اجرای عدالت پس از ۴۰ سال؛ نظامیان متجاوز پرویی به حبس محکوم شدند
دادگاه عالی پرو نظامیانی را که در دهه ۱۹۸۰ و۹۰ میلادی در جریان جنگ داخلی به زنان و دختران تجاوز کرده بودند محکوم کرد. قاضی این دادگاه آن را پیامی در اهمیت احترام به حقوق اولیه انسانها در شرایط بحران و جنگ دانسته است.۱۰ نظامی سابق ارتش پرو که در فاصله سالهای ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۴ در جریان جنگ داخلی در این کشور آمریکای جنوبی به زنان و دختران تجاوز کرده بودند از سوی دادگاه عالی پرو محکوم شناخته شدند. این نظامیان در منطقه فقیر “وان کاولیکا” به دختران نوجوان تجاوز کردهاند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
پرو در آن زمان درگیر جنگ داخلی میان ارتش و شبه نظامیان موسوم به “راه درخشان” بود. تخمین زده میشود که در جریان این درگیریها ۷۰ هزار نفر کشته شدند. کمیسیون “برای حقیقت و بخشش” صدها مورد تجاوز، بردگی جنسی، تنفروشی اجباری و کار اجباری را در جریان این درگیریها بررسی کرده است.
قاضی رسیدگی کننده به این پرونده گفته شرایط آن زمان به سمتی پیش رفت که باعث شد متجاوزان مورد تعقیب قرار نگیرند و این زنان جوان مجبور شدند با استیصال قانونی و محرومیتهای اجتماعی به زندگیشان ادامه دهند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
دادگاه عالی پرو ۱۰ نفر از این نظامیان متجاوز را به حبس از شش تا ۱۲ سال محکوم کرد. قاضی این دادگاه گفته است: «این رأی یک پیام است که نشان میدهد حقوق اولیه انسانها حتی در سختترین بحرانهای اجتماعی کشور باید محترم شمرده شود.»
این دادگاه پنج سال طول کشیده و اولین دادگاه در پرو برای رسیدگی به اتهام تجاوز نظامیان ارتش است.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»