او که پنج‌شنبه چهارم بهمن در این نشست مجازی سخن می‌گفت تأکید کرد: «مبارزه با آپارتاید جنسیتی نه فقط اقدامی برای رهایی زنان از انقیاد و فرودستی است بلکه هموار کردن راه دموکراسی، صلح و آزادی است. نمی‌توان نیمی از جامعه را تحت سلطه و انقیاد، نادیده گرفت و از دموکراسی و آزادی و برابری سخن گفت.»
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
این برنده جایزه نوبل صلح با اشاره به افزایش نگران‌کننده شمار اعدام‌ها و خطر قریب‌الوقوع ستاندن زندگی از زندانیانی همچون پخشان عزیزی و وریشه مرادی گفت: «چوبه‌های دار در زندان‌های سراسر سرزمینم به دست جلادان برافراشته شده است. هر روز در این سرزمین سرهای جوانان بر طناب‌های دار می‌نشیند.»
نرگس محمدی که خود با ۱۲ سال زندان و سایر مجازات‌ها مواجه است و به‌تازگی به دلیل مرخصی درمانی آزادی موقت دریافت کرد برای جلوگیری از اعدام این زندانیان درخواست کمک کرد و ادامه داد: «آن‌ها تلاش دارند انتقام جنبش زن، زندگی، آزادی را از زنان بگیرند. طناب دار پخشان عزیزی و وریشه مرادی را که در بند زنان زندان اوین محبوس‌اند بر بالای سر زنان تاب می‌دهند تا زنان شجاع و آگاه ایران را وادار به عقب‌نشینی کنند.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
طبق گزارش سازمان ملل متحد، در سال ۲۰۲۴ دست کم ۹۰۱ نفر در ایران اعدام شدند که اکثریت آن‌ها زندانیان مربوط به جرایم مواد مخدر و شماری نیز از مخالفان سیاسی و مربوط به جنبش مهسا بودند.
این تعداد از اعدام بالاترین شمار این مجازات در ایران از سال ۲۰۱۵ به این طرف محسوب می‌شود.
نرگس محمدی که باید بعد از مرخصی استعلاجی در چهارم دی به زندان برمی‌گشت و در حال حاضر در اقدامی اعتراضی به خواست مقامات زندان تن نداده و در خارج از زندان به سر می‌برد در سخنانش از دولت فرانسه خواست تا حقوق بشر را “پیششرط و محور اصلی هر نوع مذاکره‌ای” با جمهوری اسلامی قرار دهد.
او گفت: «تاکید می‌کنم هر مذاکره‌ای با جمهوری اسلامی بدون اعتنا به حقوق اساسی مردم ایران، حقوق بشر، حقوق زنان و جامعه مدنی، تقویت استبداد دینی و تضعیف مبارزه مردم ایران برای رسیدن به دموکراسی، آزادی و برابری خواهد بود.»
در حال حاضر حداقل ۵۴ زندانی “سیاسی و امنیتی” در زندان‌های ایران در انتظار اعدام به سر می‌برند و با اتهاماتی نظیر “بغی، محاربه و افساد فی‌الارض” به اعدام محکوم شده‌اند.
پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و فعال مدنی کرد یکی از این زندانیان است که با اتهاماتی مشابه به اعدام محکوم شده و حکمش در دیوان عالی کشور تأیید شده است.
او که پیش از این مدتی به عنوان مددکار به کردستان سوریه رفته و به زنان ایزدی گریخته از دست داعش کمک‌رسانی می‌کرد به “بغی” و “عضویت در گروه‌هایی که در برابر حکومت اسلامی قیام مسلحانه کرده‌اند” متهم شده است.
وریشه مردای دیگر فعال سیاسی کرد است که به “بغی” از طریق عضویت در یکی از احزاب کرد مخالف جمهوری اسلامی متهم و به اعدام محکوم شده است. این اتهام به دلیل عضویت در “جامعه زنان شرق کردستان” معروف به “کژار” به او وارد شده است.
بغی در قوانین جمهوری اسلامی به معنای “قیام مسلحانه علیه نظام” تعریف شده و می‌تواند مجازات اعدام دربرداشته باشد.
نرگس محمدی در پایان سخنان خود در مجلس سنای فرانسه خطاب به جامعه جهانی گفت، در راستای تحقق حقوق بشر و زنان و توقف اعدام حکومت ایران را تحت فشار بگذارند: «به جای عادی‌سازی رژیمی که مرتکب جنایت علیه بشریت است مکانیزم‌های بین‌المللی مانند صلاحیت قضایی جهانی را برای پاسخگو کردن مقامات این رژیم در اولویت قرار دهید.»
این فعال حقوق بشر پیش‌تر در پنج محکومیت متفاوت توسط قوه قضائیه جمهوری اسلامی در مجموع به “۱۲ سال و ۳ ماه زندان، ۱۵۴ ضربه شلاق و چهار ماه رفتگری و دو سال ممنوع‌الخروجی و تبعید” و دیگر محرومیت‌های سیاسی و اجتماعی محکوم شده بود. او در طول ۱۴ سال اخیر ۱۰ سال را در زندان گذرانده است.
