رئیس جمهوری ایالات متحده در فرمان خود با اشاره به این که روابط میان ایالات متحده و ایران “هنوز عادی نشده” تاکید کرده که بر این اساس، وضعیت اضطراری ملی باید پس از روز ۱۴ نوامبر سال جاری به مدت یک سال دیگر ادامه پیدا کند و “این تصمیم برای حفظ منافع ملی ایالات متحده اتخاذ شده است.”
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
این فرمان اجرایی در تاریخ ۲۳ آبان ۱۳۵۸، در زمان ریاست جمهوری جیمی کارتر و تنها ۱۰ روز پس از ماجرای اشغال سفارت ایالات متحده در تهران و گروگان‌گیری صادر شد و از آن زمان به بعد، هر سال از سوی تمامی روسای جمهوری آمریکا تمدید شده است.
بیشتر بخوانید: آمریکا: دولت بایدن ۵۰۰ فرد و نهاد ایرانی را تحریم کرد
این فرمان به روسای جمهور آمریکا اختیار داده که اموال و دارایی‌های حکومت ایران را توقیف کرده و همچنین تحریم‌هایی را علیه جمهوری اسلامی وضع کنند.
بر اساس این فرمان، حکومت ایران، “تهدیدی غیرمعمول و فوق‌العاده علیه امنیت ملی، سیاست خارجی و اقتصاد ایالات متحده آمریکا” محسوب می‌شود.
این فرمان تنها فرمان مبتنی بر وضعیت اضطراری ملی در قبال ایران نیست. فرمان اجرایی ۱۲۹۵۷، نام فرمان اجرایی دیگری است که در ۱۵ مارس ۱۹۹۵ از سوی بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت ایالات متحده امضا شد. این فرمان نیز مانند فرمان اجرایی ۱۲۱۷۰ به اعلام وضعیت اضطراری ملی در قبال جمهوری اسلامی اشاره دارد با این تفاوت که تاریخ انقضای آن هر سال در تاریخ ۱۲ مارس است و روسای جمهور ایالات متحده سالانه نسبت به تمدید آن تصمیم‌گیری می‌کنند.
بیشتر بخوانید: راستی‌آزمایی دویچه‌وله در مورد اجرای تحریم‌های آمریکا علیه ایران
بر اساس قانون وضعیت‌های اضطراری ملی، رئیس‌جمهوری ایالات متحده ملزم است ۹۰ روز پیش از رسیدن تاریخ اعلام وضعیت اضطراری، با صدور اطلاعیه‌ای ادامه یا خاتمه وضعیت اضطراری را اعلام کند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
همچنین بر اساس این قانون، فرمان‌های اجرایی وضعیت اضطراری ملی، در صورت عدم تمدید آن از سوی رئیس جمهوری مستقر، ساقط می‌شوند.
