پژوهشگران دانشگاه ایالتی میشیگان (MSU) با تحلیل نمونه‌های مختلف برنج دریافتند که لایه قهوه‌ای برنج یا همان سبوس آن، “بیش از ۴۰ درصد” غلظت آرسنیک غیر آلی بیشتری نسبت به قسمت سفید برنج دارد. آرسنیک غیر عالی نوعی از آرسنیک است که به‌عنوان ماده‌ای سرطان‌زا شناخته شده است. نتایج این مطالعه در مجله “Risk Analysis” منتشر شده است.
آرسنیک عمدتاً در لایه‌های بیرونی و سبوس برنج قهوه‌ای تجمع می‌یابد، بخش‌هایی که در برنج سفید طی فرآیند تصفیه و فرآوری حذف می‌شوند اما در برنج قهوه‌ای باقی می‌مانند.
این یعنی اگرچه برنج قهوه‌ای فیبر و مواد مغذی بیشتری دارد، اما در عوض مقدار بیشتری آرسنیک هم وارد بدن می‌کند.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
آرسنیک به طور طبیعی در خاک و آب‌های زیرزمینی وجود دارد. اما همچنین می‌تواند نتیجه فعالیت‌های صنعتی مانند استخراج زغال‌سنگ، کشاورزی (به دلیل برخی سموم دفع آفات) و ساخت‌وساز (به دلیل برخی رنگ‌ها و نگهدارنده‌های چوب) باشد. از آنجایی که برنج در شالیزارهایی که غرق در آب هستند رشد می‌کند، آرسنیک موجود در خاک به راحتی جذب گیاه می‌شود، در سطوحی تا ۱۰ برابر بیشتر از سایر غلاتی که به شیوه‌های دیگر کشت می‌شوند. این مسئله حتی در مورد برنج ارگانیک نیز صادق است.
مصرف آرسنیک در درازمدت می‌تواند به مشکلات پوستی و گوارشی منجر شود و همچنین خطر ابتلا به دیابت، سرطان و بیماری‌های قلبی-عروقی را افزایش دهد. سازمان جهانی بهداشت (WHO) نیز هشدار داده که تماس زودهنگام کودکان با آرسنیک ممکن است به مشکلات رشدی در مغز و افزایش مرگ‌ومیر در جوانی منجر شود.
محققان MSU البته تأکید کردند که مصرف برنج قهوه‌ای در حد اعتدال احتمالاً منجر به دریافت سطوح سمی و خطرناک آرسنیک نمی‌شود.
دکتر فیلیسیا وو، استاد دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه MSU، می‌گوید: «اگرچه دریافت آرسنیک در افرادی که برنج قهوه‌ای را به جای سفید انتخاب می‌کنند بیشتر است، اما زمانی خطر افزایش می‌یابد که فرد روزانه و به‌مدت سال‌ها مقدار بسیار زیادی برنج قهوه‌ای مصرف کند.»
به گفته متخصصان، مواجهه با آرسنیک را می‌توان با اجتناب از مصرف مکرر برنج و فرآورده‌های آن مانند غلات صبحانه، آرد برنج، کیک و بیسکویت برنجی و محصولات دیگر کاهش داد.
همچنین بزرگسالان بهتر است مصرف برنج و محصولات آن را به ۱ تا ۳ وعده در هفته محدود کنند.
برای کاهش میزان آرسنیک در برنج، آن را پیش از پخت بشویید.
برنج را مانند پاستا با حجم زیادی از آب بپزید و آب اضافی را دور بریزید. یک مطالعه نشان داد که این روش می‌تواند تا ۴۰ درصد میزان آرسنیک را کاهش دهد. البته سازمان غذا و داروی آمریکا هشدار داده که این روش ممکن است تا ۷۰ درصد از مواد مغذی برنج مانند اسید فولیک، آهن، نیاسین و تیامین را نیز از بین ببرد.
چربی موجود در روغن‌های پخت‌وپز و افزایش خطر سرطان پستان تهاجمی
مطالعه‌ای تازه ارتباطی مولکولی بین اسید لینولئیک، نوعی چربی رایج موجود در روغن‌های خوراکی و سرطان پستان تهاجمی شناسایی کرده است.
“اسید لینولئیک” نوعی اسید چرب امگا ۶ است که به‌وفور در روغن سویا، آفتابگردان و ذرت یافت می‌شود. پژوهشگران مؤسسه پزشکی وایل کرنل نیویورک نشان داده‌اند که این چربی می‌تواند باعث رشد سلول‌های سرطان پستان سه‌گانه منفی که نوعی سرطان تهاجمی است شود. این نوع سرطان حدود ۱۵ درصد از موارد سرطان پستان را تشکیل می‌دهد.
پژوهشگران دریافتند که اسید لینولئیک به پروتئینی به نام “پروتئین متصل به اسید چرب اپیدرمال” (FABP5) متصل می‌شود. این اتصال، مسیر “mTORC1” را فعال می‌کند، مسیر مهمی که رشد و سوخت‌وساز سلول را فعال می‌کند. در تحقیقات پیش‌بالینی از جمله مطالعات حیوانی مشخص شد که این روند به رشد تومور دامن می‌زند.
در این مطالعه جدید، موش‌هایی که با رژیم غذایی سرشار از اسید لینولئیک تغذیه شدند، تومورهای بزرگ‌تری داشتند. همچنین در نمونه‌های خونی بیماران مبتلا به سرطان پستان نوع سه‌گانه منفی، سطح بالای FABP5 و اسید لینولئیک دیده شد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
اسید لینولئیک یک اسید چرب ضروری است، بنابراین بدن باید آن را از طریق غذا دریافت کند. این ماده در سلامت پوست، ساختار غشای سلولی و تنظیم التهاب نقش دارد. با این حال، رژیم‌های غذایی امروزی که سرشار از غذاهای فرآوری‌شده، فوق فرآوری‌شده و روغن‌های گیاهی هستند، اغلب میزان زیادی از چربی‌های امگا ۶ (از جمله اسید لینولئیک) دارند و همزمان دچار کمبود چربی‌های امگا ۳ هستند.
این عدم تعادل می‌تواند به التهاب مزمن دامن بزند و التهاب مزمن عاملی شناخته‌شده در بروز سرطان و دیگر بیماری‌هاست.
به گفته محققان، اگرچه این مطالعه جدید مکانیسمی منطقی بین اسید لینولئیک و رشد سلول‌های سرطانی ارائه می‌دهد، اما به هیچ وجه به این معنا نیست که روغن‌های خوراکی حتما باعث سرطان پستان می‌شوند. عوامل دیگری مانند ژنتیک، رژیم غذایی کلی و عوامل محیطی نیز نقش بسیار مهمی در این زمینه ایفا می‌کنند.
همچنین یافته‌های این مطالعه به‌معنای پرهیز کامل از روغن‌های گیاهی نیست، بلکه بیشتر بر اعتدال و انتخاب آگاهانه، به‌ویژه برای افراد در معرض خطر سرطان تأکید دارد.
