زنجره یا جیرجیرک دشتی که در زبان انگلیسی به آن ” Cicada” گفته می‌شود را در مناطق مختلف ایران از جمله با نام‌هایی چون: “جینجاقالی” در زبان مازندرانی، ” چز” در گویش خراسانی، “چنزو” در گویش کرمانی، ” بَرزَجُرره” در زبان کردی سورانی و “چَرْچَرَکْ” در گویش سیستانی می‌شناسند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
سه چرخهٔ اصلی “تخم، لارو (شفیره) و حشره بالغ” در زندگی زنجره‌ها وجود دارد. بعضی از گونه‌های زنجره‌ها به زمان زیادی برای بلوغ نیاز دارند. در آمریکای شمالی دونوع از این حشرات وجود دارند که یکی ۱۳ سال و دیگری ۱۷ سال طول می‌کشد تا به بلوغ برسند.
گرچه کمتر پیش می‌آید که بلوغ این دو گونه زنجره به لحاظ زمانی با هم تداخل داشته باشد، اما برای آخرین بار در سال ۱۸۰۳ میلادی زمانی که در آمریکا توماس جفرسون رئیس جمهور بود، این اتفاق رخ داد.
حال امسال دوباره این پدیده در آمریکا رخ خواهد داد. فلوید شوکلی، حشره‌شناس آمریکایی در این زمینه به نیویورک تایمز گفته است که برآورد می‌شود یک هزار میلیارد زنجره با چرخه زندگی ۱۳ و ۱۷ ساله در شانزده ایالت آمریکا و در برخی مناطق حتی بصورت همزمان از حالت لارو به حالت حشره دگردیسی پیدا کنند. به گفته او اگر این تعداد زنجره را در کنار هم قرار دهیم ۳۳ بار فاصله بین زمین و کره ماه را پر خواهد کرد.
به گفته شوکلی هر کسی که امسال این پدیده را رویت کند، دیگر چنین چیزی را نخواهد دید و ۲۲۱ سال دیگر طول خواهد کشید تا دوباره چنین تداخلی صورت گیرد.
این زنجره‌ها پس از یک ماه عمرشان به پایان می‌رسد و از آنجایی که نمی‌توانند بخوبی پرواز کنند، در همانجایی که به حشره تبدیل شده‌اند نیز خواهند مرد.
زنجره‌ها غذایی بسیار مقوی برای پرندگان هستند و پس از مرگ نیز جسدشان تبدیل به کود بسیار مفیدی برای گیاهان می‌شود.
