محمدرضا عارف، معاون اول رئیسجمهور پزشکیان روز دوشنبه ۱۶ سپتامبر (۲۶ شهریور) در این رابطه گفته است: «از الان مشخص است که زمستان با ناترازی گاز روبهرو خواهیم شد.» او افزود: «بعد از آن هم در تابستان ناترازی برق خواهیم داشت.»
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
حمید پورمحمدی، رئیس سازمان برنامه و بودجه نیز یکی از علل این ناترازی را تحرمهای بینالمللی میداند و میگوید: «یکی از چالشهایی که فعالان اقتصادی با آن مواجه هستند ناترازی برق است، دولت سالانه ۳۵ میلیارد دلار یارانه به حوزه برق میدهد و ۷۰ هزار میلیارد تومان هم بابت مابهالتفاوت سوخت پرداخت میکند؛ با این حال برق تولیدکننده، قطع و آسیب جدی و فراوان به تولید وارد میشود.»
آیا مصرف گاز ایران برابر با کل چین است؟
به گزارش اقتصادآنلاین، پورمحمدی افزود: «دولت سالانه فقط ۵ درصد از گاز تولیدشده را صادر میکند و بقیه گاز در کشور مصرف میشود. میزان مصرف گاز در ایران با این حجم اقتصاد کوچک و جمعیت ۸۰ میلیونی برابر میزان گازی است که در کشور چین با آن همه جمعیت و آن رشد اقتصادی مصرف میشود و همچنین برابر ۵۰ درصد کشورهای اروپایی یعنی معادل ۲۵ کشور اروپایی است. درآمد ۵ درصد گازی که صادر می شود، دو برابر کل گازی است که در کشور مصرف میشود.»
بیشتر بخوانید: بحران برق و افسانه “اسراف” ایرانیها
یک نمونه از کمبود گاز استان اصفهان است. از چند ماه پیش بدین سو شهروندان اصفهانی نسبت به وضعیت برق این استان و شهر اصفهان معترضاند. روزانه دو ساعت هر منطقه از اصفهان درگیر کمبود برق است و در مواردی باعث حوادث جدی از جمله گیرافتادن شهروندان در آسانسور هم شده است.
به گزارش سایت انتخاب، چندی پیش حتی در نشست خبری شهردار اصفهان با وجود تمامی هماهنگیها، برق یک منطقه مرکز شهر رفت. شهرهای صنعتی اصفهان نیز چالشهای فراوانی دارند و دو الی سه روز در هفته تعطیل هستند که محاسبه زیان آن قابل توجه است.
ناترازیهای پولی و مالی
از نظر رئیس سازمان برنامه و بودجه، ناترازی دیگر کشور، ناترازی نظام پولی و مالی است؛ از یک طرف بار بودجهای دولت به خاطر تورم بالا میرود و کسری بودجه افزایش پیدا میکند و از طرف دیگر تولیدکننده در این نظام مالی با تنگنای نقدینگی مواجه می شود.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
پورمحمدی گفت که ایران با چالشهایی مواجه است که برنده ندارد و دولت و تولیدکننده بازنده آن هستند: «این چالشها را به رسمیت میشناسیم، قابل انکار نیست و باید کاری انجام دهیم. هیچ راهی غیر از این وجود ندارد که تولیدکننده و سازمان برنامه حرفشان را یکی کنند و سر این کلاف سردرگم را باز کنند.»