این زن اسپانیایی چهارم مارس ۱۹۰۷ در سانفرانسیسکو به دنیا آمد. او از “آنفلوانزای اسپانیایی” در سال ۱۹۱۸ جان سالم به در برد.
او که در دسته “ابرصدساله‌ها” (Supercentenarian) قرار گرفته، همواره از نظر علمی مورد توجه پژوهشگران بود. دانشمندان نمونه‌های متعددی از ژن‌های ماریا را بررسی کردند تا به کشف معیارهایی که به زندگی استثنایی و طولانی او کمک کرده برسند.
“ژن‌های خوب و کمی شانس”. این جمله‌ای بود که ماریا برانیاس موررا در پاسخ به راز عمر طولانی‌اش گفت، آنهم زمانی که در ژانویه ۲۰۲۳ توسط گینس به‌عنوان “مسن‌ترین فرد زنده جهان” معرفی شد. او به‌جز کم‌شنوایی، محدودیت حرکتی و درد مفاصل، تا آخر عمر هیچ مشکل جسمی یا ذهنی جدی نداشت.
ماریا در زمان حیاتش با انجام تحقیقات علمی روی بدنش موافقت کرده بود.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
نتایج بررسی‌های پژوهشگران نشان داد که ماریا بسیاری از توصیه‌های رایج برای یک زندگی طولانی و سالم را در عمل اجرا کرده بود. او از نظر ذهنی، اجتماعی و جسمی فعال بود، زمان زیادی را با خانواده و دوستانش می‌گذراند و از الکل و سیگار پرهیز می‌کرد. رژیم غذایی او مدیترانه‌ای بود و هر روز “سه بار” ماست می‌خورد.
به نظر می‌رسد که ترکیبات موجود در ماست به افزایش باکتری‌های مفید روده ماریا کمک کرده‌اند. پژوهشگران توضیح می‌دهند که معمولاً در حدود ۸۰ سالگی، تغییرات نامطلوبی در میکروبیوم روده رخ می‌دهد که باعث افزایش خطر بیماری‌های گوارشی می‌شود. اما ماریا از این قاعده مستثنی بود. به گفته محققان، فلور روده ماریا “مشابه یک نوزاد” بود.
یکی از علاقه‌های خاص او “نواختن پیانو” بود. او تا سن ۱۰۶ سالگی در خانه سالمندانی که از ۹۲ سالگی در آن زندگی می‌کرد، مرتباً پیانو می‌نواخت.
تیم تحقیقاتی همچنین نمونه‌هایی از ژن‌ها، میکروبیوم و متابولیسم ماریا را آزمایش کردند. این جامع‌ترین مطالعه‌ای است که تاکنون روی یک ابرصدساله انجام شده است.
نتایج این تحقیق نشان داد که او در بسیاری از شاخص‌های زیستی، به‌طور قابل‌توجهی “جوان‌تر” از سن واقعی‌اش به نظر می‌رسید.
یکی از این شاخص‌ها، “متیلاسیون DNA” بود. این فرآیند شیمیایی که تحت تأثیر عوامل محیطی قرار می‌گیرد، در طول زندگی تغییراتی در برخی ژن‌ها ایجاد می‌کند. دانشمندان با اندازه‌گیری سطح “متیلاسیون DNA”، می‌توانند سن زیستی فرد را تعیین کنند.
پژوهشگران در بررسی متابولیسم ماریا نیز به نتایجی دست یافتند. میزان کلسترول خوب (HDL) در خون او بسیار بالا بود، در حالی که کلسترول مضر (LDL) در سطح پایینی قرار داشت. همچنین، قند خون او در محدوده طبیعی بود.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
علاوه بر رژیم غذایی و متابولیسم قوی، عوامل ژنتیکی نیز نقش مهمی در عمر طولانی ماریا داشتند.
پژوهشگران از پیش می‌دانستند که برخی “تغییرات در DNA” می‌توانند به افزایش طول عمر کمک کنند. برخی از این تغییرات ژنتیکی که در ماریا نیز یافت شد، با عملکرد قوی سیستم ایمنی، محافظت در برابر بیماری‌های قلبی و کاهش خطر ابتلا به سرطان مرتبط هستند.
ماریا به ژنتیک و شانس تکیه نکرده بود. خودش علت طول عمرش را این‌گونه توضیح داده بود:
«نظم، آرامش، روابط خوب با خانواده و دوستان، ارتباط با طبیعت، ثبات احساسی، نداشتن نگرانی، نداشتن پشیمانی، مثبت‌اندیشی و دوری از افراد سمی.»
