هرچند شخصیت “قیصر” فوتبال آلمان در پی رسوایی‌های مالی مربوط به برگزاری میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ خدشه‌دار شد، اما از این چهره به عنوان یکی از بهترین و محبوب‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ در جهان یاد می‌شود.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
بکن‌باوئر در طول دهه اخیر با سرنوشت‌های تلخ فراوانی مواجه شد. او در سال ۲۰۱۵ پسرش “اشتفان” را در سن ۴۶ سالگی به علت بیماری ناشی از تومور مغزی از دست داد.
“قیصر” فوتبال آلمان در همین سال همچنین از سوی نهادهای قضایی متهم شد که در فعالیت‌های مربوط به میزبانی آلمان در جام جهانی ۲۰۰۶ مرتکب به فساد و رسوایی‌های مالی شده است.
پس از آن، فرانتس بکن‌باوئر متحمل بیماری شدید قلبی و چشمی شد. او در اثر این مریضی‌ها دو بار تحت عملی جراحی قلب قرار گرفت و نور چشم راست خود را نیز از دست داد.
در پی آن، این چهره شماره یک فوتبال آلمان رفته‌رفته از حضور در صحنه‌های عمومی خودداری کرد و به‌ندرت در رسانه‌‌ها دیده می‌شد.
واکنش‌ها به درگذشت فرانتس بکن‌باوئر
در واکنش به خبر درگذشت فرانتس بکن‌باوئر، چهره‌های برجسته سیاسی و ورزشی آلمان به‌ویژه به دستاوردهای بی‌نظیر او برای این کشور اشاره کرده‌اند.
اولاف شولتس، صدراعظم جمهوری فدرال آلمان درباره درگذشت بکن‌باوئر اظهار داشت: «او هم به عنوان سرمربی و هم به عنوان بازیکن، قهرمان جام جهانی شد. فرانتس بکن‌باوئر یکی از بزرگترین فوتبالیست‌های تاریخ آلمان و برای خیلی‌ها یک “امپراتور” بود. من همدردی‌ام را با خانواده و دوستان او اعلام می‌کنم.»
بیشتر بخوانید: جام‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۴ • فرانتس بکن‌باوئر، “قیصر” مستطیل سبز
وُلف‌گانگ اوورات، هم‌تیمی سابق بکن‌باوئر در تیم ملی فوتبال آلمان در دهه ۱۹۷۰ میلادی، می‌گوید: «خبر مرگ فرانتس، من را شوک‌زده کرد. ما در سه تورنمنت جام جهانی با هم به میدان رفتیم. او یک انسان خوش‌قلب بود. بکن‌باوئر بزرگترین فوتبالیست تاریخ فوتبال آلمان است.»
اولی هونس، رئیس افتخاری باشگاه پُرآوازه بایرن‌مونیخ که با بکن‌باوئر قهرمان جام جهانی ۱۹۷۴ و همچنین قهرمان جام ملت‌های اروپا ۱۹۷۲ اروپا شد، یادآور شد: «فرانتس بکن‌باوئر بزرگترین شخصیتی است که باشگاه بایرن‌مونیخ تا به حال داشته است. او به عنوان یک بازیکن، سرمربی و رئیس باشگاه، یک فرد فراموش‌نشدنی است. او برای من یک دوست بود، یک همراه بی‌نظیر و هدیه‌ای برای همه ما.»
کارل-هایننتس رومنیگه، ملی‌پوش پیشین فوتبال آلمان و رئیس سابق هیئت‌مدیره باشگاه بایرن نیز خاطرنشان کرد: «بکن‌باوئر تاریخ فوتبال آلمان را بازنویسی کرد و به طور پایدار شکل داد. او تاثیری ماندگار به جا گذاشت. فوتبال آلمان بزرگترین شخصیت تاریخش را از دست داد.»
گونتر نتسر،هم‌تیمی سابق بکن‌باوئر در تیم ملی فوتبال آلمان نیز این اسطوره را به عنوان پدیده‌‌ای توصیف می‌کند که همواره نمایانگر “یک اقبال بی‌نظیر برای فوتبال آلمان بوده است.” نتسر اضافه می‌کند: «هرگز هیچ قهرمان ورزشی دیگری وجود نداشته است و در آینده نیز پیدا نخواهد شد که بهتر از بکن‌باوئر باشد.»
زادروز در ویرانیهای جنگ جهانی دوم و ورود به صحنه فوتبال
بکن باوئر نزدیک به ۶ ماه پس از پایان جنگ جهانی دوم در ۱۱ سپتامبر سال ۱۹۴۵ میلادی در یکی از محله‌های شهر مونیخ در ایالت بایرن در جنوب آلمان متولد شد.
در آن دوران هنوز کشور جمهوری فدرال آلمان تاسیس نشده بود و جامعه آلمان در عمق بحران اجتماعی گسترده ناشی از ویرانیهای جنگ جهانی دوم قرار داشت.
بکن باوئر نخستین بازی خود برای تیم ملی آلمان را در ۲۶ سپتامبر ۱۹۶۵ انجام داد. اولین بازی او در جام جهانی نیز در سال ۱۹۶۶ بود.
این نماد فوتبال آلمان ۱۰۴ بازی ملی برای این کشور انجام داد و بین سالهای ۱۹۸۴ تا۱۹۹۰ سرمربی تیم ملی آلمان شد. او همچنین بین سالهای ۱۹۹۴ و ۱۹۹۶ همین سمت را در باشگاه بایرن‌مونیخ به‌دست آورد.
بکن‌باوئر در آلمان به یک “چهره نورانی” معرو ف بود که “هر چه به آن دست می‌زند، تبدیل به طلا می‌شود.”
