این حکم در حالی روز جمعه ٢ فوریه (١٣ بهمن) اعلام شد، کە مجید ایرانمنش روز ١١ ژانویه در جریان جلسه رسیدگی (استماع) بە پروندە خود، داشتن “سمت ارشد در جمهوری اسلامی” را رد کردە بود.
به گزارش گلوبال نیوز، آژانس سرویس مرزی کانادا، این شهروند ۵۴ ساله ایرانی ادعا کردە بود کە تنها قصد دارد یک سال به عنوان استاد در دانشگاه ویکتوریا فعالیت کند و سپس به ایران بازگردد.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
اما اداره امور مهاجرت و پناهندگی کانادا میگوید کە ایرانمنش “مدیرکل معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ایران” بودە و با استفاده از ویزای صادر شده در ترکیه وارد کانادا شدە است و با استدلال بە اینکە او “همچنان یک مقام عالیرتبهٔ با ارزش در دولت ایران” است، باید اخراج شود.
اطلاعات مندرج در سایت دولت جمهوری اسلامی تائید میکند که او در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی، مدیرکل دفتر فناوری اطلاعات معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری بوده است.
مجید ایرانمنش اولین مقام جمهوری اسلامی است که تحت تحریمهای تصویب شده آذرماه پارسال کانادا از این کشور اخراج میشود. به جز او دستکم ٨ نفر دیگر کە متهم بە داشتن مسئولیت در جمهوری اسلامی هستند، در کانادا با روند اخراج مواجه شدەاند.
بیشتر خوانید: دومین مقام بلندپایه جمهوری اسلامی در آستانه اخراج از کانادا
دولت کانادا سال گذشتە هنگامی که قانون اخراج اعضای رژیم ایران را تصویب کرد، گفت این ممنوعیت در مورد “تعداد وسیعی از کسانی که در این رژیم علیه مردم ایران و سایر ملل مرتکب جنایت شدهاند، اعمال میشود”.
به گفته دولت کانادا این شامل سران حکومتی، اعضای کابینه، سفرا، دیپلماتهای ارشد، اعضای قوه قضاییه، فرماندهان نظامی و مقامات بلندپایه اطلاعاتی وامنیتی و کارمندان ارشد دولت جمهوری اسلامی میشود.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
کانادا از سال ۲۰۱۲ ارتباط دیپلماتیک با ایران را قطع کرد و جمهوری اسلامی را به عنوان کشور حامی تروریسم معرفی کرد. این امر به قربانیان گروههای تروریستی مورد حمایت ایران مانند حماس اجازه داد تا داراییهای جمهوری اسلامی در کانادا را به عنوان غرامت بدست آورند.
کانادا همچنین سپاه قدس، شاخه برون مرزی سپاه پاسداران را در سال ۲۰۱۲ جزو گروههای تروریستی ردهبندی کرد.
شلیک دو موشک سپاه پاسداران به هواپیمای مسافربری اوکراینی که موجب کشته شدن ۵۵ شهروند کانادایی و ۳۰ شهروند دارای اقامت کانادا شد، روابط تهران و اوتاوا را بیش از پیش متشنج کرد.