در “خبرگاه” میتوانید رویدادهای متنوع را به شکلی کوتاه و فشرده دنبال کنید.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
محرومیت نرگس محمدی از “رسیدگی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی”
بر اساس گزارشها نرگس محمدی، فعال حقوقبشر و برنده جایزه نوبل صلح، علیرغم حال نامساعد جسمانی در زندانی اوین از اعزام به مراکز درمانی محروم مانده است. در همین حال او از تاریخ ۱۱ آذرماه سال ۱۴۰۲، از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شده و کماکان این محرومیتها ادامە دارد.
بر اساس گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نرگس محمدی که از بیماریهای قلبی، توده در سینه و درد مزمن کمر رنج میبرد، تاکنون دوبار از اعزام برای آنژیوگرافی و بررسی وضعیت سلامتی خود بازمانده است؛ در هر دو مورد، دادستانی مجوز اعزام او به بیمارستان را صادر کرده، اما این اعزامها “با کارشکنی مسئولین زندان” به دلایل نامعلومی لغو شده است.
یک منبع مطلع در اینبارە بە هرانا گفتە است: «محمدی دو ماه پیش جهت انجام عمل آنژیو به بیمارستان اعزام شد. پس از معاینات و آزمایشات، پزشکان متخصص اعلام کردند که به دلیل تودهای که در سینه وی است، امکان عمل جراحی وجود ندارد. همچنین در خصوص کمر درد او نیز، بهداری زندان تنها به تزریق داروهای عضلانی اکتفا میکنند که تنها به طور موقت موجب تسکین درد میشود.»
به گزارش این منبع حقوق بشری، در شرایطی که نرگس محمدی نیازمند رسیدگی تخصصی پزشکی است، “مسئولین زندان به بهانه نبود مأمور، مانع از اعزام او به مراکز درمانی میشوند.”
بیشتر بخوانید: نگرانی نهادهای بینالمللی از منع درمان زندانیان در ایران
این گزارش درباره وضعیت جسمی نرگس محمدی در زندان در حالی منتشر شده کە “کمیته راهبری ائتلاف آزادی نرگس” در بیانیهای که روز ۲۰ سپتامبر منتشر شد، وضعیت سلامتی نرگس محمدی را “وخیم” توصیف کرد.
“ائتلاف آزادی نرگس” در ادامه بیانیه خود خواستار آزادی کامل و بدون قید و شرط محمدی شده و از کشورهای عضو سازمان ملل خواسته است این نگرانیها را به عنوان یک اولویت فوری در روابط خود با دولت ایران مطرح کنند و درخواست یک تعهد قوی برای آزادی پزشکی محمدی قبل از سخنرانی رئیسجمهور پزشکیان در سازمان ملل داشته باشند.
محمدی در طول ۱۴ سال اخیر ۱۰ سال را در زندان گذرانده است و از سرشناسترین چهرههای فعال در زمینه حقوق بشر به شمار میآید و هماکنون به دلیل همین مبارزاتش در زندان است. او پس از شکلگیری خیزش سراسری “زن، زندگی، آزادی” از جملە پیگیرترین مدافعان جنبش اعتراضی بوده است.