صنعت مد سریع را اینطور می‌توان فهمید که هر تولیدکننده بزرگ لباس سالیانه ۲۴ کلکسیون مختلف تولید می‌کند. تنها در نتیجه این میزان تولید، حمل و نقل محصولات و سپس استفاده آنها که شامل شستن، خشک کردن و اتو زدن می‌شود، سالیانه بیش از ۸۵۰ میلیون تن دی اکسید کربن تولید می‌شود.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
کارینا برایش، صاحب یک بوتیک در اشتوتگارت برای این مشکل یک راه‌حل مناسب پیدا کرده است: در بوتیک او می‌توان لباس‌ها را به امانت گرفت.
او درباره طرح خود می‌گوید: «ما یک کانسپت مد اشتراکی هستیم، یعنی پیش ما تو می‌توانی مد را نه تنها بخری بلکه به امانت بگیری. به این ترتیب ما یک کمد لباس بسیار بزرگ اشتراکی داریم که پر از رنگ و تنوع است.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
کسی که بخواهد از این بوتیک لباس به امانت بگیرد باید مشترک شده و ماهیانه ۲۹ یورو پرداخت کند. بدین ترتیب می‌تواند تا چهار تکه لباس در ماه امانت بگیرد و هرچقدر که دلش می‌خواهد این لباس‌ها را عوض کند.
هم اکنون این برنامه عملی در اشتوتگارت ۱۰۰ عضو دارد که همگی از این ایده حمایت می‌کنند: “بیایید با هم آرامتر مصرف کنیم” که نقطه مقابل کانسپت Fast-Fashion است. این کانسپت در سایر شهرها نیز مشتری دارد.
این ایده چه تاثیری دارد؟
اما آیا این کانسپت نتیجه‌ای هم برای محیط زیست دارد؟ پاسخ این پرسش را میریام بودن‌هایمر از موسسه سیستم و تحقیقات نوآوری با ارائه آمار و ارقام می‌دهد: مد اشتراکی در مقایسه با خرید تکی حدود ۳۰ درصد گاز گلخانه‌ای، ۳۰ درصد مصرف انرژی و ۴۰ درصد آب صرفه جویی می‌کند. در توضیح این ارقام، او می‌گوید: «وقتی ما لباسی را امانت گرفته یا اجاره می‌کنیم، این لباس به دفعات بسیار بیشتری پوشیده می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهند که ما حدود یک سوم لباس‌های داخل کمدمان را تقریبا هیچ وقت استفاده نمی‌کنیم. یک تکه لباس اشتراکی اما می‌تواند تا ۱۰ بار یا حتی بیشتر اجاره داده شود.»
تحلیل‌های او نشان می‌دهند که از دومین مرتبه سیکل اجاره لباس، منفعت محیط زیستی آن شروع می‌شود. هرچه یک لباس بیشتر پوشیده شود، بیلانس بهتری برای محیط زیست دارد.
این پروژه همچنین نشان می‌دهد که مد اجاره‌ای یا قرضی آمار خرید لباس نو را نیز کاهش می‌دهد و به این ترتیب در چرخه سازگاری با محیط زیست صنعت مد نیز نقش دارد.
میریام بودن‌هایمر اضافه می‌کند: «نکته جالب برای ارائه دهندگان این است که هرچه پوشاک پایدارتر و با کیفیت بهتری باشد می توان آن را بیشتر قرض داد. این هم برای تجارت مهم است و هم برای بیلانس محیط زیستی.»
