آلوارو، گونسالو و مورگانا، سه فرزند ماریو بارگاس یوسا شامگاه یکشنبه ۱۳ آوریل (۲۴ فروردین‌ماه) اعلام کردند که پدرشان در لیما، پایتخت پرو در حالی که خانواده‌اش در کنارش بودند، “در آرامش” درگذشت.
به گفته آنان جسد این نویسنده صاحب‌نام بنا بر خواست او سوزانده می‌شود و هیچ مراسم عمومی برگزار نخواهد شد.
بارگاس در هنگام مرگ ۸۹ سال از عمر خود را پشت سرگذاشته بود. او در ماه‌های گذشته کمتر در میان عموم ظاهر شده و به خاطر بیماری، زندگی در خلوت را در پیش گرفته و گوشه‌گیر بود.
آلوارو، پسر بارگاس در اکتبر سال گذشته بدون آنکه جزییات بیشتری در مورد وضعیت جسمی پدرش اعلام کند، گفته بود که او در آستانه ۹۰ سالگی قرار دارد و طبیعتا به اقتضای سن، فعالیت‌های خود را محدود کرده است.
بارگاس یوسا در سال ۱۹۳۶ در شهر آرکیپا در جنوب پرو به دنیا آمد و از نیمه دهه ۶۰ میلادی از چهره‌های برجسته ادبیات آمریکای لاتین به شمار می‌رود.
دستمایه بیشتر کارهای وارگاس یوسا، مانند بیشتر نویسندگان آمریکای لاتین، تجارب تلخ دیکتاتوری در بستر تاریخ پرفراز و نشیب کشورهای آمریکای لاتین است. وارگاس یوسا به سبک مستندگون و واقعی می‌نوشت به گونه‌ای که برخی از رمان‌های او حالت گزارش‌های ژورنالیستی دارند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
وارگاس در طول چندین دهه فعالیت ادبی افتخارات و جوایز متعددی کسب کرد، اما بزرگ‌ترین افتخار او بدون شک دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۰ میلادی است. وارگاس در آن زمان ۷۴ ساله بود.
بنیاد نوبل در آن سال در استدلال خود برای اعطای این جایزه به ماریو وارگاس یوسا گفته بود: «تشریح ساختارهای قدرت و تصاویر شفاف از مقاومت و طغیان و شکست فردی در آثار این نویسنده جلوه‌ای روشن دارد.»
بیشتر رمان‌های معروف ماریو وارگاس یوسا را عبدالله کوثری به فارسی ترجمه کرده است، از جمله “گفت‌وگو در کاتدرال”، “جنگ آخرالزمان”، “مرگ در آند” و “سور بز”.
