طبق این گزارش مجموعا ۳۷۵ نویسنده در ۴۰ کشور جهان در سال ۲۰۲۴ میلادی در زندان بوده‌اند. این درحالی است که شمار نویسندگان در بند در سال پیش از آن ۳۳۹ نویسنده در ۳۳ کشور بوده است.
انجم قلم در رتبه‌بندی تازه خود در ارتباط با “شاخص آزادی نوشتن” اعلام کرده که چین با ۱۱۸ نویسنده در بند همچنان بزرگ‌ترین زندان نویسندگان در جهان محسوب می‌شود.
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
جمهوری اسلامی ایران با ۴۳ نویسنده زندانی در جایگاه دوم این رتبه‌بندی قرار دارد. ۱۳ نفر از این شمار نویسندگان زن هستند؛ امری که سبب شده تا ایران به “بزرگ‌ترین” زندان زنان نویسنده در جهان بدل شود.
از لحاظ شمار نویسندگان زندانی، این کشورها به ترتیب در رتبه‌های سوم تا دهم قرار دارند: عربستان سعودی (۲۳ نفر)، ویتنام (۲۳ نفر)، اسرائیل (۲۱ نفر)، روسیه (۱۸ نفر)، ترکیه (۱۸ نفر)، بلاروس (۱۵ نفر)، مصر (۱۰ نفر) و میانمار (۱۰ نفر).
به نوشته انجمن قلم شمار نویسندگان زندانی در ایران کمی کاهش داشته است. تعداد آنان در سال پیش از آن (۲۰۲۳ میلادی) بر ۴۹ نفر بالغ می‌شد. شمار نویسندگان در بند در این کشور در سال ۲۰۲۲ میلادی جهشی درخور توجه داشت.
ایران در آن سال صحنه اعتراضات مردمی “زن زندگی آزادی” و سرکوب و بازداشت‌های گسترده بود. شماری از نویسندگان بازداشتی پس از اعترضات آزاد شدند. برخی با محدودیت‌ها و نظارت شدید روبرو هستند و برخی نیز ادامه زندگی در تبعید را برگزیده‌اند.
علیرغم کاهش اندک شمار نویسندگان زندانی در ایران در سال گذشته میلادی باید اذعان داشت که تعداد آنان به مراتب بالاتر از دوران پیش از جنبش “زن زندگی آزادی” است.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
انجمن قلم ایالات متحده این را نمایانگر نقشی کلیدی می‌داند که نویسندگان مانند گذشته در دفاع از تحولات سیاسی و اجتماعی ایفا می‌کنند از جمله به چالش کشیدن قانون حجاب اجباری و همچنین تلاش در راستای رفع مجازات اعدام.
این نهاد در گزارشی مبسوط همچنین به شکلی ویژه به وضعیت شماری از زنان نویسنده پرداخته است از جمله نرگس محمدی، سپیده رشنو، گلرخ ابراهیمی اپرایی، حورا نیکبخت، عاطفه رنگریز و سروناز احمدی.
کارین دویچ کارلکار (Karin Deutsch Karlekar)، مسئول بخش حمایت از نویسندگان مورد تهدید می‌گوید: «رژیم‌های خودکامه مذبوحانه می‌کوشند تا برابری [حقوق زن و مرد] را به خواست خود کنترل کنند و بر حقیقت در مورد عملکرد خود سرپوش بگذارند. به همین خاطر است که نویسندگان نقش مهمی دارند و این رژیم‌ها می‌کوشند آنها را به سکوت وادارند.»
