علت این بازداشت هنوز روشن نیست. کاردین دویچ کارلکار، مدیر بخش نویسندگان در معرض خطر در انجمن قلم آمریکا در این رابطه گفت: «ما از بازداشت رضا خندان به شدت شوکه و ناراحت شدیم و از مقامات ایرانی خواستار آزادی فوری او هستیم.»
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
کارلکار افزود در حالی که نسرین ستوده “صدای پیشرو در مخالفت با رژیم ایران و مدافع حقوق بشر و حاکمیت قانون بوده است”، رضا خندان به مدت دو دهه “حامی ثابت‌قدم حقوق زنان” و “منبعی حیاتی برای حمایت از همسرش بوده است.”
در بیانیه آمده است: «ما این اقدامات انتقام‌جویانه و بی‌رحمانه علیه اعضای خانواده و همچنین هرگونه تلاش مقامات ایرانی برای تهدید یا ساکت کردن مخالفان قوانین جدید و سرکوبگرانه علیه حقوق زنان را محکوم می‌کنیم.»
“بازداشت مجدد رضا خندان غیرقانونی است”
نسرین ستوده به همراه بسیاری دیگر از زنان، به تازگی “قانون عفاف و حجاب” را محکوم کرده است. رضا خندان شهریور ۱۳۹۷ همراه با فرهاد میثمی، پزشک و فعال مدنی بازداشت شد.
آنها به اتهام “اجتماع و تبانی علیه امنیت” و “تبلیغ علیه نظام” به شش سال زندان محکوم شد. این اتهامات به دلیل انتشار پیکسل‌های مربوط به اعتراض علیه حجاب اجباری مطرح شد. او اخیرا نیز یکی از امضاکنندگان درخواست لغو فوری حکم اعدام پخشان عزیزی بود.
رضا خندان پس از چهار ماه و فرهاد میثمی پس از چهار سال و نیم آزاد شدند. نسرین ستوده، در گفت‌وگو با رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور تاکید کرد که آنها بدون درخواست عفو شدند و بازداشت مجدد برای پرونده‌ای که مختومه اعلام شده، “غیرقانونی” است.
فرهاد میثمی نیز در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت که رضا خندان برای همان پرونده مربوط به سال ۱۳۹۷ با وجود مختومه شدن پرونده در سال ۱۴۰۱، بازداشت شده است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
بیشتر بخوانید:”یادداشت‌های زندان” رضا خندان یا تأمل در اسارت بر آزادی
به گزارش انجمن قلم آمریکا، حداقل ۴۹ نویسنده ایرانی در سال ۲۰۲۳ به دلیل فعالیت‌های خود بازداشت شده‌اند. این آمار ایران را پس از چین به دومین کشور بزرگ زندانی‌کننده نویسندگان در جهان تبدیل کرده است. جمهوری اسلامی همچنین بزرگ‌ترین زندان برای نویسندگان زن در جهان است.
بیشتر بخوانید:جایزه انجمن قلم آمریکا به سه نویسنده در بند ایران اهدا شد
انجمن قلم آمریکا به طور مداوم از آزادی بیان و حقوق بشر دفاع می‌کند و در تلاش است تا از این اطمینان حاصل کند که نویسندگان می‌توانند بدون ترس از مجازات بنویسند و سخن بگویند.
