در این نامه سرگشاده که تاکنون از سوی ۳۹ برنده جایزه نوبل امضا شده و نام‌هایی چون شیرین عبادی، الفریده یلینِک و هرتا مولر نیز در آن به چشم می‌خورد، امضاکنندگان قید کرده‌اند که تنها نگران سرنوشت اوکراین نیستند، بلکه رژیم پوتین را “تهدیدی آشکار و مستقیم برای کل بشریت” خوانده‌اند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
اتهام مماشات غرب در قبال پوتین
امضاکنندگان بسیاری از دولت‌ها را متهم می‌کنند که خطر برخاسته از پوتین را دست‌کم گرفته‌اند و در عوض بر سیاست‌های مماشات خطرناک، مشابه سیاست‌های ابتدای حکومت آدولف هیتلر اتکا می‌کنند.
در این نامه آمده که سیاستمداران و شهروندان در سراسر جهان باید “هر گونه توهم درباره آقای پوتین و رژیم جنایتکار او را کنار بگذارند. تاریخ به ما می‌آموزد که مماشات با یک متجاوز، جنایات بیشتر علیه بشریت را تشویق می‌کند. هیچ منفعت موقتی نمی‌تواند این رویکرد را توجیه کند. ما مصمم هستیم که مونیخ ۱۹۳۸ تکرار نشود!”
بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در اوکراین
در سال ۱۹۳۸، بریتانیای کبیر، فرانسه و ایتالیا در “توافقنامه مونیخ” با الحاق منطقه سودتنلند (مناطقی از چک و اسلواکی) توسط آلمان نازی موافقت کردند. اما امید به جلوگیری از وقوع یک جنگ بزرگ برآورده نشد. برعکس، با حمله آلمان نازی در اوایل سال ۱۹۳۹ به لهستان جنگ جهانی دوم آغاز شد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
این برندگان جایزه نوبل در نامه سرگشاده خود بر پنج نکته تأکید کرده‌اند:
۱. ضرورت گسترش قابل توجه کمک به اوکراین: «کمک به‌موقع باعث کاهش تلفات جانی و بیرون راندن متجاوز از خاک اوکراین می‌شود.» این امر همچنین راه را برای تغییرات در داخل روسیه هموار خواهد کرد: «شکست پوتین … از سوی میلیون‌ها روس به عنوان یک پیروزی اخلاقی تلقی خواهد شد که امید آنها به آینده‌ای دموکراتیک را تقویت و جنبشی ضدجنگ را بسیج خواهد کرد.»
۲. حمایت از اپوزیسیون تحت سرکوب در روسیه: «پس از قتل الکسی ناوالنی، جان زندانیان سیاسی مانند ایلیا یاشین، ولادیمیر کارا-مورسا و لیلیا چانیشِوا در خطر جدی است. بنابراین جامعه بین‌المللی باید هر کاری که ممکن است برای محافظت از آنها انجام دهد.»
۳. حمایت بیشتر از شهروندان روسیه که به دلیل اعتقادات سیاسی خود مجبور به فرار شده‌اند و به دنبال پناهندگی در خارج از کشور هستند.
۴. گسترش کمک به سازمان‌های اپوزیسیون روسی و رسانه‌های مستقل روسی که نقش آنها در “تغییر رژیم” احتمالی تعیین‌کننده است.
۵. امتناع از به رسمیت شناختن ریاست‌جمهوری پوتین: «جهان باید پیام روشنی ارسال کند که پوتین دیگر به عنوان یک شریک قلمداد نمی‌شود.»
