طبق گزارش تلویزیون دولتی میانمار در روز دوم آوریل، شمار کشته‌شدگان زلزله تا آن زمان به بیش از ۲۸۰۰ نفر رسید و چهار هزار و ۶۳۹ نفر نیز زخمی شده‌اند.
با این حال، ابعاد کامل فاجعه هنوز مشخص نیست و احتمالا شمار قربانیان افزایش خواهد یافت.
چندین کشور، از جمله هند، چین و روسیه، محموله‌های کالا و تیم‌های امدادی برای کمک‌رسانی و حمایت از میانمار برای عملیات نجات و امدادرسانی اعزام کرده‌اند. در این میان، عملیات جست‌وجو و نجات کماکان در جریان است.
نیاز فوری به امداد و کمک‌رسانی
سازمان‌های امدادی می‌گویند، مناطق زلزله‌زده به‌شدت به آب، غذا، سرپناه، تجهیزات پزشکی، بهداشت و سایر خدمات ضروری نیاز دارند.
به گفته کین اوه‌مار، فعال حقوق بشر و بنیان‌گذار سازمان “صدای پیشرو میانمار”، تمام شهر زاگاین، واقع در نزدیکی کانون زلزله، به‌طور کامل ویران شده است.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
او تاکید می‌کند: «زاگاین، کانون زلزله، از طریق رود ایراوادی از سمت شهر ماندالی قابل دسترسی است، اما فراتر از آن، کل منطقه زاگاین خسارت دیده و مردم به کمک‌ها دسترسی ندارند.»
خانم اوه‌مار می‌افزاید: «مکان‌هایی هست که هنوز رسانه‌ها یا نیروهای امدادی به آنها دسترسی ندارند. تنها کمک‌هایی که به قربانیان و مناطق زلزله‌زده می‌رسد، عمدتاً از سوی خود مردم است. این فاجعه‌بار است.»
زلزله همچنین آسیب‌های شدیدی به نایپیداو، پایتخت میانمار و پایگاه نظامی آن وارد کرده و حتی در آنجا برج کنترل هوایی در فرودگاه بین‌المللی نیز فروریخته است.
آنگ تو نیین، تحلیلگر سیاسی میانماری، از “هرج و مرج” در این شهر خبر می‌دهد و به دویچه وله می‌گوید: «هیچ تیم واکنش سریعی وجود ندارد. به شکل رسمی یک ستاد مدیریت بحران ملی بر روی کاغذ تشکیل شده است، اما من هیچ عملیاتی مثل این نمی‌بینم.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
کین اوه‌مار نیز در مورد توانایی و تمایل حکومت نظامی به ارائه کمک‌ها به نیازمندان تردیدهایی را ابراز می‌کند و می‌گوید: «آنچه می‌بینیم این است که کمک‌های بین‌المللی یا به صورت نقدی یا به صورت کالا به سوی ارتش میانمار سرازیر می‌شود.»
اوه‌مار به دویچه وله می‌گوید: «به باور ما، صلیب سرخ میانمار و سازمان بلایای طبیعی این کشور، دو نهادی که وابسته به ارتش میانمار یا تحت کنترل آن هستند، کمک‌های بین‌المللی را مدیریت می‌کنند. این یک نگرانی جدی است. پنج یا شش روز گذشته و کمک‌های بین‌المللی هنوز به مردم نرسیده است.»
چالش خشونت‌های مداوم
دسترسی به بدترین مناطق آسیب‌دیده نه تنها به خاطر خرابی جاده‌ها و ارتباطات مختل تلفنی، بلکه به دلیل خشونت‌های مداوم میان خونتای نظامی و گروه‌های مختلف مسلح مخالف حکومت، مشکل شده است.
نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد و گروه‌های حقوق بشری از تمامی طرف‌های درگیر در جنگ داخلی خواسته‌اند نبردها را متوقف کنند و بر کمک به آسیب‌دیدگان از زلزله متمرکز شوند.
دولت وحدت ملی (NUG) وابسته به مخالفان اعلام کرده است که شبه‌نظامیان ضد حکومتی تحت فرمانش از یکشنبه آینده تمام عملیات نظامی تهاجمی خود را به مدت دو هفته متوقف خواهند کرد. دولت وحدت ملی شامل آن دسته از بازماندگان دولت غیرنظامی منتخبی می‌شوند که در کودتای سال ۲۰۲۱ توسط ارتش سرنگون شد و باعث به راه افتادن جنگ داخلی گردید.
شامگاه سه‌شنبه گذشته نیز ائتلافی از سه گروه مسلح متشکل از اقلیت‌های قومی قدرتمند میانمار اعلام کرد که به منظور حمایت از تلاش‌های انسان‌دوستانه درگیری‌ها را متوقف خواهند کرد. این در حالی است که در روزهای اخیر گزارش‌های متعددی از حملات هوایی علیه گروه‌های شورشی منتشر شد.
کین اوه‌مار می‌گوید، حملات هوایی مانعی در برابر کمک‌های محلی به نیازمندان هستند. به گفته او: «این حملات در زاگاین به‌شدت بر مأموریت‌ها تأثیر می‌گذارند و جان ساکنان مناطق آسیب‌دیده، از جمله بازماندگان و داوطلبان امدادرسانی را بیشتر در معرض خطر قرار می‌دهند.»
آیا بقای رژیم مرجح بر نیازهای مردم است؟
ریچارد هورسی، مشاور ارشد اندیشکده گروه بحران، می‌گوید، کمک‌رسانی به نیازمندان در وضعیت کنونی چالش بزرگی است.
هورسی تاکید می‌کند: «ایستگاه‌های کنترل و محدودیت‌هایی برای ورود کالا به مناطق جنگ‌زده وجود دارد. این ایستگاه‌ها به منظور متوقف کردن ارسال کمک به زلزله‌زدگان ایجاد نشده بودند، اما همچنان باقی مانده‌اند.»
او در ادامه می‌افزاید: «حملات هوایی مستقیما بر تلاش‌های امدادی تأثیر نمی‌گذارند، اما زمینه‌ای ایجاد می‌کنند که روشن می‌کند رژیم تمایلی به متوقف کردن حملات خود ندارد؛ امری که نگرانی‌های دیگری را در ذهن مردم به وجود می‌آورد.»
زاکری ابوزا، استاد “کالج جنگ ملی” در واشنگتن، که بر سیاست‌های آسیای جنوب شرقی تمرکز دارد، اقدامات ارتش میانمار را مورد انتقاد شدید قرار داده و به دویچه وله می‌گوید: «ارتش تلاش دارد از این فاجعه انسانی وحشتناک بهره‌برداری کند.»
ابوزا می‌افزاید: «خونتای نظامی از نظر دیپلماتیک منزوی می‌تواند حمایت بین‌المللی دریافت کند. آنها از کمک‌ها به عنوان سلاح استفاده می‌کنند و تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا از رسیدن کمک‌های انسانی به مناطقی که خارج از کنترل‌شان است، جلوگیری کنند.»
با این حال، حکومت نظامی شامگاه دوم آوریل اعلام آتش‌بس موقت کرد. تلویزیون دولتی “ام‌ار‌تی‌وی” ضمن اعلام این خبر اعلام کرد که آتش‌بس تا ۲۲ آوریل ادامه خواهد داشت.
