پرونده تجاوز جمعی؛ شوهر سابق پلیکو به ۲۰ سال زندان محکوم شد
متهم اصلی پرونده تجاوز جمعی به ژیزل پلیکو یعنی همسر پیشین او به ۲۰ سال زندان محکوم شد. ژیزل پذیرفت این دادگاه علیرغم طرح مستنداتی هولناک، علنی برگزار شود. شجاعت ژیزل او را به یک الگوی مبارزه با خشونت جنسی تبدیل کرد.دادگاه شوهر سابق ژیزل پلیکو را به حداکثر مجازات یعنی ۲۰ سال زندان محکوم کرد. دومینیک پلیکو به مدت ۱۰ سال بارها و بارها همسرش را با دادن داروهای خوابآور در اختیار مردان دیگری نیز گذاشته است. او از این صحنهها فیلمبرداری کرده است. این ویدیوها سند تجاوز جنسی و خشونت این مردان و همچنین شوهر ژیزل به او در حالی است که خواب است.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
دومینیک پلیکو در دادگاه به جنایات خود اعتراف کرد. حکم این مرد ۷۲ ساله هنوز قطعی نشده است و امکان استیناف وجود دارد. در کنار همسر سابق ژیزل، ۵۰ مرد دیگر بین ۲۷ تا ۷۴ ساله هم مجرم شناخته شدند. این مردان حین صدور حکم سرهای خود را پایین انداخته بودند و یکی از آنها به گریه افتاد. جرم دو نفر این گروه “تلاش برای تجاوز جنسی” و جرم دو نفر دیگر”تعرض جنسی” شناخته شد.
بیشتر بخوانید:تظاهرات هزاران نفر در فرانسه در اعتراض به خشونت علیه زنان
دادستانها برای این افراد مجازاتی بین ۱۰ تا ۲۰ سال زندان درخواست کرده بودند. تنها یکی از آنها به دلیل “لمس کردن” حکم سبکتری گرفت و درخواست چهار سال زندان برای او داده شد. حکم دادگاه برای تعدادی از این مجرمان کمتر از مجازاتی بود که دادستانها درخواست کرده بودند.
نماد مبارز با خشونت جنسی
ژیزل پلیکو پس از محاکمه در مقابل ساختمان دادگاه با تشویق بسیار روبرو شد. او حمایت خود را از سایر قربانیان خشونت جنسی ابراز کرد و گفت: «ما مبارزهای مشترک را پیش میبریم.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
ژیزل پلیکو در اقدامی غیرمعمول تصمیم گرفت که محاکمه را پشت درهای بسته برگزار نکند. او تاکید کرد که چیزی برای سرزنش خود ندارد. او تنها در چند هفته به یک الگو و نماد فمینیستی تبدیل شد.
پلیکو در دادگاه گفت امیدوار است به سایر زنانی که مورد آزار و اذیت قرار میگیرند شهامت بدهد. او گفت: «من می خواهم آنها دیگر احساس شرم نداشته باشند. این ما نیستیم که باید شرمنده باشیم، آنها هستند.»
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»