افزایش بی‌سابقه تعداد آوارگان
بر اساس گزارش شورای پناهندگان دانمارک، تا پایان سال آینده میلادی، حدود ۶.۷ میلیون نفر دیگر در جهان آواره خواهند شد. این افزایش، تعداد کل آوارگان را به بیش از ۱۲۰ میلیون نفر خواهد رساند. به گفته شارلوت سلنته، دبیرکل شورای پناهندگان دانمارک، این ارقام تنها آمارهای خشک نیستند، بلکه خانواده‌هایی هستند که مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند و با کمبود آب، غذا و سرپناه روبه‌رو هستند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
بر اساس این گزارش، ۲۷ کشور مسئول بخش عمده‌ای از آوارگی جهانی هستند. مدل پیش‌بینی که بر مبنای تحلیل بیش از ۱۰۰ شاخص از جمله عوامل امنیتی، سیاسی و اقتصادی تهیه شده، نشان می‌دهد که حدود یک‌سوم آوارگی‌های جدید مربوط به سودان خواهد بود. این کشور پس از نزدیک به دو سال جنگ داخلی، به بزرگ‌ترین بحران پناهندگی در جهان تبدیل شده است. همچنین پیش‌بینی می‌شود ۱.۴ میلیون نفر دیگر نیز از میانمار آواره شوند.
کاهش کمک‌های بشردوستانه و پیامدهای آن
در شرایطی که بحران آوارگی در حال تشدید است، ایالات متحده به عنوان بزرگ‌ترین کمک‌کننده جهانی، بودجه برنامه‌های کمک‌های خارجی خود را به‌طور قابل‌توجهی کاهش داده است. دولت دونالد ترامپ تصمیم گرفته است میلیاردها دلار از بودجه کمک‌های بین‌المللی را حذف کند. این اقدام باعث توقف بیش از ۲۰ قرارداد کمک‌رسانی با شورای پناهندگان دانمارک شده است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
این کاهش بودجه‌ها پیامدهای گسترده‌ای در پی داشته است. آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) اعلام کرده است که کمبود منابع مالی باعث شده برنامه‌های حمایت از دختران نوجوان در معرض خطر ازدواج اجباری در سودان جنوبی متوقف شود. همچنین یک مرکز امن برای زنان آواره که در معرض خطر قتل در اتیوپی بودند، به دلیل کمبود بودجه تعطیل شده است.
نگرانی سازمان‌های بین‌المللی
سازمان‌های بین‌المللی امدادرسانی بارها نسبت به تأثیرات منفی کاهش بودجه‌های بشردوستانه هشدار داده‌اند. به گفته کارشناسان، این کاهش بودجه‌ها نه‌تنها باعث تشدید بحران آوارگی شده، بلکه روند مقابله با بیماری‌ها و سوءتغذیه را نیز مختل کرده است. برای نمونه، برنامه‌های مقابله با مالاریا در کشورهای آفریقایی مانند غنا و کنیا به دلیل کاهش بودجه‌های ایالات متحده با مشکل مواجه شده است.
پیامدهای انسانی کاهش کمک‌ها
کاهش بودجه‌های بشردوستانه در شرایطی صورت می‌گیرد که نیاز به کمک‌های بین‌المللی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. با افزایش تعداد آوارگان و کاهش منابع مالی، نگرانی‌ها درباره توانایی جامعه جهانی در پاسخ به بحران‌های انسانی افزایش یافته است. میلیون‌ها نفر با خطر گرسنگی، بیماری و بی‌خانمانی مواجه‌اند و هم‌زمان کاهش بودجه‌ها توانایی نهادهای بین‌المللی برای حمایت از این افراد را محدود کرده است.
افزایش شمار آوارگان در سراسر جهان در کنار کاهش بودجه‌های بشردوستانه، بحران پناهندگی را به سطحی بی‌سابقه رسانده است. در حالی که میلیون‌ها نفر در شرایط بحرانی به سر می‌برند، جامعه جهانی با چالشی جدی در تأمین نیازهای اولیه آوارگان روبه‌روست. برای جلوگیری از وخامت بیشتر این بحران، کشورهای کمک‌کننده و سازمان‌های بین‌المللی باید با همکاری و هماهنگی بیشتر، راهکارهایی مؤثر برای مقابله با این وضعیت پیدا کنند.
