خبرگاه؛ مجمع عمومی سازمان ملل خواستار آتشبس فوری در غزه شد
مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامهای خواستار آتشبس فوری و بدون قید و شرط میان اسرائیل و گروه تروریستی حماس در نوار غزه شد. این مجمع علاوه بر این، بر ضرورت آزادی فوری همه گروگانهای اسیر در دست حماس تاکید کرد.خبرگاه دویچه وله فارسی مجموعهای خبری از موضوعات و تحولات روز ایران، منطقه، آلمان و جهان در زمینههای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و غیره است.
در “خبرگاه” میتوانید رویدادهای متنوع را به شکلی کوتاه و فشرده دنبال کنید.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
مجمع عمومی سازمان ملل خواستار آتشبس فوری در نوار غزه شد
مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز چهارشنبه ۱۱ دسامبر (۲۱ آذر) با اکثریت قاطع قطعنامهای را تصویب کرد و بر مبنای آن خواستارآتشبس فوری و بدون قید و شرط میان اسرائیل و گروه تروریستی حماس در نوار غزه شد. این مجمع علاوه بر این، بر ضرورت آزادی فوری همه گروگانهای اسیر در دست حماس تاکید کرد.
در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل که متشکل از ۱۹۳ کشور است، ۱۵۸ کشور به این قطعنامه رأی مثبت دادند . ایالات متحده، اسرائیل و هفت کشور عضو به این درخواست رأی منفی دادند و ۱۳ کشور نیز رأی ممتنع دادند.
در این قطعنامه همچنین از دولت اسرائیل خواسته شده به آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک (اونروا) اجازه بدهد در نوار غزه به ماموریت بشردوستانه خود بدون مانعتراشی و محدودیت ادامه دهد.
قطعنامههای مجمع عمومی الزامآور نیستند. این نهاد در نشستی در سال گذشته میلادی در نیویورک نیز خواستار برقراری آتشبس در نوار غزه شده بود.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»