌ای ” پیروی کنید که شامل مصرف میوه‌ها و سبزیجات فراوان، پروتئین بدون چربی، آجیل، دانه‌ها و پخت و پز با روغن‌های سالم مانند زیتون و کانولا است.
ورزش: طبق توصیه AHA، هر هفته ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط یا ۷۵ دقیقه ورزش شدید را هدف قرار دهید.
تنباکو: از هرگونه نیکوتین از جمله سیگارهای الکترونیکی و همچنین انواع قدیمی‌تر سیگار و سیگار برگ اجتناب کنید.
وزن: شاخص توده بدنی (BMI) بین ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ را حفظ کنید.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
کلسترول: به‌جای تمرکز بر کلسترول تام، سعی کنید چربی‌های مضر خون مانند تری‌گلیسیرید و کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) را کاهش دهید.
قند خون: فراموش نکنید که سطح قند خون سالم ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا حتی کمتر از آن است.
فشار خون: سعی کنید فشار خون را زیر ۸۰/۱۲۰ میلی‌متر جیوه نگه دارید.
خواب: بزرگسالان باید خواب برای هفت تا نه‌ساعت در شب را هدف قرار دهند.
این را بدانید که هیچ‌وقت برای تلاش برای بهبود نمره سلامت قلبی‌عروقی دیر نیست. هر چه زودتر شروع کنید، مطمئناً بهتر است، اما هرگز دیر نیست. زیرا ما از بهبود سلامت قلب و عروق در هر مرحله از زندگی سود می‌بینیم.