کامیابی‌های فوق‌العاده ورزشی
فرانتس بکن‌باوئر به عنوان کاپیتان “عقاب‌‌پوشان” آلمان این تیم را در فینال جام جهانی ۱۹۷۴ در مونیخ مقابل تیم ملی هلند هدایت کرد و توانست با پیروزی ۲ بر یک، بر جام جهانی بوسه زند. این نخستین قهرمانی جهان بکن‌باوئر به‌عنوان یک بازیکن بود.
فرانتس بکن‌باوئر ۱۶ سال بعد از این کامیابی، به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان نیز در فینال جام جهانی ۱۹۹۰ در رُم با برتری یک بر صفر در برابر تیم ملی فوتبال آرژانتین با کاپیتانی دیه‌گو مارادونا، بار دیگر قهرمان جام جهانی شد.
در این زمینه یکی از صحنه‌های به یادماندنی جام جهانی ۱۹۹۰، دقایقی پس از به صدا درآمدن سوت پایان فینال و پیروزی آلمان خلق شد. در حالی‌که بازیکنان تیم ملی آلمان لحظه‌ای آرام و قرار نداشتند و با ابراز شادی فراوان این پیروزی را جشن می‌گرفتند، بکن‌باوئر با چهره‌ای متفکر به تنهایی بر روی چمن استادیوم المپیک رم مشغول قدم زدن بود.
این صحنه نیز در خاطره‌های فوتبال‌دوستان جهان و آرشیوهای فوتبال جهان جاودانه شد.
بکن‌باوئر از دید بسیاری از کارشناسان یکى از بهترین لیبروهاى تاریخ فوتبال جهان نیز محسوب مى‌شود.
افزون بر آن، او چه در داخل میدان و چه بیرون از زمین، از نفوذ زیادى برخوردار بود. بکن‌باوئر حتى در مورد تاکتیک و ترکیب تیم هم نظر خود را به مربیان اعمال می‌کرد.
این چهره منحصر به فرد ورزش آلمان در طول ۱۳ سالى که بین سالهای ۱۹۶۴ و ۱۹۷۷ در خدمت باشگاه بایرن‌مونیخ بود، چهار بار قهرمان بوندس‌لیگای آلمان، چهار دفعه قهرمان جام حذفى آلمان، سه بار پیاپى قهرمان جام قهرمانان باشگاه‌هاى اروپا و یک بار نیز قهرمان جام باشگاه‌‌های جهان شد.
در لیست افتخارات طولانی بکن باوئر همچنین چهار عنوان بهترین فوتبالیست سال آلمان و نیز دو عنوان بهترین فوتبالیست سال اروپا قرار دارد.
سایه‌روشن‌های جام جهانی ۲۰۰۶
آلمان به ویژه با تکیه بر محبوبیت و تلاش‌های گسترده بکن‌باوئر در عرصه بین‌المللی موفق شد میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ را برعهده گیرد و این مسابقات را به بهترین وجه برگزار کند. تیم ملی آلمان هم با کسب مقام سوم توانست تا اندازه زیادی انتظارات را برآورده سازد.
بیشتر بخوانید: دادستان سوئیس بکن‌باوئر را به پولشویی متهم کرد
اما سال‌ها بعد، بکن‌باوئر و شماری از چهره‌های مطرح فدراسیون فوتبال آلمان به علت فساد مالی در ارتباط با جام جهانی ۲۰۰۶ با اتهامات متعددی روبرو شدند؛ اتهاماتی که چهره “قیصر” را خدشه‌دار کرد.
او در این زمینه گفت که “به عنوان رئیس کمیته برگزاری جام جهانی ۲۰۰۶ مسئولیت اشتباهات رخ‌داده را بر عهده دارد، اما اتهام خرید رای اعضای فیفا برای کسب میزبانی جام جهانی را رد می‌کند.”
بیشتر بخوانید: فیفا بکن‌باوئر را ۹۰ روز از فعالیت‌های فوتبالی محروم کرد
بکن باوئر این نکته را بارها و بارها تکرار کرد و با توجه به بحث‌ها و رسوایی‌های مربوط به این ماجرا، در ۹ سال اخیر بیشتر گوشه‌گیر شده بود.
محبوبیت بکن‌باوئر در ایران
فرانتس بکن باوئر در طول نیم‌قرن اخیر از محبوبیت بالایی در بین مردم ایران برخوردار بود. او مجموعا سه دفعه به ایران سفر کرد.
حسن روشن، ملی‌پوش فوتبال ایران در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین در گفت‌و‌گو با دویچه‌وله فارسی در مورد محبوبیت بکن‌باوئر در بین مردم ایران اشاره می‌کند: «ایرانی‌ها کشور آلمان را به خاطر بکن‌باوئر دوست دارند. او هم از نظر اخلاقی و هم از نظر بازی برای مردم ایران یک الگو بود.»
نخستین سفر بکن‌باوئر به تهران در سال ۱۹۷۲ با تیم بایرن مونیخ بود که در چارچوب آن، بایرنی‌ها متحمل شکست ۶ بر ۳ در یک دیدار دوستانه مقابل تیم منتخب پایتخت ایران شدند؛ خاطره‌ای که در ذهن فوتبال‌دوستان ایران جاودانه شده است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
او سپس در اکتبر سال ۲۰۰۴، وقتی که تیم ملی فوتبال آلمان مقابل ملی‌پوشان ایران در یک دیدار دوستانه در استادیوم آزادی به میدان رفت، در این ورزشگاه حضور داشت.
سومین سفر “قیصر” فوتبال آلمان به ایران نیز در سال ۲۰۰۵ به منظور دعوت رسمی از ایران برای حضور در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان بود.
