شمار زیادی از مردم آلمان از جمله فرانک والتر اشتاین‌مایر، رئیس‌جمهور این کشور، شاخه گل‌هایی را در شکاف معدود قطعات به جای‌مانده از این دیوار در شهر برلین، قرار دادند تا به این ترتیب یاد قربانیان دیوار و حکومت کمونیستی آلمان شرقی را زنده نگاه دارند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
اشتاین‌مایر پیش‌تر در سخنرانی خود به همین مناسبت میل به آزادی در بین شهروندان آلمان شرقی در سال ۱۹۸۹ را الگویی برای دوران کنونی خوانده و گفته بود: «درست در حال حاضر مبارزه برای آزادی و دموکراسی، که مردم ۳۵ سال پیش برای بدست آوردنش در آلمان شرقی سابق مبارزه کردند، [به ما] در شرایط دشواری که امروز در آن هستیم، جهت می‌دهد.»
رئیس‌جمهور آلمان تأکید کرده بود بدون شهروندان آلمان شرقی، جدایی دو آلمان و جدایی اروپا از میان برداشته نمی‌شد.
در این میان یک چیدمان هنری متشکل از بیش از پنج هزار پلاکارد که توسط کودکان و بزرگسالان از سراسر آلمان تهیه شده است، در مسافتی به طول چهار کیلومتر با شعاری در ستایش از آزادی به نمایش گذاشته شد.
در حاشیه این مراسم چندین کنسرت در مجموعه‌ای به نام “صداهای آزادی” شامل موسیقی راک آلمان شرقی و همچنین بازخوانی ترانه‌هایی از دیود بوئی، خواننده فقید سرشناس بریتانیایی برگزار می‌شوند. بوئی در طول حیاتش مدتی در آلمان شرقی سابق سکونت داشت. روز یکشنبه قرار است گروه راک اعتراضی روسی “پوسی رایت” برنامه اجرا کنند.
اولاف شولتس، صدراعظم آلمان در یک پیام ویدئویی به مناسبت ۳۵مین سالگرد فروپاشی دیوار برلین این رخداد را “پیروزی آزادی” توصیف کرد. او با سخن گفتن از “انقلاب آزادی” که پیام آن امروزه زنده‌تر از هر زمان دیگری است، تأکید کرد: «شجاعت، امید و همبستگی نتیجه‌بخش است. علیه یکدیگر به جایی نمی‌رسیم، تنها وقتی در کنار یکدیگریم، قوی هستیم.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
نهم نوامبر سال ۱۹۸۹ گونتر شابووسکی یکی از اعضای رهبری آلمان شرقی (جمهوری دمکراتیک آلمان سابق) اعلام کرد که حق سفر آزادانه برای شهروندان این کشور معتبر شناخته می‌شود. واکنش مردم این کشور نسبت به این سخنرانی به شدت وسیع بود. عصر همان روز هزاران نفر از شهروندان آلمان دمکراتیک خود را به مرزهای این کشور رساندند تا به غرب بروند.
مردم غرب آلمان با تجمع در مقابل دیوار از آنان به گرمی و شایستگی استقبال کردند.
در آن روزها و ساعت‌های سرنوشت‌ساز پیش از روز نهم نوامبر ۱۹۸۹ و در خود همان روز هیچ تیری شلیک نشد و هیچ فردی زخمی نشد. تنها با تکیه بر اعتماد پیشاپیش جامعه بین‌الملل، با هدایت آمریکا و پشتیبانی گورباچف، رهبر شوروی و نیز حمایت ولو با تاخیر بریتانیا و فرانسه بود که وحدت دو آلمان بر پایه حقوق بین‌الملل و ظرف یازده ماه میسر گردید. از این طریق بود که سنگ پایه برای ایجاد کشوری کارا از دو بخش کاملا متفاوت نهاده شد؛ کشوری با زیرساختارهای مشترک و برخوردار از امنیت و عدالت اجتماعی.
“نقطه تاریک تاریخ اخلاقی آلمان”
۹ نوامبر همچنین سالگرد “شب بلورین” که است که در سال ۱۹۳۸ رخ داد. در آن شب دسته‌های سازمان‌یافته مهاجمان که از سوی نازی‌ها هدایت می‌شدند، به مغازه‌ها، خانه‌ها و کنیسه‌های یهودیان در لایپزیگ و دیگر شهرهای آلمان و اتریش حمله‌ور شدند. آنها شیشه‌ها را شکسته و ساختمان‌ها را تخریب کرده و به آتش کشیدند.
به دلیل حجم گسترده خرده‌شیشه‌های ویترین مغازه‌ها و پنجره‌ها در خیابان‌ها و معابر، این شب به نام “شب بلورین” شهرت یافت. طی این واقعه بیش از ۱۴۰۰ ساختمان تخریب شدند. یک روز بعد، در روز ۱۰ نوامبر تبعید ۳۰ هزار یهودی به اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها آغاز شد.
بربل باس، رئیس پارلمان آلمان پیش‌تر در سخنرانی خود به مناسبت ۳۵مین سالگرد فروپاشی دیوار برلین، با ستایش از شجاعت و شهامت مردم آلمان شرقی گفته بود شهروندان آلمان شرقی با این اقدام خود “الگویی از یک انقلاب مسالمت‌آمیز به جهان ارائه دادند.” او همچنین با اشاره به سالگرد “شب بلورین” این رخداد را “نقطه تاریک تاریخ اخلاقی آلمان” توصیف کرد.
